Vorige week konden jullie het eerste deel van het interview met Carla Kovach lezen en ze had nog meer te vertellen!
Is er iets waar je niet over zou schrijven? Ik zou waarschijnlijk niet te veel over kinderen schrijven, tenzij de juiste verhaallijn in mijn hoofd opkwam en ik het weldoordacht en goed kon doen, niet om het te sensationaliseren.
Maar wat mij betreft is er niet echt iets uitgesloten, zeker gezien het feit dat ik heel erg van horror hou (en daar kan eigenlijk vrijwel alles). Zolang dingen op de juiste manier worden aangepakt, op een goede manier, dan vind ik het oké. Slechte dingen gebeuren en soms, door ze te introduceren in een fictieve wereld, zoals in soapseries, dat is eigenlijk wel een goed voorbeeld, zorgt het ook voor bewustwording van deze kwesties. En ik denk dat het soms goed is dat mensen praten over dingen waar ze normaal misschien niet over zouden praten.
Is het moeilijk voor je om dat soort scènes te schrijven? Soms voel ik me tijdens het schrijven van bepaalde delen even niet zo gelukkig. Dus dan is het extra fijn om een boek te versturen zodra het klaar is en die week dan te hebben om een beetje bij te komen. Het kan mijn stemming nogal eens beïnvloeden. Moet je dan wat afstand nemen van het verhaal voordat je iets anders gaat schrijven? Ja, normaal kijk ik veel komedie en dat soort dingen, gewoon om het evenwicht te bewaren. Ik kijk ook veel misdaaddocumentaires, omdat die interessant zijn voor mijn werk. Maar ik vind het fijn om daarna in een comedyserie te duiken, gewoon om mezelf wat op te vrolijken en wat beter te voelen. Op dit moment ben ik halverwege een stand-upcomedyworkshop, iets om van te genieten en iets leuks om te doen.
Zit er ook komedie/humor in je thrillers of is dat een lastige combinatie? Niet echt komedie, maar af en toe een grapje wel. De vrouw van DC O’Connor geeft hem de hele tijd gebak om mee te nemen, om er op die manier een beetje luchtigheid in te krijgen. En soms hebben mijn personages, voordat ze in de misdaad verwikkeld raken, normale gesprekken met een beetje luchtigheid erin. Zoals normale mensen.
Heb je een favoriete band? Ik hou van zoveel, maar ik vind Muse gewoon heel goed. Dat soort muziek om naar te luisteren. Luister je naar muziek als je schrijft? Oh nee, ik hou van stilte. Ik moet luisteren naar de stemmen in mijn hoofd. Ze praten niet tegen me als er lawaai is.
Moet je veel van je ‘darlings’ doden? Ja, ik kan me aan niemand hechten, want als mijn werk naar mijn redacteur gaat… zij is eigenlijk de expert op dit gebied. Dus ik heb een aantal darlings gedood. Soms kijk ik naar haar redacties en denk ik ‘neeeee’. Dan slaap ik er een nachtje over en de volgende dag heb ik zoiets van… ja, ze heeft gelijk. Ze heeft altijd gelijk. Kill. Kill. Kill!
Wat doe jij als je vastloopt? Voor mij werkt het om even te pauzeren. Meestal schrijf ik zo’n 2500 tot 4000 woorden per dag. Maar er zijn dagen dat ik ga zitten en gewoon niet lekker in de flow kom, dan schrijf ik 500 of 1000 en dan denk ik ‘dat is niet heel geweldig’. Dan stop ik gewoon voor die dag en kom ik er de volgende dag op terug. Ik herstel waar ik niet blij mee was en ga dan verder. Normaal gesproken werkt een pauze inlassen, soms is de juiste stemming er gewoon niet bijvoorbeeld. Maar eigenlijk kan ik het me niet veroorloven om niet de juiste stemming te hebben als ik deadlines heb. Is het iets positiefs, deadlines? Niet iedereen kan deadlines aan en wil juist wat meer vrijheid. Voor mij wel. Ik denk altijd ‘oh dat is te snel, dit kan ik niet doen’ en dan lukt het me toch. Ik denk dat als ik in een rustiger tempo zou werken, ik een boek per jaar zou schrijven, terwijl ik nu drie boeken per jaar schrijf. Ik denk dat het er dit jaar ongeveer tweeënhalf worden.
