Op 26 maart 2024 verscheen alweer het negende deel in de serie rondom Gina Harte: Toen waren er vier. Auteur Carla Kovach kwam in februari 2024 voor een kort bezoek naar Nederland (signeren op de Huishoudbeurs) en toen de vraag vanuit uitgeverij Boekerij kwam of wij haar wilden interviewen, was het antwoord volmondig JA! Alexander en Miriam gingen dan ook naar de Huishoudbeurs en maakten daar kennis met Carla en haar dochter Chloe.
Hoe gaat het met je? Hoe lang ben je hier al? Ik ben hier gisteren gekomen en ik ben hier tot morgen, dus één hele dag. En je bent alleen op de Huishoudbeurs geweest? Oh, nee. Gisteren kwam ik rond de lunch aan in Amsterdam en in de middag had ik een interview. Vandaag ben ik hier tussen 11 en 16 uur en morgen weer hetzelfde. En als ik hier morgen vertrek, ga ik direct door naar het vliegveld. Dus je hebt geen kans gehad om rond te kijken in Amsterdam of zo? We zijn gisteravond wel naar Body Works geweest. Mijn dochter studeert verpleegkunde, dus het was echt leuk om alles te zien wat ze daar tentoonstellen.
Je hebt eerder toneelstukken geschreven. Ja! En je acteerde…wanneer besloot je ineens boeken te gaan schrijven? Of misschien niet zo ‘ineens’? Inderdaad, ik begon met het schrijven van toneelstukken. En ik hou echt van toneelstukken en ik hou van theater. Ik hou van alles wat met theater te maken heeft en ik schreef een paar korte stukken die we naar de buitenwijken van Londen brachten. Ik heb een avondvullend komediestuk geschreven dat ik zelf produceerde en regisseerde in een theater voor een korte periode. En ik bleef maar denken, wat kan ik doen om deze ervaring te rekken van wanneer je iets geschreven hebt? Dus ik dacht: ik ga een boek schrijven en geen toneelstuk. Ik was al gewend om dialogen te schrijven, en toen moest ik gaan nadenken over alle andere dingen die om die dialogen heen gebeuren. Ik vind het echt leuk om boeken te schrijven. Het is iets wat ik helemaal alleen kan doen, in ieder geval totdat er geredigeerd moet worden. En sindsdien ben ik getroffen door het boekenschrijfvirus, ik schrijf nu gewoon graag boeken en ik heb sindsdien geen toneelstuk meer geschreven. Je hebt al heel wat boeken geschreven, Gina heeft er nu 14, geloof ik? En er zijn een paar standalones? Ik heb nummer 15 net klaar en ben aan 16 begonnen. En ik heb vier standalones uitgegeven in Groot-Brittannië en drie in eigen beheer, ze zijn echt oud.
Je zei net dat je een komediestuk hebt geschreven en daarna begin je met het schrijven van misdaad, waarom is dat? Mijn twee eerdere passies waren komedie en horror. Ik ben altijd een enorme horrorfan geweest en ik hou wel van een beetje komische horror, zoals Shaun Of The Dead. En de horror leidde me meer naar misdaad, ik kwam erachter dat ik meer aan misdaad dacht dan aan horror. Want misdaad, als je het hebt over moord of ontvoeringen, is gruwelijk en ik wilde echt een detective schrijven en wat dieper ingaan op de gevoelens van iedereen in de getroffen families en die van mijn eigen detective en wat ze heeft meegemaakt. En zo ontstond Gina. Dat was Gina’s begin. Zat ze al lang in je hoofd voordat je over haar begon te schrijven? Ja, ik dacht na over haar en haar achtergrond en bouwde een verleden voor haar op. Maar haar naam kwam wat later, maar ja, ik dacht al heel lang aan haar. En als je zo lang en zo veel over iets nadenkt, weet je, dan moet je schrijven, dan moet je er iets mee doen. Ze heeft ook een heel verleden. Ja. En het beïnvloedt haar echt op een goede manier als ze haar werk doet. Ja, ze heeft een bepaalde mate van begrip voor mensen. Hoe houd je haar interessant voor jezelf? Ik bedoel, je schrijft een serie en hoe moeilijk is het dan voor je om aan de volgende in een serie te beginnen? Ik vind de zaken altijd makkelijk om te schrijven, maar ik moet wel apart over Gina nadenken. Ik bedenk altijd hoe ik haar aan de zaak ga koppelen en waar ze is als het afgelopen is. Het is best moeilijk, maar ik vind altijd een manier om Gina en het team erbij te betrekken. In latere boeken raakt een deel van het team er ook meer bij betrokken of ze worden het middelpunt van de onderzoeken, niet van de onderzoeken zelf maar ze staan dan wat meer op de voorgrond. Dus ik heb een team om mee te spelen en Gina geeft ook om het team. Ik heb nog het een en ander aan ontwikkeling voor Gina en het team.
