Onlangs verscheen bij uitgeverij Houtekiet Het tuinfeest, het thrillerdebuut van Bettie Elias. Tijd om nader kennis te maken.
Foto: uitgeverij Houtekiet
Wie is Bettie Elias, kun je in het kort iets over jezelf vertellen?
Gedurende 25 jaar heb ik samen met mijn man een communicatiebureau gerund, waar ik verantwoordelijk was voor financiën, administratie en personeel. Behoorlijk saaie materie, toch deed ik het heel graag. Pas wanneer de kinderen in bed lagen – drie dochters en een zoon – begon ik, na een kop sterke koffie, te schrijven. Ik had een behoorlijk ‘gespleten’ leven, verkeerde in totaal andere werelden overdag en ’s avonds, maar daar hield ik juist van. In die tijd wilde ik nooit fulltime schrijfster zijn, ik hield net van de afwisseling. Enkele jaren geleden hebben we het bedrijf kunnen overlaten en ineens kwam er heel veel ruimte vrij in mijn hoofd en had ik behoefte aan een nieuwe uitdaging na 32 jeugdboeken.
Na het schrijven van heel veel jeugdboeken heb je nu een thriller geschreven, wat heeft je hiertoe doen besluiten?
Zelf spreek ik liever over een psychologische misdaadroman omdat het domein van thrillers zo ontzettend breed is. Het is een genre waar ik als lezer zelf heel veel van hou, ook van spannende series op de televisie trouwens. Doordat ik opeens een zee van tijd had en op zoek was naar een nieuwe uitdaging was deze stap voor mij heel logisch. Ik heb er dan ook enorm van genoten om Het tuinfeest te schrijven.
Waaruit is je idee om Het tuinfeest te gaan schrijven ontstaan? Zijn er bepaalde mensen in je omgeving die je gebruikt hebt om de karakters in je verhaal neer te zetten?
Als moeder heb ik me altijd afgevraagd hoe ik zou reageren wanneer een van mijn kinderen geweld zou aangedaan worden. Vanuit deze vraag is Het tuinfeest ontstaan. Het is dus zeker niet iets wat me zelf is overkomen, ook niet in mijn nabije omgeving. Ik heb dit verhaal bij elkaar gefantaseerd, ook de personages. Natuurlijk verwerk je als schrijver altijd bepaalde dingen uit je persoonlijk leven, maar ik had niet bepaalde personen voor ogen toen ik Tessa of Cleo creëerde.
Ben je iemand die alles van tevoren plot of laat je je verrassen door het verhaal en de personages?
Mijn jeugdboeken heb ik vooral intuïtief geschreven waarbij ik me liet verrassen door het verhaal en de personages. Wel deed ik veel research rond bepaalde thema’s als dat nodig was voor het boek. Zo ben ik voor Hij of ik?, een boek over kindsoldaten, naar Uganda gereisd om daar met behulp van een tolk te praten met ex-kindsoldaten. Ik heb een week verbleven in een opvangcentrum waar zij enkele maanden doorbrachten nadat ze gevlucht waren uit het rebellenleger. Maar het verhaal zelf heb ik zoveel mogelijk intuïtief geschreven zonder een vooraf uitgedachte verhaalstructuur.
Bij een thriller lijkt het me bijna onmogelijk om zonder plot aan een boek te beginnen. Als je dat niet doet, kan je je ongelooflijk vastrijden in het verhaal, want tegen het einde moeten alle puzzelstukken mooi in elkaar vallen. Deze werkwijze is een grote aanpassing voor mij. Toch hoop ik daar de gulden middenweg te kunnen bewandelen: sterke plotlijnen uitzetten en een kader scheppen waarbinnen ik toch nog intuïtief kan schrijven.
Nu je de smaak van thrillers schrijven te pakken hebt ga je er nu ook een vervolg aan geven? Moet het verhaal dan ook een maatschappelijk thema bevatten?
Schrijven aan Het tuinfeest is me zo bevallen dat ik vast van plan ben om nog meerdere thrillers te schrijven. Hoe reageren mensen onder spanning of bij conflicten is een centrale vraag die altijd terugkomt en waar ik graag mijn tanden in zet.
Een maatschappelijk thema is geen must, maar het kan een meerwaarde geven aan het boek.
Wie of wat heeft de grootste invloed op je leven gehad?
Het feit dat ik moeder ben. Een kind op de wereld zetten heeft een grote impact op mijn leven, elke dag weer. Kinderen geven een meerwaarde aan mijn leven.
Wat lees je zelf graag? En lees je als auteur anders dan mensen die niet schrijven denk je? Kritischer?
Ik heb altijd heel graag psychologische thrillers gelezen, maar ook de zogenaamde literaire boeken van schrijvers zoals Harry Mulisch, Arnon Grunberg, Anna Enquist, … Als auteur kan ik me minder goed laten meeslepen door het verhaal omdat ik voortdurend bezig ben met na te gaan hoe bijvoorbeeld emoties opgeroepen worden. Ik herlees dus heel vaak bepaalde stukken in een boek, treffende omschrijvingen of goede dialogen. Lezen om te leren.
Welke auteur(s) zijn voor jou een voorbeeld? En waarom zijn zij in jouw ogen zo goed in hun vak?
Bij deze vraag denk ik spontaan aan Patricia Highsmith (Een klop op de deur), Donna Tart (De verborgen geschiedenis), Paula Hawkins (Het meisje in de trein), Nicci French (heel veel boeken), B.A. Paris (Achter gesloten deuren). De uitgekiende karakters die je niet meer loslaten, zelfs lang nadat het boek uit is, en subtiele dosering van spanning is hun grote sterkte.
Is het schrijven voor jou hobbymatig of kruipt er zoveel tijd in dat je het geen hobby meer kunt noemen?
De laatste jaren neemt schrijven zoveel tijd in beslag – ook in mijn hoofd wanneer ik niet daadwerkelijk achter mijn schrijftafel zit – dat ik het geen hobby kan noemen. Als ik een tijdje niet met een boek bezig ben, word ik onrustig.
Wat is jouw ultieme manier van ontspanning?
Fietsen door mooie natuur – met vriendinnen, want mijn man fietst niet – met onderweg een picknick en ’s avonds lekker uit eten gaan in een gezellig restaurantje. Ik fiets ook regelmatig alleen en dat kan ook heel ontspannend zijn.
Hoe breng je het liefst je vakantie door?
Samen met mijn man, een mix van wandelend grote steden ontdekken (van Londen, Parijs, New York tot Tokyo, Mumbai, Moskou, Marrakech, Bangkok,…), doorheen indrukwekkende natuurgebieden stappen, lezen, schrijven, lekker eten en goede wijntjes.
Tot slot de vraag: Wat is je lievelingseten en wil je dat recept met ons delen?
Mijn absolute topper is een Dame Blanche: vanille-ijs met warme chocoladesaus en slagroom. Daar zou ik een moord voor kunnen plegen. ?
Voor de chocoladesaus neem ik zwarte chocolade met minstens 70% cacao. Langzaam laten smelten in een pannetje, beetje water toevoegen en roeren tot je een gladde saus hebt.
Bettie Elias schreef meer dan dertig jeugdboeken en werd daarvoor meermaals bekroond. Met deze eerste psychologische misdaadroman toont zij opnieuw haar talent voor sterke observaties en levensechte karakters.
Kijk voor meer informatie over Bettie Elias op bettie-elias.be
