Titel: Zeg maar niets meer…
Auteur: K.R. Alexander
Serie: Horrorland #11
Genre: Jeugd, Horror
Uitgeverij: Kluitman
Vertaald door: Linda Broeder
Publicatiedatum: maart 2024
Aantal bladzijdes: 224
Recensie: Amanda
Cover
Een griezelige cover waarop een pop met een lichtgevend rood oog door een scheur in papier naar je gluurt. Creepy!
Auteur
K.R. Alexander is het pseudoniem van fantasyauteur Alex R. Kahler. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven voor jongeren en volwassenen.
Achterflap
Nomi is als de dood voor poppen. Maar ook zij ontkomt niet aan de nieuwste rage: een slimme pop die gebruikmaakt van kunstmatige intelligentie. Ondanks haar angst vindt Nomi een onverwachte vriendin in de pop, die ze Alice noemt. Voor het eerst heeft ze het gevoel dat er echt iemand naar haar luistert. Maar al snel lijkt het alsof Alice haar eigen plan trekt. Ze wordt steeds gevaarlijker en haar uitzetten lukt niet meer. Kan Nomi haar intelligente pop te slim af zijn?
Mijn mening
Er waren drie dingen die Nomi Parker vreselijker vond dan wat ook: spinnen, spreken in het openbaar en poppen.
Zeg maar niets meer… gaat over Nomi, ze heeft moeite om voor zichzelf op te komen en heeft weinig zelfvertrouwen. Ze wil graag leuk gevonden worden door Jenna, want ze is bang dat ze anders alleen is en geen vriendinnen meer heeft. Jenna is juist het tegenovergestelde van Nomi. Als er een talentenwedstrijd op school is, geeft zij zich dan ook samen met Nomi op. Terwijl ze weet dat Nomi enorme plankenkoorts heeft, ondanks dat ze super goed kan zingen. Nomi laat alles gebeuren en cijfert zichzelf weg omdat ze bang is Jenna kwijt te raken. Als er een nieuwe rage op school is met poppen die kunnen praten, wil Nomi niks liever dan hier zover mogelijk vandaan blijven. Maar Jenna niet…
Je voelt heel goed de wanhoop van Nomi om ergens bij te horen, ze heeft hier alles voor over, zelfs een sprekende pop in huis laten. Maar de pop van Nomi lijkt steeds menselijker te worden en hoe meer de pop voor Nomi praat, des temeer Nomi haar stem kwijtraakt.
Wat een creepy verhaal over kunstmatige intelligentie, in dit geval in de vorm van poppen die kunnen praten en die onderling met elkaar verbonden kunnen worden. Het idee van een terugpratende pop is op zich leuk, maar dan wel tot op zekere hoogte. Alexander weet hier weer een duistere en spannende draai aan te geven. Een reden om niet (meer) te veel tegen poppen te praten. De vlotte schrijfstijl en korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je het boek in no time uit hebt. Tot nu toe is deze schrijver mijn favoriet van de Horrorland-serie!
Een mooie 4,5 ster voor Zeg maar niets meer…
Amanda
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Kluitman, waarvoor onze hartelijke dank!
