Titel: De peetmoeder
Auteur: Ingar Johnsrud
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaald door: Annelies de Vroom
Publicatiedatum: januari 2022
Aantal bladzijdes: 333
Recensie: Miriam
Over de auteur:
Ingar Johnsrud werkt als journalist bij een van de grootste Noorse mediaconcerns. Met de Broederschap-trilogie werd hij door critici geprezen als een schrijver die zijn lezers op het puntje van hun stoel houdt. Hij woont met zijn vrouw en drie kinderen in Oslo.
Het verhaal:
Stella Swanson zit in de gevangenis als ze hoort dat haar vader is overleden. Zelfmoord. In eerste instantie is ze er niet zo heel rouwig om. Wat haar betreft is vader Ringo schuldig aan de dood van haar moeder en ze heeft hem dan ook al vijfentwintig jaar niet gezien. Toch keert ze – voorzien van enkelband – terug naar haar geboortedorp om hem te begraven en om haar erfenis te regelen. Die erfenis kan ze dan weer mooi gebruiken om een oude schuld te vereffenen. Als ze in Vike aankomt, blijkt de begrafenis waarvan ze dacht dat het die van Ringo was, die van William Wiike te zijn, de man van haar peetmoeder Esther. Ringo blijkt al eerder op die dag begraven te zijn.
Misschien begin je pas te dromen over de mensen over wie je niet droomt als er nog slechts dromen zijn.
Als Stella bij peetmoeder Esther op bezoek gaat, hoort ze dat er van alles speelt in de familie Wiike, met name met betrekking tot het landgoed. De familie houdt zich voornamelijk bezig met het kweken van zalm onder leiding van zoon Salomon, Stella’s jeugdliefde. Esthers broer Vergil is het zwarte schaap van de familie en iemand die Stella liever uit de weg gaat.
Hoe langer Stella in Vike is, hoe meer ze gaat twijfelen over haar verleden en dan met name over haar vader. Is hij wel de loser die zij dacht dat hij was? Het spoor dat Stella volgt is er een waar zij zich steeds meer in vastbijt en dat wordt niet door iedereen op prijs gesteld.
Bemoei je nergens mee, regel de erfenis, betaal je schuld, ga naar huis en begin opnieuw.
Het verhaal wordt vanuit Stella verteld; de hoofdstukken zijn kort en via cursief gedrukte stukken lees je ook over haar verleden. Op die manier wordt voor de lezer langzaam uit de doeken gedaan hoe het verleden van Stella in elkaar zit en het zorgt er ook voor dat je wat anders tegen bepaalde gebeurtenissen aankijkt. Hoewel dit niet gepaard gaat met een enorme snelheid, weet Johnsrud op die manier toch de spanning in het verhaal op te voeren. Zijn manier van schrijven draagt daar absoluut aan bij. Hij schrijft vlot, beeldend en to the point en weet soms met weinig woorden een scene te creëren waarin toch veel gebeurt. Net als het verhaal: het lijkt op het eerste gezicht misschien wat eenvoudig, maar schijn bedriegt.
3,5 ster voor De peetmoeder.
Miriam
