Het Hamley Books kettinginterview gaat deze week verder met Latoya Morris.
Voor diegenen die jou nog niet kennen, wie ben is Latoya Morris, wat doe je in het dagelijks leven, wat zijn je hobby’s, wat is jouw guilty pleasure? Hou je meer van honden of van katten (of geen van beide 😉)?
Mijn naam is Latoya, ik ben 41 jaar en woon met mijn man en onze twee katten Daigho en Ghibli in Rijswijk. Ik kom oorspronkelijk uit Sittard, maar mijn man is uit Voorburg en ik ben op mijn 21e dus naar het westen verhuisd om met hem te gaan samenwonen. Ik ben vertaler van beroep. Ik werk fulltime bij een Duits vertaalbureau en vertaal ook zo nu en dan boeken, wat ik eigenlijk het allerleukst vind. Naast schrijven heb ik ontzettend veel andere hobby’s, waaronder tekenen en schilderen, zingen, gitaar en keyboard spelen, bakken en koken, puzzelen, lezen, wandelen in de natuur en sinds kort ook haken. Ik sport heel veel, sowieso vijf dagen in de week, en doe aan hardlopen, tennis, badminton, squash, zumba en bodytec.
Zoals ik al zei hebben wij twee katten, broer en zus, 4 jaar oud. Hoewel ik ook heel veel van honden hou en er ook mee ben opgegroeid, ben ik echt een kattenmens. Mijn man en ik zijn sinds kort ook vrijwilligers bij het dierenasiel in Den Haag, waar we de hokken en kamers van de katten schoonmaken en uiteraard veel spelen en knuffelen met de beestjes.
Guilty pleasure weet ik even niet zo goed. Ik ben fan van “oude” muziek, vanaf mijn elfde al een hele grote Beatles-fan. Als we het hebben over eten en drinken dan ben ik aan rasechte koffieverslaafde 😊
Vertel eens iets over je laatstverschenen boek. Hoe is dit tot stand gekomen, hoe ben je aan dit onderwerp/thema gekomen?
Het laatste boek van mij dat bij Hamley Books verscheen, is Nooit Gedacht. Dat is een soort 2.0 van Peter Pan. Dat is altijd al een van mijn favoriete sprookjes geweest. Ik liep al jaren met het idee in mijn hoofd over hoe het zou zijn als Peter Pan om de een of andere reden toch volwassen zou zijn geworden. Er zijn in mijn boek een paar eeuwen verstreken en Eavan, een afstammelinge van de Wendy uit het oorspronkelijk verhaal, gaat op zoek naar hem op basis van een dagboek van haar voorouder. Ik ben ook groot fan van Star Trek en Star Wars, dus ik vond het leuk om ruimtereizen ook meteen mee te pikken in het verhaal, want het speelt in een tijd dat de mens net als in deze series door de ruimte reist en handeldrijft met andere planeten. Eavan is pilote en op die manier komt zij met haar ruimteschip uiteindelijk op een planeet terecht die verdacht veel wegheeft van de plek waar het verhaal van Peter Pan plaatsvond.
Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Heb je een bepaalde routine, vaste gewoontes, iets wat echt niet kan/mag ontbreken tijdens het schrijven? Waar haal je je inspiratie vandaan?
Het begint natuurlijk meestal met een idee in mijn hoofd. Bij mij gebeurt dat best vaak als ik in een ander land ben, vooral landen als Schotland en Ierland. Gebroken adem is bijvoorbeeld in Ierland ontstaan. Ik kan echter ook geïnspireerd raken door een situatie of een verhaal dat ik ergens opvang. Zo zijn er in Duitsland, in de buurt van mijn geboorteplaats, in mijn jeugd graven opengemaakt op een kerkhof en was er sprake van dat katten werden geofferd. Dat heeft mij vreselijk aangegrepen toen en ik heb dat uiteindelijk in een boek verwerkt (schrijven kan ook zó goed helpen om zelf dingen te verwerken!).
