Titel: De regel van drie
Auteur: Sam Ripley
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaald door: Martijn van Opbergen
Publicatiedatum: maart 2024
Aantal bladzijdes: 430
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Sam Ripley is het pseudoniem van een bekende Britse bestsellerauteur van meer dan een half miljoen verkochte exemplaren.
Achterflap:
Daar, zie je haar?
Dat was Amy.
Dat is het meisje dat is gestorven.
Eerst geloofde ik niet in De Regel van Drie. Niet meteen. Het was gewoon een verhaal waar iedereen het over had. Een gerucht dat mijn vriend had gehoord over een meisje genaamd Amy. Zij was geobsedeerd geraakt door het getal drie. Ze was een jonge student met een leven vol ongeluk: haar ouders hadden zelfmoord gepleegd nadat haar zus was omgekomen bij een ongeval. Amy was ervan overtuigd dat dit betekende dat zij óók gedoemd was te sterven. Want volgens De Regel van Drie volgen drie tragedies elkaar altijd op. Niemand gelooft zoiets natuurlijk. Maar het ergste van alles is dat ze echt is overleden.
Mijn vriend zei lachend: ‘Ila, slechte dingen gebeuren altijd in drieën,’ en hij heeft gelijk. Want deze keer komt De Regel van Drie achter mij aan, ook al doe ik er alles aan om het te voorkomen. En het ergste van alles? Als je dit leest, ben jij de volgende.
Mijn mening:
De regel van drie was voor mij helaas teleurstellend. Ik ben geen echte sciencefiction of fantay fan maar toch kan mij dat zeker zo af en toe bekoren, zeker als het passend is in het verhaal en ik daarbij voldoende spanning of romantiek ervaar. In deze ontbrak het daar op alle fronten aan. Het was van alles een heel klein beetje waardoor vooral de spanning veel te lang uitbleef.
Ripley heeft het verhaal ingedeeld in drie episodes. Deze werden geschreven vanuit drie verschillende personages die met hetzelfde vraagstuk aan de slag gingen, namelijk: wat is er waar van ‘De regel van drie’ en als het realiteit is, hoe stoppen we dat? Ik mis in alle drie de delen de echte spanning, het verhaal kabbelt vooral voort en qua sciencefiction is er één scene die daaraan voldoet, dat is te weinig.
Elk personage schrijft vanuit de ik-persoon en is met momenten bot, hierin spreekt de schrijfstijl mij niet echt aan. Natuurlijk kan een personage zich bot gedragen maar de manier waarop degene zich uit moet wel goed overkomen en op dat punt voelde ik het niet, het las eerder als storend.
De spanning kwam pas na de drie delen op gang, in de laatste vijftien bladzijdes voelde ik de spanning oplopen, ik ervaarde toen de compassie en de betrokkenheid richting een hoofdpersonage. Een ontknoping die ik zeker kon waarderen maar de plot was zeer matig.
Helaas voor mij een boek wat tegenviel, maar dat is een kwestie van smaak en gevoel wat bij mij niet binnen kwam.
Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 2
Spanning: 2
Plot: 2
Leesplezier: 2
Psychologie: 3
De regel van drie krijgt hiermee 2,5 ster.
Bianca
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Boekerij, waarvoor onze hartelijke dank!
