Eerder dit jaar verscheen bij A.W. Bruna Uitgevers ‘Sterf voor mij’ van Mikaela Bley. Wij stelden Mikaela een aantal vragen, over zenuwen, true crime en drijfveren.
Leuk dat we je wat vragen mogen stellen, Mikaela! Even kort, voor de mensen die jou nog niet kennen, wie is Mikaela Bley? Wat doe je in het dagelijks leven? Wat zijn je hobby’s? Wat is jouw guilty pleasure? 😉
Ik woon samen met mijn man, onze drie kinderen en onze puppy in Stockholm.
Ik ben doodsbang voor het donker en slaap met lichtjes aan en een honkbalknuppel naast mijn bed.
Hoe zouden je beste vrienden je omschrijven?
Ik denk dat ze zouden zeggen dat ik te veel werk en te weinig slaap – en dat ik trouw, grappig, vrolijk, creatief en interessant ben – hoop ik! 🙂
En je kinderen?
Ik denk dat die zullen zeggen dat ik soms iets te streng ben en dat ze het niet leuk vinden als ik zeg dat ze moeten lezen.
Voordat je met schrijven begon, werkte je als inkoper voor tv-zender TV4. Wat hielden je werkzaamheden daar precies in? Wat voor programma’s kocht je in? Wat vond je het leukste aan dat werk?
Ik werkte als acquisitiemanager bij de grootste commerciële tv-zender van Zweden en kocht inhoud in uit allerlei genres, documentaires, drama’s en reality-tv. In veel opzichten was het ongelooflijk leuk, maar er kwam veel werk bij kijken, met het onderhandelen over langlopende contracten met grote omroepen in de Verenigde Staten tot individuele films van kleine, onafhankelijke Europese bedrijven.
Wanneer en waarom ben je begonnen met schrijven?
Ik verwierf de rechten voor een Amerikaanse true crime tv-serie getiteld Snapped, die gaat over vrouwen die moorden plegen. De serie boeide mij zowel als de kijkers, dus ik begon alles te lezen dat ik kon vinden over vrouwelijke daders. Zodoende ontstond het idee voor mijn eerste boek in de Ellen Tamm-serie en begon ik met schrijven. Al vrij snel besloot ik dat ik het boek zou afmaken. Om dat te kunnen doen nam ik ontslag bij TV4, zodat ik me volledig op het schrijven kon richten. Ik gaf mezelf een deadline en werkte hard aan mijn verhaal. Mijn eerste boek, Lykke, verscheen in 2015 in Zweden.
Heb je bewust voor het thrillergenre gekozen? Zo ja, wat was daar de reden voor?
Ik houd van misdaadfictie, dat is altijd zo geweest. En ik ben altijd geïnteresseerd in en nieuwsgierig naar misdaad geweest, naar wat mensen ertoe drijft misdaden te plegen. Ik wil meer weten over wat erachter zit, wat mensen ertoe drijft een ander te vermoorden, en het psychologische aspect achter een misdaad interesseert me nog het meest. Hoe zijn deze mensen tot dat punt gekomen? Ik geloof niet in het kwaad; ik wil proberen te begrijpen en de nuances in het gedrag van mensen vinden.
Wist je toen je aan het eerste boek met misdaadverslaggever Ellen Tamm begon al dat het een serie zou worden? En bij Henrik Hedin? Had je een bepaald aantal boeken in je hoofd voor de serie? Komt Ellen Tamm nog terug?
Ellen Tamm komt terug zodra ik tijd heb om te schrijven. Ik mis haar en wil haar reis zo snel mogelijk voortzetten. Ik ben net begonnen aan het derde boek in de The Killer-serie en er gaan nog vele volgen.
Hoe lang deed je over het schrijven van je eerste boek? Hoe was het om je manuscript voor de eerste keer op te sturen? Voelt het nog steeds zo als je een manuscript opstuurt?
Ik schrijf elk jaar een boek en toen ik mijn eerste manuscript instuurde, vond ik het echt zenuwslopend. Ik denk dat ik nog niet helemaal doorhad hoe moeilijk het zou zijn en hoe zwaar de concurrentie was. Uitgevers ontvangen elke dag zoveel manuscripten – toch voelde ik me hoopvol toen ik een paar uitgevers manuscripten stuurde. In het begin kreeg ik enkele afwijzingen, maar na ongeveer een maand was er een uitgever die aangaf interesse te hebben, ik herinner me dat als totaal onwerkelijk.
Ik ben nog steeds wel nerveus als ik de eerste versie van mijn volgende boek naar mijn redacteur stuur. Gedurende het creatieve proces twijfel je meerdere keren aan jezelf, je manuscript en je verhaal voordat het boek daadwerkelijk af is. Maar dat hoort er allemaal bij, en ik denk dat de onzekerheid nodig is om je te kunnen ontwikkelen en een betere auteur te worden.
Hoe heb je Ellen bedacht? Is ze gebaseerd op iemand die je kent? En Henrik?
Ellen is een eigenzinnige journalist met een zwaar verleden. Als kind verloor ze haar tweelingzus, die omkwam bij een tragisch verdrinkingsongeluk. Ellen blijft een schaduw van haar zus en draagt een onverwerkt trauma met zich mee. Ze voelt zich tot de dood aangetrokken, ze werkt met de dood, ze leeft ermee en probeert het te begrijpen – net als ik – maar Ellen heeft een veel heftiger verleden dan ik en een heel andere leefsituatie. Ze groeide op in een kasteel, is alleenstaand en woont in een zolderappartement in Skeppsbron, Stockholm.
