Titel: 
Vaderland
Auteur: Fernando Aramburu
Genre: Roman
Uitgeverij: Wereldbibliotheek
Vertaling: Hendrik Hutter
Publicatiedatum: maart 2018
Aantal bladzijdes: 608
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Fernando Aramburu (San Sebastián, 1959) is een Baskische auteur, dichter en essayist die al jaren in Duitsland werkt als docent Spaans. Hij won verschillende Spaanse literatuurprijzen en zijn roman El trompetista del Utopía werd verfilmd. Vaderland is Aramburu’s eerste boek dat in het Nederlands verschijnt.
Achterflap:
Vaderland is een grootse roman over familie, loyaliteit en strijd. Twintig jaar na de dood van haar man verhuist Bittori terug naar hun geboortedorp. Haar man werd vermoord door de Baskische terreurbeweging Eta, vermoedelijk door de zoon van Bittori’s jeugdvriendin, Miren. Voor Bittori sterft, wil ze de ware toedracht kennen. Ze denkt zelfs Miren’s zoon te kunnen vergeven om zo het verleden af te sluiten.
Bittori en Miren zijn getekend door een politiek fanatisme waar geen van beiden een boodschap aan had maar dat hen lijnrecht tegenover elkaar heeft geplaatst. En nu moeten ze hun wonden en verdriet, keuzes en hun levens onder ogen zien. Is een verzoening mogelijk?
Mijn mening:
Vaderland is een roman die je laat voelen wat vriendschap is en hoe die door invloeden van buitenaf kapot gemaakt kan worden. Als moeder sta je onvoorwaardelijk achter je kind, dat is wat Miren doet, bijna ongelofelijk maar oh zo invoelbaar. Als je kinderen in de puberteit raken en hun eigen keuzes maken probeer je ze op het goede spoor te houden. Als ze daarin andere keuzes maken raak je de regie kwijt en kun je alleen maar hopen dat ze tot inkeer komen. Helaas gebeurt dat niet altijd en kom je als ouder(s) met je rug tegen de muur te staan. Makkelijk oordelend denk je dat je het zelf anders zou doen maar niets is minder waar, elke ouder gaat voor zijn kind door het vuur.
Vaderland vertelt op een indrukwekkende wijze het leven van Miren en Bittori, vriendinnen voor het leven totdat de man van Bittori vermoord wordt en de zoon van Miren in de gevangenis belandt omdat hij zich heeft aangesloten bij de terreurbeweging Eta en onvergefelijke aanslagen pleegt.
De schrijfstijl van Umburu sleept je mee in het leven van alle gezinsleden, je voelt hetgeen zij voelen, meemaken en hoe ze het ieder op hun eigen manier verwerken. Verwachtingen naar elkaar worden er vooral geschept maar niet uitgesproken, dit levert onherstelbare schade op in de onderlinge relaties.
Echt een fout van de natuur. Want we hebben oogleden om niet te hoeven zien wanneer we daar geen zin in hebben, maar beschikken niet over klepjes in het gehoorkanaal. Anders konden we die gewoon sluiten wanneer we iets niet willen horen.
Het is een boek dat met aandacht moet worden gelezen, de tijden verspringen onaangekondigd maar geven daardoor het verhaal veel meer diepgang. Een boek vol vooroordelen, meningen, gevoelens en onverwerkte rouw in een indrukwekkend verhaal wat mij ondanks dat ik erg veel lees altijd bij zal blijven, dat zegt op zich genoeg. Het enige wat me af en toe stoorde tijdens het lezen was het moeten opzoeken van de Baskische woorden in de woordenlijst achterin het boek, want van elk woord wilde ik de betekenis weten.
Vaderland is een boek dat in mijn ogen zeker meer aandacht verdiend dan het tot nu toe heeft gekregen, het is per toeval op mijn pad gekomen en dat had ik in onder geen beding willen missen.
Vaderland krijgt van mij 4 sterren.
Bianca
