Titel: Het Instituut 
Auteur: Stephen King
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Annemarie Lodewijk
Publicatiedatum: September 2019
Aantal bladzijdes: 481
Recensie: Yfke
Auteur
Stephen King (Portland, Maine, 1947) is een begrip. Zijn boeken zijn stuk voor stuk bestsellers en wereldwijd werden er circa 400 miljoen exemplaren van verkocht. Vanaf 2019 verschijnen de boeken van Stephen King bij Meulenhoff Boekerij.
Achterflap
Midden in de nacht, in een huis in een rustige straat in een buitenwijk van Minneapolis, worden de ouders van Luke Ellis stilletjes vermoord. Luke zelf wordt in een zwarte SUV geladen en weggereden. Dit alles duurt minder dan twee minuten. Luke wordt wakker in het Instituut, in een kamer die precies op zijn slaapkamer lijkt, alleen zonder raam. Aan de andere kant van de deur zijn meer deuren, met daarachter meer kinderen, die daar allemaal op dezelfde manier zijn beland als Luke. Kalisha, Nick, George, Iris en de tienjarige Avery hebben allen speciale krachten, zoals telekinese of telepathie. Zij zitten in Voorkant. Ooit waren er nog meer kinderen, maar die zijn naar Achterkant verhuisd.
Het personeel van deze sinistere faciliteit, dat onder leiding staat van de genadeloze mevrouw Sigsby, wil de bovennatuurlijke gaven van de kinderen inzetten voor zijn eigen doeleinden. En deinst nergens voor terug om dat te bereiken. Als je meewerkt, krijg je muntjes voor de automaten. Zo niet, dan wacht een wrede straf. Hoe meer kinderen er naar Achterkant worden gestuurd, hoe wanhopiger Luke wordt om te ontkomen en hulp te zoeken. Maar er is nog nooit iemand uit het Instituut ontsnapt…
Mijn mening
Stephen King lees ik al heel lang met veel plezier. In de afgelopen jaren is zijn stijl wel wat veranderd en is zijn horror subtieler geworden, maar bepaalde dingen blijven altijd hetzelfde. Als ‘Stevie’ een personage introduceert en vervolgens een paar honderd pagina’s over iemand schrijft die niets met hem te maken heeft, dan heb ik er vertrouwen in dat de link uiteindelijk wordt gelegd – en goed ook.
Bij Het Instituut (of The Institute, ik lees King nu eenmaal graag in het Engels) mis ik de overtuiging van sterke, originele personages die gedreven door hun persoonlijkheid en het noodlot overwinnen waar ze door de auteur in zijn geworpen. De introductie van personages Tim en Luke is voor Kings doen redelijk kort en bondig en ze komen me oppervlakkig over. Doorgaans hebben de personages van King bepaalde aspecten met elkaar gemeen (al is het alleen een scherpe tong of sterk analytisch vermogen, ik noem maar wat), maar nu zijn zij en de andere karakters in het boek bijna stereotypen. De begaafde tiener, de dolende ex-politieman, het zelfopofferingsgezinde ondersteunende personage … Op mij maakten ze weinig indruk.
Ik kon ook niet echt in de setting van het verhaal komen. Een wereld waarin achter verdwenen kinderen een bolwerk van instituten schuilt overtuigde me niet. Misschien ben ik zo onromantisch dat ik er meer brood in had gezien wanneer King een bovennatuurlijke horror in realistische setting (in dit geval iets met mensenhandel, bijvoorbeeld) had geschreven.
Zoals de meeste werken van King wordt ook in Het Instituut ruim de tijd genomen om naar de uiteindelijke ontknoping toe te werken. Hoewel ik altijd op King vertrouw en hem rustig het stuur laat nemen terwijl ik achteroverleun in de passagiersstoel, was het nu alsof het voort meanderde en maar niet wilde opschieten. De conclusie van Het Instituut kwam als een welkome verlossing, maar niet eentje die veel indruk maakte.
Spanning: 2,5
Plot: 2,5
Leesplezier: 2,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Het Instituut deed mij aan als King die een oud foefje herhaalt en niet durft buiten zijn comfortzone te treden. Ondanks zijn vanouds mooie zinnen, scherpe dialogen en originele idee kan ik niet meer dan een krappe 3 sterren geven aan Het Instituut.
~Yfke Brandhout.
