Titel: De genadestoel
Auteur: M.W. Craven
Serie: Washington Poe & Tilly Bradshaw #6
Genre: Thriller
Uitgeverij: LS Amsterdam
Vertaald door: Fons Oltheten
Publicatiedatum: september 2024
Aantal bladzijdes: 480
Recensie: Amanda
Auteur
M.W. Craven werkte als reclasseringsambtenaar en is nu fulltimeschrijver. Van zijn serie met rechercheur Washington Poe in de hoofdrol verschenen inmiddels vijf boeken.
Achterflap
Washington Poe heeft een verhaal te vertellen. En hij wil dat jij luistert.
Het begon allemaal met een gestenigde man die vastgeketend zat aan een boom, zijn lichaam vol getatoeëerd met een code die zelfs Tilly Bradshaw niet kon ontcijferen. Maar deze moordzaak staat niet op zichzelf en is verbonden met een verontrustend incident 15 jaar geleden: toen slachtte een meisje haar hele familie af. Dan is er nog de geheimzinnige genadestoel, een fenomeen dat onbespreekbaar is en mensen aanzet tot zelfmoord. Het rechercheursduo Poe en Bradshaw zal tot het uiterste moeten gaan om te achterhalen hoe deze incidenten met elkaar verbonden zijn. Maar bij deze zaak is niets wat het lijkt…
Mijn mening
‘De waarheid is net een moerasbel, meneer Cobb,’ riep Poe hem achterna. ‘Het maakt niet uit hoe dik de modder is; uiteindelijk zal hij naar de oppervlakte borrelen.’
Sinds het eerste deel met Poe en Tilly ben ik helemaal verslaafd aan deze serie. Poe en Tilly zijn zulke leuke en bijzondere personages! Twee grotere tegenpolen zul je niet gauw vinden, maar ondanks dat zijn het de beste vrienden. De een lekker opgewekt, positief, ontzettend eerlijk en behoorlijk naïef (Tilly). De ander chagrijnig, zwartgallig, doet en zegt wat hem het beste uitkomt en vol cynische humor (Poe). Maar die twee als team, dat werkt gewoon zo goed. Nu is er iemand die met hen meeloopt, maar Poe vindt dit maar niks en zet hem constant te kakken, heerlijk!
Net als je denkt dat de boeken van Craven niet gekker of gruwelijker of meer over de top kunnen, zonder ongeloofwaardig te worden, kan het dus toch. Want wat zit dit verhaal geweldig goed in elkaar! Poe vertelt het verhaal eigenlijk tegen zijn therapeut, vanuit dat perspectief wordt het verhaal grotendeels weergegeven. De manier waarop het verhaal in elkaar zit, de gruwelijke moorden die worden beschreven en de conversatie tussen Poe en Clara (zijn therapeut) zijn geweldig op elkaar afgestemd. Je wordt meegezogen in de zoektocht naar de moordenaar van Cornelius Green, waarbij je wordt meegenomen in een godsdienstige sekte die de gruwelijkste therapieën aanbieden. Maar iedere keer als je denkt dat je weet welke kant het verhaal op gaat en wat er staat te gebeuren, word je weer helemaal voor blok gezet. Op een zeer geloofwaardige manier draait Craven het verhaal 360 graden de andere kant op, waarbij je zelf verbijsterd op de bank zit. Maar ook dit verhaal is niet voor watjes, want het verhaal is regelmatig behoorlijk gruwelijk en gedetailleerd oh en niet te vergeten, bloederig. Zalig! Maar dan de ontknoping… WAT DAN?!
Ik heb enorm genoten van de eerlijke en naïeve Tilly en de zwarte humor van een brommende Poe. Ik kijk reikhalzend uit naar deel zeven, want dit einde, nee daar kan ik niet mee leven!
Spanning: 5
Plot: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
5 geweldig mooie sterren voor De genadestoel.
Amanda
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij LS Amsterdam, waarvoor onze hartelijke dank!
