De burn-out – Sophie Kinsella

Titel: De burn-out
Auteur: Sophie Kinsella
Genre: Feelgood
Uitgeverij: The House of books
Vertaald door: Catherine Smit
Publicatiedatum: november 2023
Aantal bladzijdes: 384
Recensie: Leontine

Cover
Het is wel een cover in de lijn van andere boeken van Sophie Kinsella. Maar op de een of andere manier vind ik deze cover niet zo pakkend.

Auteur
De Britse Sophie Kinsella (1969) is het pseudoniem van Madeleine Wickham en de bekende schrijfster van de Shopaholic-reeks. Ze liet haar eerste Sophie Kinsella-boek anoniem aan haar uitgever lezen en kwam twee keer in dienst bij dezelfde uitgever omdat haar Sophie Kinsella-boek meteen werd goedgekeurd. Madeleine Wickham begon met een studie Muziek in Oxford maar in de bar trok ze op met filosofie studenten en dacht ‘ dit is wat ik wil’. Ze veranderde haar studierichting in filosofie, politiek en economie en kon hier veel schrijven. Voordat ze zich volledig ging toeleggen op het schrijven van romans werkte ze als lerares en financieel journaliste. Sophie Kinsella schreef haar eerste roman, De Tennisparty, onder haar eigen naam, Madeleine Wickham toen ze 24 jaar oud was. Ze is getrouwd met een voormalig operazanger en heeft haar man professioneel op de piano begeleid op tours door het Midden-Oosten en Afrika. De schrijfster woont in het Britse Surrey samen met haar man en vijf kinderen. Op bol.com vind je alle boeken van Sophie Kinsella, waaronder het nieuwste boek van Sophie Kinsella.

Achterflap/samenvatting
Sasha is tegen een muur gelopen. De wanhoop nabij besluit ze naar het resort in Devon te gaan waar ze als kind graag kwam, in de hoop dat boerenkoolsmoothies, yoga en stilte haar er weer bovenop zullen helpen. Maar het is laagseizoen, het hotel is vervallen en ze moet het strand met iemand anders delen: een chagrijnige, gestreste jongeman die Finn heet. Hoe kan ze één worden met de natuur als hij op een rots zit en haar in de gaten houdt? Wanneer er geheimzinnige berichten, schijnbaar gericht aan Sasha en Finn, op het strand worden achtergelaten, moeten ze wel met elkaar praten. Al snel ontdekken Sasha en Finn dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze hadden gedacht…

Mijn mening
Ik ben dol op de boeken van Sophie Kinsella. Door de Shopaholic-serie probeer ik eigenlijk alle boeken wel te lezen. Ook de stand alone boeken zijn vaak humoristisch geschreven en zitten vol “liefde” zoals een feelgood hoort te zijn.

De burn-out begint bij Sasha op het werk. Ze werkt bij een internetbedrijf dat rising is, maar heeft het druk. Mensen die weggaan, worden niet vervangen en daardoor loopt ze tegen een muur aan. Letterlijk. Ze is wanhopig, maar niemand luistert. Als het dan helemaal mis gaat, besluit ze terug te gaan naar het vakantiedorp waar ze als klein kind ieder jaar kwam. Maar de laatste keer was 20 jaar geleden. En het is laagseizoen. Het super-de-luxe hotel is nu slechts een schim van wat het vroeger was. Sasha besluit het een kans te geven en gaat vol goede moed een aantal stappen naar een betere ik volgen via een app. Er is alleen één kink in de kabel: er is nog iemand in het hotel, een eveneens gestreste jongen die Finn heet. Dan wordt er een boodschap in het zand geschreven. Wat zou dat toch betekenen? Sasha en Finn worden gedwongen om met elkaar te praten en zo ontdekken ze dat ze meer gemeen hebben dan vooraf gedacht.

Ik val gelijk maar met de deur in huis: dit is zeker niet het beste boek van Sophie Kinsella. Het verhaal is zeker niet slecht want er zitten goede ontwikkelingen in. Beetje humor, beetje liefde, en de personages maken ook daadwerkelijk een ontwikkeling door. De titel van het boek is natuurlijk ook niet “leuk” te noemen. Het hebben van een burn-out is niet leuk en moet ook zeker niet onderschat worden, dus van tevoren was ik wel benieuwd wat Kinsella met dat gegeven zou doen. Ze heeft absoluut haar best gedaan om het geen negatief boek te laten zijn. De personages zwelgen niet in zelfmedelijden en hebben het prima naar hun zin in het hotel. Het onderwerp verschuift in het verhaal en de burn-out is meer van ondergeschikt belang. Daardoor is het toch nog de moeite om door te lezen.

Toch miste ik het Kinsella-sausje. Het verhaal kabbelt op sommige momenten te veel. En ik miste de humor ook, het lezen met een glimlach op je gezicht. Het was er zeker wel, maar niet in de mate die we van Sophie Kinsella gewend zijn.

Heb ik dan helemaal niet genoten van dit boek? Jawel hoor. Maar als de lat hoog ligt, kan het ook tegenvallen. En dat was bij mij toch een beetje het geval.

Ik geef De burn-out 3 sterren.

Leontine