Hoe gestructureerd ben jij als je schrijft? Weet je waar je naartoe gaat als je een idee hebt of zie je wel waar het verhaal je brengt? Ik moet mijn ideeën aan mijn redacteur voorleggen in een korte synopsis en een elevator pitch. En normaal gesproken dien ik er redelijk wat in en sommige worden afgewezen en andere worden geaccepteerd, want ze moeten wel in de serie en bij Gina passen. Wat betreft het proces: vroeger plotte ik hoofdstuk voor hoofdstuk voordat ik begon te schrijven, maar nu heb ik de neiging om tussenpunten te kiezen en gewoon te schrijven. Dus ik weet wat het midden gaat worden. Ik weet wat het einde gaat worden. Ik weet nu ongeveer wat ik moet doen om daar te komen, ik denk dat het makkelijker is omdat ik er nu vijftien heb geschreven. Het is organischer. Ja! Ik heb het gevoel dat ik er wat organischer in ben geworden naarmate de serie vordert. Ik heb geen idee wat mensen erin zien, maar misschien zien ze dat ik me in de loop van de serie meer ontwikkel, dat weet ik niet zeker. Ik hoop dat sommige van mijn latere boeken beter zijn dan mijn eerdere. Als je terugkijkt op je eerdere boeken, ben je er dan trots op? Zie je een verschil in jezelf, in je schrijven? Eigenlijk wel ja, ik zie zeker veel verschillen. Een paar weken geleden werd ik gevraagd om een kortverhaal te schrijven. Niet per se om er een te schrijven maar of ik er nog een had. Ja, ik heb nog een aantal korte verhalen van voordat ik boeken ging schrijven, ik pluk er wel eentje van een harde schijf van jaren geleden. Maar toen ik ze bekeek, dacht ik ‘oh nee nee nee’. Moesten ze serieus bewerkt worden? Eigenlijk zijn ze niet zo goed, ze waren verschrikkelijk. Dus, het voelt alsof ik een lange weg heb afgelegd maar dat is iets goeds. Ik heb maar een nieuw kortverhaal geschreven. Iedereen zal blij zijn om dat te horen. Er staat nog wat van mijn oude werk op mijn eigen blog, dat gelinkt is aan mijn website. Het maakt deel uit van mijn ontwikkeling, maar het is echt heel heel oud. Elke ervaring die ik met schrijven heb gehad, heeft me gebracht waar ik nu ben. Het maakt allemaal deel uit van het proces.
Zie je elk boek als een kans om je schrijven een beetje meer te verbeteren? Stel je doelen voor jezelf, ‘deze moet beter zijn dan de vorige’? Ik doe mijn best. Ik probeer altijd meer te leren, of het nu gaat om het volgen van cursussen over politieprocedures of forensisch onderzoek of het volgen van schrijfcursussen. Ik doe altijd mijn best om een beetje beter te worden. En schrijf je elke dag? Als ik een eerste concept schrijf, doe ik dat in ongeveer 10 tot 12 weken. Dat betekent dat ik ongeveer vijf dagen per week schrijf en dan heb ik nog kleine klusjes te doen, zoals mijn sociale media. En ik denk na over wat ik op mijn website wil. Maar daarna krijg ik een heleboel bewerkingen terug en soms ben ik al bezig met bewerkingen als ik al begonnen ben met het schrijven van het volgende boek. Dus het kan verwarrend worden haha Maar er is altijd wel iets te doen en ja, ik ga de laatste jaren heel snel. En hoe lang doe je erover om een boek van begin tot eind te schrijven? Het is ongeveer 10 tot 12 weken voor de eerste opzet. Daarna besteed ik ongeveer 4 tot 5 weken aan het redigeren en het stellen van vragen, als ik vragen moet stellen aan een professional. Ik gebruik bijvoorbeeld een politieprofessional, iemand die politieboeken schrijft voor schrijvers, zodat ik de politiescènes ook correct kan krijgen. Moet je veel research doen? Als ik ongeveer weet welk verhaal ik ga schrijven, zijn er misschien een paar vragen die ik eerst moet stellen en dan schrijf ik het boek en laat ik gaten in het boek waar ik antwoorden nodig heb. En dan stel ik aan het eind de vragen en als ik de antwoorden heb, voer ik ze in bij de volgende bewerking. Anders beperkt het je misschien? Precies. Het zou mijn snelheid beperken, dus ik laat het liggen tot het einde om er zeker van te zijn dat ik het verhaal op zijn plaats heb. En dan heb ik normaalgesproken nog een grote bewerking waarin ik kan schrappen en aanpassen. En dan heb ik mijn antwoorden op mijn (politie)vragen en kan ik dat allemaal tegelijk oplossen.
