Een zondagskind - Tana French - Thrillers and More

Titel: Een zondagskind
Auteur: Tana French
Genre: Thriller
Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
Publicatiedatum: November 2020
Vertaald door: Irene Paridaans
Aantal bladzijdes: 480
Recensie: Lilian

Cover
Een dreigende cover, hier straalt het onheil vanaf. Mijn dat de naam van de auteur mee gaan in de kleuren van de cover. Dit is absoluut een boek die ik op zou pakken in de winkel.

Auteur
Tana French (1973) is een Ierse schrijfster en actrice. Ze werd geboren in Vermont, Verenigde Staten, maar groeide op in Ierland, Italië, de Verenigde Staten en Malawi. Ze studeerde aan het Trinity College in Dublin. Ze volgde een acteeropleiding en werkt sindsdien mee aan diverse theater- en filmproducties.
Voor haar debuut uit 2007, De offerplaats, ontving ze in 2008 tal van prijzen zoals de Edgar Award, de Barry Award, de Macavity Award en de Anthony Award.

Achterflap/samenvatting
De achtentwintigjarige Toby uit Dublin beschouwde zichzelf eigenlijk altijd als een zondagskind. Hij heeft een onbezorgde jeugd gehad, voelt zich geliefd door zijn familie en vrienden en heeft gemakkelijk carrière kunnen maken.

Totdat hij op een avond bruut overvallen en mishandeld wordt. Om te herstellen zoekt hij toevlucht in het Ivy House, het familiehuis even buiten de stad, vol mooie herinneringen aan vrije zomers die hij daar doorbracht met zijn neef en nicht.

Maar niet lang na zijn komst wordt er een schedel in de tuin ontdekt, netjes weggestopt in een oude iep. Terwijl rechercheurs op zoek gaan wordt Toby gedwongen alles te onderzoeken wat hij dacht te weten over zijn familie, zijn verleden en zichzelf. Na die ene avond blijkt alles veranderd en gaat hij zelfs twijfelen aan zijn eigen onschuld.

Mijn mening
De jonge Toby heeft het goed voor elkaar: hij heeft lieve, welgestelde ouders, een onbezorgde jeugd gehad, hij heeft een leuke vriendin, een mooie carrière en fijne vrienden. Dit alles valt in duigen als hij na een avondje stappen bruut wordt overvallen in zijn eigen appartement en ze hem voor dood achterlaten. Hij overleeft de overval ternauwernood, maar loopt daarbij wel een hersenbeschadiging op. Sindsdien is het een chaos in zijn hoofd, geheugenverlies, woede, achterdocht en angst nemen zijn vertrouwde leven over.

En dan zakte ik weer weg, in die allesverslindende draaikolk, die steeds dieper en breder werd, er zat nu niet alleen angst in, maar ook kolkende woede, afkeer en verlies, van een omvang die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Om in alle rust te kunnen herstellen gaat Toby met zijn vriendin Melissa in Ivy House wonen. Zo kunnen zij ook een oogje in het zeil houden op oom Hugo, die ongeneeslijk ziek is. Ivy House is de plek waar de gehele familie altijd bij elkaar komt en waar menig feestje, schermutselingen, ruzies en goede gesprekken gehouden zijn en nog steeds plaatsvinden. Het is een echt familiehuis.

Op een zondag, als de hele familie bij elkaar is, vinden de kinderen van Susanne, Zach en Sally, een schedel in een uitgeholde boom.

De schedel lag op zijn zijkant in het gras, tussen de kamilleborder en de schaduw van de iep. Een van de oogkassen zat vol zand en kleine, wittige, kronkelende worteltjes; de onderkaak was scheefgezakt waardoor het leek alsof de persoon in kwestie jankend was gestorven.

Wat is er in het verleden in Ivy House voorgevallen? De neven en nicht, Suzanne, Leon en Toby proberen erachter te komen hoe de schedel in de oude iep terecht gekomen kan zijn. Vele scenario’s passeren de revue. Toby vraagt zich af of de overval in zijn appartement en de vondst van de schedel iets met elkaar te maken kunnen hebben.

De alcohol vloeit rijkelijk en ook de nodige drugs komt aan bod, tijdens hun overpeinzingen. Het is haast weer als vroeger, het gekibbel en rebelse gedrag, maar nu is er ook een ondertoon van wantrouwen merkbaar. Die was er vroeger toch nooit, of wel? Kunnen ze elkaar nog vertrouwen? Spannen Suzanne en Leon samen tegen Toby, komt zijn geheugenverlies ze wel goed uit of steunen ze elkaar?

Een zondagskind is geen thriller waar je vanaf het eerste moment op het puntje van je stoel zit. In tegendeel, het verhaal is erg traag. De conversaties en beschrijvingen zijn erg uitgebreid, wat als voordeel heeft, dat je een duidelijk beeld kunt vormen van de personages en de omgeving.

Het verhaal wordt verteld vanuit Toby, die door zijn geheugenverlies niet de meest betrouwbare verteller is. Wat voor de lezer voor spanning en verwarring zorgt. Dat vond ik wel een mooi gegeven!

Ik miste de vaart in het verhaal, voor mij had het verhaal korter en krachtiger mogen zijn. Dat de schedel pas op een derde van het boek gevonden wordt, vond ik echt een tegenvaller.