Titel: Lege kamers
Auteur: Susanne Koster
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Clavis
Publicatiedatum: mei 2016
Aantal bladzijdes: 225
Recensie: Amanda
Cover
Wauw! Wat een ontzettend mooie cover heeft dit boek. Vrij eenvoudig, het wit met de ogen erop, maar ik kan niet anders zeggen dan dat die ogen je recht in je ziel aanstaren. Het roept gewoon: Lees mij! Lees mij!
Auteur
Susanne Koster is haar werkende leven begonnen als graficus. Na het krijgen van haar kinderen is ze overgestapt naar de Hogeschool van Amsterdam waar ze als mentor gewerkt heeft. Daarbij gaf ze trainingen in Interpersoonlijke Beroepsvaardigheden. In 1993 debuteerde ze met haar eerste korte verhaal, waarna er nog een aantal volgden. Zwarte lieveling was haar eerst jeugdroman, deze is in 2017 na herschrijven opnieuw uitgegeven en is het eerste deel van een trilogie. Daarnaast heeft ze ook enkele psychologische thrillers geschreven, waarvan er 1 naar het Duits vertaald is. Lege kamers is een psychologische roman voor Young Adults.
Achterflap
Na een traumatische gebeurtenis verhuist Venita met haar broer en ouders vanuit een klein dorp naar het grote Amsterdam. Ze is er bijzonder eenzaam, tot ze Camila leert kennen. Camila is dominant, maar met haar kan Venita tenminste praten over het allesoverheersende schuldgevoel dat ze maar niet kan loslaten. Venita vindt dat zij boete moet doen voor haar verleden. En Camila is het daarmee eens.
Een psychologische roman voor young adults, over een jonge vrouw die een psychose krijgt. Invoelend en aangrijpend.
Mijn mening
Ik ben de cover zo vaak tegen gekomen op internet en ook weer op de boekenbeurs en hij intrigeerde mij enorm. De ogen zijn zo mooi van kleur en kijken je zo indringend aan dat het moeilijk is om je hiervan los te rukken. Ik vond daarom ook dat het boek echt gelezen moest worden. Hier heb ik achteraf echt geen spijt van.
Wat een mooi verhaal, mooi in de zin van de uitwerking en de compleetheid hiervan. Venita wordt ontzettend goed uitgewerkt, een heel puur persoon. Een puber met een vreselijk trauma. Al heel snel merk je wat er eigenlijk met haar aan de hand is, door de manier waarop haar broer en ouders op haar reageren. Je merkt dat Venita anders dan anderen is, zeker wanneer ze het over de duif heeft.
Heel bijzonder om te lezen hoe dit gezin omgaat (of juist eigenlijk niet) met het trauma van een aantal jaren geleden. Iedereen kiest uiteraard zijn eigen weg hierin, maar ik moet zeggen dat ik deze keuze vrij rigoureus vond. Je merkt ook dat het veel invloed heeft op alle personages in het boek.
Wat mij vooral intrigeerde en ontroerde was de manier waarop je wordt meegenomen in het leven van Venita. De problemen die ze heeft, maar hier niet over durft te praten, bang is om aan te geven wat ze voelt. Maar vooral ook zoveel onmacht vanuit Venita, maar ook vanuit haar ouders en broer. Iedereen wil haar zo graag helpen, troosten en er voor haar zijn, maar ze durft niemand te vertrouwen. Totdat de bom ontploft. Maar het wantrouwen en de achterdocht blijven nog heel lang meespelen in haar gedachten en handelen. De uitwerking rondom de behandeling van haar psychose is geloofwaardig en goed beschreven. Wat mij wel erg stak, was dat het uiteindelijk zolang geduurd heeft voordat er actie werd ondernomen om Venita te helpen.
Susanne heeft een hele lekkere schrijfstijl, haar manier van schrijven neemt je mee in het verhaal en zorgt ervoor dat je het echt beleefd. Begrijpelijk en vlot geschreven, waardoor het boek ook binnen no time uit is.
Lege kamers is een intrigerende en ontroerende Young Adult roman over hoe een traumatische ervaring (en de ontkenning hiervan) ervoor kan zorgen dat iemand de feeling met de werkelijkheid kwijtraakt. En dat dit zich niet beperkt tot volwassenen, maar ook makkelijk bij kinderen of jongeren kan voorkomen.
Spanning: 3,5
Plot: 4,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4,5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4,5
Hiermee kom ik naar boven afgerond net op de 4,5 ster voor Lege kamers van Susanne Koster.
Amanda