Henrik Hedin dook op toen ik het verhaal van Caroline en Gustav schreef in Sterf voor mij. Henrik is een voormalig profvoetballer en op het veld was zijn bijnaam De Moordenaar. Hij verpletterde elke tegenstander, niemand wilde hem tegenkomen bij een duel. Henrik ging vaak over de schreef, zowel op het veld als daarbuiten. Als hij gedrag zag dat hem niet aanstond, dan nam hij het heft in eigen handen en gebruikte geweld. Hij werd bij diverse voetbalclubs geschorst. Uiteindelijk stopte hij met voetbal en volgde een politieopleiding – als boetedoening voor alle dingen hij had gedaan.
Hij heeft nog altijd moeite zichzelf onder controle te houden en gaat zijn eigen gang als de wet in zijn ogen tekortschiet. Henrik is ook nog steeds bekend door zijn voetbalcarrière en hij is een macho waar iedereen naar opkijkt en respect voor heeft. Zelfs nu hij een van de meest prestigieuze criminele onderzoekers in Zweden is, wil niemand het tegen hem opnemen.
Henrik groeide op met een alcoholistische vader die hem meerdere keren per week sloeg. Iets dat hij niet verwerkt heeft. In zekere zin hebben Ellen en Henrik dus iets gemeen; onverwerkte trauma’s die hen dagelijks beïnvloeden.
Waarom heb je ervoor gekozen bepaalde onderwerpen in je boek te verwerken, zoals een jong meisje dat vermist raakt, polygamie, de verdwijning van een zwangere vrouw en haar dochters, en ADHD? Heb je deze verhalen gebaseerd op de werkelijkheid?
Al mijn verhalen zijn gebaseerd op een heleboel verschillende waargebeurde verhalen, vermengd met nieuwe verhalen – om iets groters in onze samenleving aan de orde te brengen.
Hoe heb je onderzoek gedaan voor je verhalen? In De meisjes zonder naam schrijf je bijvoorbeeld over een internaat voor moeilijke meisjes. Is dit iets waar je ervaring mee hebt? Heb je ooit een dergelijk internaat bezocht?
Ik heb veel vrienden die op een internaat hebben gezeten, maar hier heb ik veel onderzoek voor gedaan. Ik heb verschillende varianten op testgroepen gevonden die geïsoleerd waren in de geschiedenis. De meisjes zonder naam gaat over hoe nauw de norm was voor vrouwen en hoe de maatschappij tegen meisjes aankijkt die afwijken van de gestelde structuren.
Ellens privéleven gaat niet bepaald over rozen. Was het een bewuste keuze om te schrijven over een getroebleerde vrouw? Waarom? En waarom een misdaadverslaggever, in plaats van bijvoorbeeld een vrouw bij de politie?
Ik vind het interessant om te schrijven over cynische druk en hoe ver de media bereid is te gaan om clicks op hun artikelen te krijgen. Het is een boeiend perspectief en ik denk dat Ellen ons ook een interessant beeld geeft van een vrouw die in geen enkele maatschappelijke klasse past, die niet leeft zoals van een vrouw van haar leeftijd en met haar achtergrond wordt verwacht, en die aantoont dat het leven niet per se makkelijk voor je is, alleen maar omdat je opgegroeid bent in een prachtig kasteel.
Werk je al aan je volgende boek? Zo ja, kun je ons er dan iets over vertellen? Wanneer mogen we je nieuwe boek verwachten?
Op dit moment schrijf ik aan het volgende boek in de The Killer-serie. Ik durf nog niet veel te verklappen, behalve dat het gaat over schijnidentiteiten die de veiligheid van het rijk bedreigen.
Lees je graag? Zo ja, welke genre?
Ik ben dol op lezen en lees ongeveer een boek per week. Ik houd van alle verschillende genres.
Wie is je favoriete auteur?
Ik heb veel favoriete auteurs en een daarvan is Toni Morrison. Ik houd van al haar boeken en hoe ze ons nieuwe inzichten gaf door de Afro-Amerikaanse geschiedenis zo briljant weer te geven via verschillende vrouwenlevens.
Welk boek zou iedereen volgens jou moeten lezen?
Beloved van Toni Morrisson is een van mijn favoriete boeken allertijden.
Is er een tv-serie die je iedereen zou aanraden?
Nogmaals, er zijn zoveel geweldige tv-series. Maar als ik er een paar moet kiezen, dan zouden het deze twee tijdloze series zijn: The Wire en Six Feet Under.
Koffie of thee?
Koffie.
Zoet of hartig?
Hartig.
Papieren boek of e-book?
Papieren boek.
Wat eet je het liefst?
Italiaans eten. Pasta, pizza, kaas en wijn!
Waar mogen we je altijd voor wakker maken, zelfs midden in de nacht?
Nieuwe verhalen die me meenemen naar plekken waar ik nog nooit ben geweest of die me iets laten begrijpen vanuit een ander oogpunt. Goede muziek, vrienden en familie.
Heel erg bedankt dat je de tijd hebt genomen voor dit interview! En hopelijk tot ziens!
Jullie ook bedankt!
Kijk voor meer nieuws op www.thrillersandmore.com