Als ik eenmaal inspiratie heb opgedaan, begin ik wat dingen op papier te zetten, dat kan op mijn laptop, die ik op vakantie toch altijd wel bij me heb, of gewoon ouderwets in een schriftje. Meestal zet ik dan de grote lijnen even neer, want ik heb gemerkt dat dat toch beter werkt dan gewoon beginnen met schrijven, zoals ik vroeger altijd deed. Als ik in een flow zit, komt het meestal allemaal vanzelf. Het mooie en magische aan schrijven is dat je een bepaald stukje van je verhaal nog zo zorgvuldig kunt uitschrijven en inplannen, maar je het soms niet in de hand hebt hoe het uiteindelijk echt loopt. Ik heb al zo vaak gehad dat ik een scene in mijn hoofd had en dan kwam ik bij die scene aan en schreef ik hem opeens volkomen anders. Zo kan het bij mij weleens gebeuren dat er opeens iemand doodgaat of juist opeens iemand gespaard blijft waar ik juist het tegenovergestelde mee van plan was 😉
Is er een auteur die je bewondert, die jouw voorbeeld is? Wat maakt hem/haar zo speciaal voor jou? Zou je samen met hem/haar een boek willen schrijven?
Ik heb twee voorbeelden: Jan Wolkers en Hans Christian Andersen. Jan Wolkers heb ik veel gelezen in mijn jeugd en ik heb hem zelfs een keer mogen ontmoeten. Hans Christian Andersen is natuurlijk een kracht op zich, die heeft zulke mooie sprookjes geschreven. Wat ik aan hem zo fantastisch vind en ook zelf vaak in mijn verhalen gebruik, is het feit dat zijn boeken meestal geen happy ending hebben. Ik hou daar ook wel van.
Oh en laat ik Terry Goodkind niet vergeten. Toen mijn man mijn fantasy Daigho had gelezen, was het eerste wat hij zei: ‘Je kunt merken dat je De Wetten van de Magie hebt gelezen, want het leest als een Goodkind!”. Lara Reims, die Daigho heeft geredigeerd, zei toen hetzelfde, wat natuurlijk een megagroot compliment is!
Lees je zelf graag/veel? Zo ja, wat is je favoriete genre/boek en welk boek ligt er momenteel op je nachtkastje? Is het een aanrader?
Ik lees ontzettend graag. Ik zit op te veel boekenpagina’s op social media volgens mij, want er komen steeds weer leuke boeken voorbij, te veel goeie om op te noemen ook. Vorig jaar was ik met name erg onder de indruk van de Scythe-trilogie van Shusterman, Lost Boy van Christina Henry en Where the crawdads sing van Delia Owens. Recentelijk heb ik Lampje van Annet Schaap gelezen en op het moment ben ik bezig met Daughter of the Pirate King van Tricia Levenseller. Oh, en laat ik de Outlander-boeken niet vergeten! Inmiddels ben ik bezig in deel drie, Voyager. Ik ben groot Schotland-fan en streef ernaar daar binnen afzienbare tijd ook naartoe te verhuizen; mijn man en ik zijn vorig jaar veel van de locaties uit de serie langsgegaan, wat echt fantastisch was!
Ik hou ook erg van horror (King) en “sexy”, dark fantasy.
Vragen van Marjo voor Latoya:
Je hebt Nooit Gedacht geschreven, een heel verrassende YA over Peter Pan. Ik weet niet precies of het onder het kopje ‘hertelling’ valt, maar Peter speelt een belangrijke rol in het verhaal. Tegelijkertijd is het helemaal origineel. Hoe ben je op dit idee gekomen en wil je in de toekomst nog meer hertellingen doen?
Peter Pan is een van mijn favoriete sprookjes. Ik liep al jaren met het idee in mijn hoofd over hoe het zou zijn als Peter Pan om de een of andere reden toch volwassen zou zijn geworden. Het is dus ook niet echt een hervertelling maar een soort 2.0: er zijn een paar eeuwen verstreken en Eavan, een afstammelinge van de Wendy uit het oorspronkelijk verhaal gaat op zoek naar hem op basis van een dagboek van haar voorouder. Ik ben ook groot fan van Star Trek en Star Wars, dus ik vond het leuk om ruimtereizen ook meteen mee te pikken in het verhaal, want het speelt in een tijd dat de mens net als in deze series door de ruimte reist en handeldrijft met andere planeten. Eavan is pilote en op die manier komt zij met haar ruimteschip uiteindelijk op een planeet terecht die verdacht veel wegheeft van de plek waar het verhaal van Peter Pan plaatsvond. Het “probleem” bij zo’n hervertelling is dat je uit moet kijken met namen en benamingen. Ik mocht bijvoorbeeld niet Skull Rock noemen uit de Disney-film en ik heb ook geen namen genoemd behalve Wendy. In Nederland is dat niet zo’n probleem, maar als het ook in Engeland uit zou worden gegeven wel, vandaar dat ik daar meteen op heb gelet.