Leest er iemand met je mee terwijl je aan het schrijven bent of laat je het pas lezen als het af is? Nee, zodra ik mijn eerste concept af heb, stuur ik het naar mijn redacteur en zij is de eerste die me feedback geeft in de vorm van een structurele bewerking. Na de tekstredactie heb ik proeflezers, mensen die graag lezen en heel goed zijn. Ze zien misschien kleine dingen, zoals ik heb misschien geen licht aangedaan of ik heb misschien een licht uitgedaan, die kleine dingen die over het hoofd worden gezien en daar zijn zij heel goed in om die op te pikken. Ze hebben arendsogen. En ik proeflees voor hen en ook voor andere mensen, we helpen elkaar. Heb je enig idee hoeveel Gina’s je nog gaat schrijven? Heb je al een einde in zicht of niet? Ik heb een einde in mijn hoofd, maar ik heb geen idee hoeveel er nog geschreven gaan worden tot het zover is. Ik heb net getekend bij mijn Britse uitgever voor nog vier boeken en daar zit het einde nog niet bij. Dus dat zijn er negentien. Nog veel meer om naar uit te kijken!
Lees je zelf graag? Ik hou van lezen ja, ik lees altijd wel een boek. Ben je niet bang dat het je eigen schrijven in de weg zal staan? Nee, niet echt. Ik lees zo veel verschillende genres dat ik ze graag een beetje afwissel. Ik lees waarschijnlijk meer psychologische thrillers dan politieboeken. Ik hou ook van een komedie of iets anders. Ik hou van horrorboeken, het liefst spookhuisboeken. Oooh, nog tips? Peter James, heb je die gelezen? Die vind ik leuk. Ja! Ik heb nog een heleboel andere boeken gelezen, maar ik weet ze niet meer uit mijn hoofd. Iemand die voor mij proefleest, ik ben dol op haar spookhuisboeken. Haar naam is Jamie-Lee Brooke, ze heeft Blind House en Her Pretty Eyes geschreven, dat is het vervolg. Is dat iets wat je ook zou willen schrijven? Het eerste boek dat ik schreef was een spookhuisboek voor jonge volwassenen en dat is in eigen beheer uitgegeven, het heet Flame. Het is zeker niet zo verfijnd als wat ik nu schrijf, maar het is nog wel ergens te vinden. Ik heb echt genoten van de spoken. Is er een kans dat je ooit nog een spookhuisboek of iets dergelijks schrijft? Ik zou niet voor altijd nee willen zeggen tegen horror, maar op dit moment wil iedereen meer Gina-boeken. Nou ja, jij bent de auteur, je kunt doen wat je wilt, toch? Ik heb deadlines, ik zou geen spookverhaal tussen de deadlines kunnen plaatsen haha.
Je eerste boek werd in eigen beheer uitgegeven, hoe moeilijk was het om van eigen beheer naar een uitgever te gaan? Ik denk dat het moeilijk was om de juiste commerciële fictie te vinden. Mijn eerste (spookhuis)boek was bijvoorbeeld niet heel erg commercieel.
Hoeveel van jezelf zit er in de boeken? Een paar kleine dingen. Ik ben natuurlijk niet allemaal de moordenaar of het slachtoffer, maar soms denk ik dat er een beetje van jezelf in de dialoog lekt en in de dingen die je je personages laat doen. Zelfs als je probeert om dat niet te laten gebeuren, gebeurt het vanzelf. Uiteindelijk komen alle stemmen in mijn hoofd van mij, dus het kan ook niet anders dat er iets van mijzelf in zit.
Wordt vervolgd…
meer van Carla Kovach op thrillersandmore
