Op 26 mei is de T&M Leesclub Echtgenoten, echte mannen van start gegaan met zeven deelnemers en we zijn al lekker onderweg.
De deelnemers zijn: Janny Portma, Anita Schroeyers, Inge Brunnekreef-Harbers, Annette Hulscher, Renneke Bogerd-GrootBluemnink, Sophia Amesz-Grootjans en Naomi van Polen. Namens Thrillers & More leest Danielle Henssen mee. De leesclub staat onder leiding van Alexander Roessen. Theo van Rijn van uitgeverij LetterRijn en Rob Bakker hebben ook een stoel in de leesclub.
Het verhaal
Bestaat de Grote Liefde of is dat het Grote Toeval? Zoals schrijvers altijd hetzelfde boek schrijven en vrouwen altijd dezelfde man trouwen, zo jagen echte mannen altijd dezelfde vrouw na. Dromen zijn niet echt, maar daar kunnen echtgenoten niet mee leven. Liever dan de droom om te brengen, doen ze het de vrouw die de droom belichaamde.
Dit is het verslag van zeven mannen, echtgenoten en echte mannen in een dwaaltocht in een doolhof van liefde en valkuilen. Meer smaken dan die zeven zijn er niet, al kijken de zeven mannen zeven keer anders naar zichzelf. Zoals iedere vrouw ook haar echtgenoot, haar eigen fantasieman schept.
Over de auteur
Rob Bakker (Bussum, 1949) is zelfstandig auteur, journalist, historicus, erfgooier, ondernemer en gediplomeerd uitvaartverzorger. Hij was onder andere twaalf jaar hoofdredacteur van de Nederlandse MAD. Na verkoop van zijn uitgeverij in 2003, rondde hij in 2011 een geschiedenisstudie af met een doctoraal in Genocide- en Holocauststudies, waarvan een wetenschappelijke uitgave in april 2019 volgde. Als romanschrijver geeft hij een vervolg aan zijn eerdere oeuvre.
Voor het lezen kregen de deelnemers de volgende vragen:
- Wat vind je van de cover, spreekt hij je aan?
- Zou je het boek oppakken in de winkel (waarom wel/niet)?
- Wat zijn je verwachtingen van het boek en de schrijver?
Janny Portma: Bij het zien van de cover heb ik niet direct het idee dat ik het boek zou willen lezen, ik zou deze dus niet snel pakken als ik hem in een boekwinkel zou zien staan. De 7 mannen op de foto stellen ongetwijfeld de 7 mannen uit het verhaal voor en zo te zien staan ze voor water waarin ze weerspiegeld worden. Voor mij ziet deze foto er niet prettig uit, zo wazig, dus dit zou mij niet direct aantrekken. Het lezen van de achterkant maakt me wel nieuwsgierig naar het verhaal, evenals de zin op de voorkant “7 mannen, 1 vrouw, 1 huwelijk”. Het lettertype wat gebruikt is voor de titel en schrijver vind ik wel goed gekozen.
Anita Schroeyers: Het zou de foto bij een krantenartikel kunnen zijn. Wel een speciale. Zeven mannen in kostuum, netjes in de rij, alle zeven met de handen gevouwen voor het lichaam. Ze lijken aan de rand van water te staan. De gezichten ontbreken aan de bovenkant; ze worden vaag weerspiegeld onderaan maar laten geen herkenning toe. Is de foto wel gelukt vraag ik mij af. Is het de bedoeling dat de mannen vrijwel identiek lijken? Is het een line-up?
De achterflap: Eerlijk? Zeven mannen, echte mannen… Gaat het dan over macho’s? Want, wat of hoe is een echte man? Ik ben helemaal geïntrigeerd: zijn die zeven mannen allen verbonden met één en dezelfde vrouw? Wie is er dood? Een misdaad?
De gele letters voor de titel op de rode achtergrond doen mij denken aan neonreclame, komen schreeuwerig over, ik kan er niet naast kijken. De rode kleur roept gevaar op.
Anita Schroeyers – voor het lezen
Inge Brunnekreef-Harbers: Eens een totaal ander genre dan ik gewend ben maar dat vind ik juist weer heel leuk. Persoonlijk ben ik meer door de titel en achterflap geïnteresseerd geraakt. De cover vind ik wat sober en eerlijk gezegd denk ik niet dat ik deze in de boekhandel had opgepakt. Wel interessant wie de mannen zijn op de cover. De titel en ook de naam van de auteur is wel duidelijk. Ik ben benieuwd wat deze mannen me te vertellen hebben.
Annette Hulscher: Ik wilde dit boek graag lezen. De achterflap geeft een beetje filosofische indruk en de schrijver heeft vast wat levenservaring te delen. Dat is voor mij de reden dat ik nieuwsgierig ben. De cover vind ik niet bijzonder mooi. De felle kleuren gecombineerd met de zwart-wit foto en het vrolijke lettertype lijken niet zo te passen bij de achterflaptekst. De titel intrigeert. Dat het een spannende roman komt ook niet naar voren op de achterflap, dus al met al geeft het boek wat mixed signals.
