Titel: Mijn niet zo perfecte leven
Auteur
: Sophie Kinsella
Genre: Roman-Feelgood
Uitgeverij: The House of Books
Vertaling: Mariette van Gelder
Publicatiedatum: maart 2017
Aantal bladzijdes: 416
Recensie: Leontine
Cover
De cover is anders dan die ik gewend ben van Sophie Kinsella. Maar op de een of andere manier word ik er wel gelijk vrolijk van. Ik zou het zeker oppakken, zeker in combinatie met de naam Sophie Kinsella.
Auteur
De Britse Sophie Kinsella (1969) is pseudoniem van Madeleine Wickham en de bekende schrijfster van de Shopaholic-reeks. Ze liet haar eerste Sophie Kinsella boek anoniem aan haar uitgever lezen en kwam twee keer in dienst bij dezelfde uitgever omdat haar Sophie Kinsella-boek meteen werd goedgekeurd. Madeleine Wickham begon met een studie Muziek in Oxford maar in de bar trok ze op met filosofie studenten en dacht ‘dit is wat ik wil’. Ze veranderde haar studierichting in filosofie, politiek en economie en kon hier veel schrijven. Voordat ze zich volledig ging toeleggen op het schrijven van romans werkte ze als lerares en financieel journaliste. Sophie Kinsella schreef haar eerste roman, De Tennisparty, onder haar eigen naam, Madeleine Wickham toen ze 24 jaar oud was. Ze is getrouwd met een voormalig operazanger en heeft haar man professioneel op de piano begeleid op tours door het Midden-Oosten en Afrika. De schrijfster woont in het Britse Surrey samen met haar man en vijf kinderen.
Bron: Bol.com
Achterflap/samenvatting
Cat Brenner heeft er genoeg van om een ‘nobody’ te zijn. Daarom gaat ze werken op een trendy reclamebureau in Londen. Haar baas Demeter is een helse verschrikking maar daar kan Cat wel tegen. Tot ze totaal onverwacht wordt ontslagen. Met al haar dromen in duigen gaat ze noodgedwongen terug naar het platteland van Somerset, waar haar vader een luxe biocamping is begonnen. Die wordt een geweldig succes. En wie is een van de eerste bezoekers? Cat zweert wraak.
Mijn mening
De naam Sophie Kinsella schept bij mij hoge verwachtingen als het gaat om feelgood. Ik heb mij echt rot gelachen om de Shopaholic-serie. Ik ben dan ook heel benieuwd wat dit boek mij gaat brengen. Maar in het eerste hoofdstuk word ik al op mijn wenken bediend.
‘Aarch!’ gil ik als de metro schokt en ik met een ruk naar voren word gesmeten. Het meisje wordt ook naar voren gesmeten, haar hand schiet omhoog en opeens, voordat ik het goed en wel besef, landt mijn open mond om het uiteinde van haar panini.
Met een grote glimlach las ik verder en die glimlach is eigenlijk niet meer verdwenen. Wat een heerlijk boek is dit weer. Mijn niet zo perfecte leven leest enorm lekker. Niks inkomen of aftasten, gewoon meteen in de sneltrein. Redelijk letterlijk in dit geval.
Cat (of eigenlijk Katie) Brenner is een plattelandsmeisje dat heel graag in de grote stad Londen wil wonen. Want dan heb je het helemaal gemaakt. Helaas betekent dat voor haar wonen in een hele kleine kamer, waar nauwelijks een bed past en waar haar kleding en persoonlijke spullen boven haar hoofd in een hangmat liggen. Naar haar werk reizen is een reis om de wereld. Ze post foto’s op Instagram van haar perfecte leven, maar zo perfect is dat leven dus helemaal niet. Haar baas op het werk is gewoonweg een kreng, en als ze plotseling wordt ontslagen, “vlucht” ze terug naar het platteland waar ze samen met haar vader en stiefmoeder een biocamping opzet. Als haar oude baas dan ineens één van de gasten blijkt te zijn, zweert ze wraak.
Ze merkt niet eens dat ze begint te glijden….tot haar zolen ten slotte het gladste stuk van de olievlek raken, en dan heeft ze geen schijn van kans meer. Ze glijdt het moeras in, met maaiende armen, als een echt verschrikkelijk slechte snowboarder.
Sophie Kinsella heeft een gave om zo te schrijven dat je het gevoel hebt dat je de hoofdpersoon bént. Je voelt haar schaamte, haar wanhoop, maar ook de romantiek. Want ook dat aspect slaat Kinsella natuurlijk niet over. Hoewel je al heel snel in de gaten hebt waar het verhaal heen gaat (voor mij pure feelgood), heb ik ook dit boek weer verslonden.
Plot: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Mijn niet zo perfecte leven was een erg leuk uitstapje naar een ander genre. Ik geef Mijn niet zo perfecte leven 4 mooie sterren.
Leontine