Gebroken adem is een soort van hervertelling van De kleine zeemeermin, uiteraard wijkt het kilometers van dat verhaal af, maar ook dat sprookjes heeft mij altijd gefascineerd en was toch wel een inspiratie voor Gebroken adem.
Je bent, voor zover ik weet, een echte fantasy YA-schrijver, met uitzondering van Geestenvanger, die voor 12+ is. Voor welke leeftijd schrijf jij het liefst? En waarom?
YA is toch wel mijn favoriete leeftijdsgroep, vooral vanwege het feit dat ik er ook romantiek in mag gooien dan. Geestenvanger was ook erg leuk om te schrijven, maar ik merk dat ik veel beter ben in een iets ouder jong publiek, dat niet terugschrikt van een zoen of een aanraking. Bovendien ben ik op het moment ook New Adult aan het schrijven, voor een stuk ouder publiek dus, en stiekem vind ik dat ook heel erg leuk.
Waar haal jij je inspiratie vandaan en hoe doe jij je research? Ben je iemand die echt naar locaties gaat om de sfeer te proeven, of krijg je juist inspiratie voor een boek als je toevallig op een mooie locatie bent? Hoe werkt dat bij jou?
Een goed voorbeeld voor inspiratie in een omgeving is in mijn geval Gebroken adem. Ik kwam op het idee voor dat boek toen ik met mijn man in Ierland was, in het vissersplaatsje Baltimore, gelegen in een baai. Daar staat een hotel, Casey’s of Baltimore, waar we toen verbleven. Dat is ook de plek waar Gebroken adem speelt. Daarachter, aan het water, ligt de ruïne van een kerkje inclusief een oud kerkhof. Nou, meer had ik niet nodig voor inspiratie! Ik ben zelfs een paar jaar later nog teruggegaan naar Baltimore om Gebroken adem af te schrijven, omdat ik toen een beetje vastzat. Daar weer zijn, op die mooie plek met die fantastische sfeer, heeft mij geholpen het boek te voltooien.
Qua research heb ik voor Geestenvanger informatie opgezocht over dromenvangers en ook over Indianen. Voor Nooit Gedacht heb ik het originele Peter Pan-boekje van J.M. Barrie gelezen, zodat ik in elk geval de feiten goed had. Voor Gebroken adem heb ik de legende over zeemeerminnen en Muiroghes in Ierland opgezocht.
Ze zeggen wel dat elke schrijver iets van zichzelf in zijn boeken stopt. Wat is echt Latoya in jouw verhalen?
Ik denk dat in elk boek wel wat van mij zit, dat ik vooral vaak een hoofdfiguur iets van me meegeef. Bij Geestenvanger is dat bijvoorbeeld Olivia: zij is best verlegen en onzeker (was ik vroeger ook), en zij houdt meer van jongensdingen dan van meisjes dingen, en dat geldt voor mij absoluut ook. Ik hou zelf ook van veel sporten, ook honkbal. Eavan uit Nooit Gedacht heeft ook wel wat van mij: kan nog geen mug doodmeppen, beetje nerdy, maar ook ontzettend moedig en een leeuwin als het om de mensen gaat waar ze van houdt.
Een van de moeilijkste dingen vind ik namen verzinnen voor je personages. Soms geef je iemand een naam en denk je achteraf: nee, dit is echt geen Henk/Suzan of wat voor naam dan ook. Heb jij daar een bepaald handigheidje voor of komen de namen uit zichzelf naar je toe? Of moet je dagen verzinnen voordat je iets te binnen schiet? Of gebruik je misschien ook namen uit je omgeving die iets van je personage weg hebben?
Ik vind namen verzinnen erg leuk. Ik kijk inderdaad ook vaak naar het land waarin het verhaal speelt en zoek dan bijvoorbeeld lijsten met typische namen op internet. Het is inderdaad vaak een kwestie van hoe goed een naam voelt, hoe goed die bij iemand past. Ik hou niet van de standaardnamen, ik zoek meestal iets speciaal, of verzin zelf iets. Vooral namen die je op een leuke manier kunt afkorten vind ik gaaf. Ik ben ook meer van het Engels qua namen.
Meer nieuws over Hamley Books vind je op www.thrillersandmore.com
Latoya Morris Latoya Morris