Ik zie net op de foto’s van de boekpresentatie dat de cover lijkt op een ander (oud) boek. Nu ik dat weet, ben ik heel benieuwd naar het verhaal daarachter.
Renneke Bogerd-GrootBluemink: De 7 mannen die er nagenoeg hetzelfde uitzien qua aankleding zonder dat hun gezichten te zien zijn, ook niet in de weerspiegeling van het water, doet vermoeden dat ze hetzelfde zijn. Schijn bedriegt. Ik zou het zeker oppakken omdat dit nieuwsgierig maakt naar de reden (zie omschrijving cover). De verwachting is een betere kijk op de visie van de man, ik ga er in eerste instantie vanuit dat de auteur dit goed doordacht heeft.
Danielle Henssen: Covers heb ik niks mee van de 10 vind ik er meestal 10 lelijk, zelden springt er eentje uit waarvan ik echt onder de indruk ben. Desondanks zou ik het wel oppakken omdat ik de schrijver ken. Ik heb al andere boeken van Rob gelezen en was benieuwd naar een vervolg.
Tijdens het lezen vroegen wij de deelnemers te letten op:
- Hoe vind je het verhaal tot nu toe?
- Bevalt de schrijfstijl je?
- Ben je bijzondere stukjes of leuke citaten tegengekomen?
- Met welk personage kun je je het meest identificeren of juist helemaal niet?
Annette Hulscher: Ik vind de stijl van de schrijver opvallend. Regelmatig in de ‘wij’-vorm, terwijl niet duidelijk is wie de ‘ik’ is die daarin besloten ligt. Ook gebruikt de schrijver veel ‘indirecte’ zinnen. Een voorbeeldje zonder spoilers: “Nauwkeurig afgemeten passen met vlekkeloos gepoetste schoenen brengen Axel naast Beek. Omdat het uitzicht zo mooi is, hoeft Axel niet uit te leggen waarom hij de paar passen heeft afgelegd.” Persoonlijk vind ik de stijl af en toe wat omslachtig en vermoeiend lezen. Omdat ik op dit punt ook nog niet echt een gevoel heb over waar het verhaal heengaat, is het lezen nog inspannend en moet ik erg opletten of ik niet over belangrijke signalen heen lees.
De tijd is in beweging, de echtgenoten naderen langzaam de tafel en draaien er omheen, kijken, en laten hun goedkeuring blijken met een blik, een hand die over een stoelleuning glijdt.
Echtgenoten, echte mannen – Rob Bakker
Inge Brunnekreef-Harbers: De schrijfstijl is voor mij echt wennen. Ik moet echt goed lezen om het te volgen en te begrijpen. Net als wat Annette Hulscher zegt, het leest vermoeiend.
Janny Portma: De schrijfstijl was eerst wel wennen, zo in de “wij”- vorm met tussendoor ook af en toe een ‘ik”- vorm waarbij dan niet duidelijk is wie die “ik” is, maar ondanks dat vind ik het vlot geschreven. Het verhaal maakt wel nieuwsgierig naar wat er nu eigenlijk gebeurd is en het wordt steeds een beetje duidelijker. Ben nu ruim over de helft.
Anita Schroeyers: Ik heb het boek net uitgelezen. Wat een apart leesavontuur zeg!
Ook voor mij was het wennen aan de schrijfstijl. En ja, ik was ook eerst in de war – ik ben zelfs even moeten terug gaan in het boek – door de positionering van de personages in het verhaal. Alles valt netjes op zijn plaats op het einde. Ik ben fan!
Renneke Bogerd-GrootBluemink: Het is een boek dat je zeer goed moet lezen zonder afleiding en zelfs dan begreep ik in het begin niet goed wat er stond, heel erg onduidelijk, daarom moest ik voornamelijk het eerste twee hoofdstukken meerdere malen overlezen. Wie vertelt het verhaal, waar gaat het over?
Of de schrijfstijl mij bevalt? Tot nu toe nog niet, veel te omslachtig zonder echt ’to the point’ te geraken. En ik kan me letterlijk met niemand tot nu toe identificeren, juist niet!
Danielle Henssen: Ik was zeer verrast door de schrijfstijl aangezien ik het boek gelezen heb zonder vooraf te weten wie het geschreven had. Het grappige is dat ik een collega heb die Beek met achternaam heet dus die heb ik daar wel mee kunnen matchen ?
Onbereikbaarheid houdt de liefde brandend.
Ik heb veel van je gehouden. Dat was heel belangrijk voor me.
Voltooide tijd en verleden tijd. Beek zag het ontsteld aan. Een handje fijn zand waarin je knijpt, dat glijdt weg door je vingers. Na dit bericht was ze onbereikbaar.