Is er zoiets als een les of iets dergelijks dat je je lezers zou willen meegeven via je verhalen? Ik denk dat vrouwenhaat veel voorkomt in mijn boeken en het is iets waar ik graag een beetje bewustzijn over creëer. Ik heb het in latere boeken, niet direct, gehad over de incell-bewegingen en dat soort dingen, ik heb ze aangestipt in mijn verhaallijnen met het onlinemisbruik. Ik wil mensen daarvan bewust maken door te schrijven. En sommige boeken zijn actueler dan andere. Maar als ik vind dat er iets gezegd moet worden, dan verwerk ik dat in de verhaallijn. Is er een onderwerp waar je echt over zou willen schrijven? Ik zou eigenlijk over heel veel dingen willen schrijven, het lukt me vooralsnog om alles wat ik kwijt wil op de een of andere manier in mijn boeken te verwerken.
Wat is het leukste dat iemand je ooit over je boeken heeft verteld? Lees je de recensies? De meeste zijn erg aardig en veel van de berichten die ik krijg zijn leuk. Maar het bericht dat me het meest is bijgebleven, en ik wou dat ik kon zeggen dat het een prachtig bericht was waarin werd gezegd hoe lief en geweldig ik ben, want we vinden het allemaal leuk om soms te horen dat we lief en mooi zijn en hoeveel mensen houden van wat we doen, maar ik kreeg een e-mail van een man. En deze e-mail maakte me bang. Hij had als kop ‘Ik was een vrouwenhater’ en ik maakte me echt zorgen toen ik hem opende en hij zei dat hij mijn boeken had gelezen en dat hij had ingezien dat hij sommige dingen die hij had gedaan, liever niet had gedaan en hij zei dat het hem had veranderd. En toen antwoordde ik vriendelijk en ik dacht, nou dat is positief. En hij antwoordde gewoon terug en het was echt leuk en ik dacht, als ik maar de manier van denken van één persoon een beetje kan veranderen. Ik bedoel, dat niveau van zelfbewustzijn betekent dat deze persoon zou kunnen veranderen en dan zijn er anderen die dat niveau van zelfbewustzijn niet hebben, maar ja, dat is de ene boodschap die me is bijgebleven.
Chloe, zou je ooit samen met je moeder een boek willen schrijven? Chloe: dat vroeg je toch op een gegeven moment? Carla: ja, inderdaad en we hebben een kleine verhaallijn, maar ik denk dat dat pas over een paar jaar zal zijn. Chloe: ik studeer verpleegkunde, en mama was geïnteresseerd om die kant voor het schrijven te bekijken, toch? Carla: ik was geïnteresseerd in iets vanuit het oogpunt van een verpleegster of een verpleegassistente, maar het leek meer op vrouwenfictie zoals komedie/chicklit. Misschien ergens in de toekomst? Chloe: Dat soort boeken zijn behoorlijk populair in het Verenigd Koninkrijk. Carla: Misschien ooit, als Chloe niet zo hard meer studeert. Chloe: Ik heb zoveel opdrachten. Ik heb nog anderhalf jaar te gaan, ik ben nu op de helft. Carla: Dan moet je tijd vinden tussen die 12-urige diensten door. Heb je de boeken van je moeder gelezen? Ik heb er een paar gelezen toen ik op vakantie was. Ik heb ze niet alle vijftien gelezen. Als ik op vakantie ben lees ik graag, maar helaas is dat niet zo vaak als ik zou willen. Carla: je hebt het gewoon te druk met het lezen van studieboeken. Chloe: ja, maar ik ben echt trots op haar. Carla: dat is wederzijds. Chloe: ze is erg populair hier! Ik ben best verbaasd want ik ben nog nooit met mama mee geweest, het is zeker leuk om te zien.
Is er een vraag die we niet gesteld hebben, maar die je graag zou beantwoorden? Ik kan er geen bedenken, we hebben al zoveel behandeld!
Is er een boek waarvan je denkt… had ik dat maar geschreven? Oh dat zijn er veel, The Handmaid’s Tale is er één van. Het is zo actueel en het blijft actueel en het actuele gaat nooit weg, er is altijd wel iets aan de hand in de wereld dat je eruit kunt halen en het is gewoon zo goed.
Guilty pleasures? Oh ik voel me over weinig schuldig, ik vind het niet zo erg om toe te geven dat ik lui ben en tv ga zitten kijken in een joggingbroek en te veel chocolade eet.
meer van Carla Kovach of thrillersandmore.com
ga naar Uitgeverij Boekerij voor meer van Carla Kovach
