Titel: Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel
Auteur: Francine Oomen
Serie: Hoe overleef ik #17
Genre: Feelgoodroman
Uitgeverij: Volt
Publicatiedatum: september 2023
Aantal bladzijdes: 278
Recensie: Amie
Over de auteur:
Francine Oomen, van huis uit industrieel ontwerper, begon in 1990 met het vormgeven, ontwerpen, schrijven en illustreren van kinderboeken. Haar grote doorbraak kwam met de Hoe overleef ik…-serie, waarmee ze negen keer op rij de prijs van de Kinderjury won, vijf keer de Jonge Jury, plus verschillende andere prijzen. In de serie verschenen in totaal vijftien delen en het verhaal werd verfilmd voor televisie en bioscoop en bewerkt tot twee succesvolle musicals. Zeven jaar lang verscheen het succesvolle Hoe overleef ik…tijdschrift. Voor volwassenen verschenen van haar hand de autobiografische graphic novels Oomen stroomt over, Hoe overleven we en de dichtbundel Gek van liefde. In 2023 startte ze met Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? Een nieuwe serie voor twintigers.
Achterflap:
Wat gebeurt er als je volwassen bent, maar eigenlijk helemaal niet weet hoe dat moet? Als je overweldigende dingen meemaakt, maar die met niemand durft te delen? Als je op slot zit en de sleutel kwijt bent? Wat doe je als je je vrienden én jezelf uit het oog verloren bent? Als alles in je leven anders loopt dan je dacht…
Rosa zit midden in haar quarterlifecrisis, net als haar vrienden Esther en Jonas. Daarom besluit Rooz dat het tijd is voor verandering. Het roer gaat om, en hoe!
Dit boek gaat over eenzaamheid en verbinding, over angst en vertrouwen, over het volgen van je hart en het terugvinden van je prik…
Mijn mening:
De personages had ik ouder verwacht. De personages zijn nog jonger dan dat ik nu ben. In het boek heeft Rosa het ook over wat zij had toen zij 14 jaar was. De apparatuur die in het boek staat geschreven klopt niet met wat er 11 jaar geleden allemaal al was. Ook het bedenken van een naam voor een club als je 25 jaar bent vond ik apart.
Daarbij vind ik het een negatief boek. Ongeveer alles wat er in je leven fout kan gaan, gaat hier fout. Rosa maakt naar mijn idee wel heel veel negatieve dingen mee. Hetzelfde geldt voor Esther en Jonas. Keer op keer gaat in het boek ook nog van alles fout.
Zonder te spoilers te noemen, wil ik wel aangeven dat er een onderwerp aan bod komt waar in mijn optiek te weinig aandacht is voor het feit dat dit erg ongezond is, ik kan dit verder niet uitleggen maar degenen die het boek nog lezen of gelezen hebben zullen begrijpen wat ik bedoel.
Voor mij werd het al snel een boek waarin het leek alsof er niets goed kon gaan. Veel herkenningspunten waren er voor mij niet aanwezig. De schrijfstijl van het boek vond ik dan wel erg prettig. Op de straattaal na was het duidelijk geschreven. Geen moeilijke woorden, het leest makkelijk weg.
In het begin van het boek had ik wat moeite met het herinneren van bepaalde personages, maar het werd naarmate je verder begon te lezen al een heel stuk duidelijker.
Kortom, ik vind het een makkelijk boek om te lezen, maar ik had er meer van verwacht.
Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel krijgt van mij 3 sterren.
Amie
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Volt, waarvoor onze hartelijke dank!
