Het MEGA GROTE HAMLEY KETTINGINTERVIEW gaat verder. In deze aflevering: Marjo de Vroed.
Voor diegenen die jou nog niet kennen, wie is Marjo de Vroed, wat doe je in het dagelijks leven, wat zijn je hobby’s, wat is jouw guilty pleasure? Hou je meer van honden of van katten (of geen van beide 😉)?
Ik ben Marjo de Vroed, getrouwd met Peter en trotse moeder van 3 volwassen dochters en 2 kleindochters. In het dagelijks leven ben ik kinderboekenschrijfster en één dag in de week ben ik oppasoma van onze kleinkinderen.
Mijn grootste hobby is schrijven en daarom heb ik daar sinds 2019 mijn beroep van gemaakt. Daarnaast ben ik graag creatief bezig en fröbel ik er lustig op los, maar een serie bingewatchen bevalt me op zijn tijd ook heel goed. Ik lees veel en van alles door elkaar: kinderboeken, YA, thrillers, feelgood en literaire romans. Die laatste vooral voor de leesclub. Ik vond het idee van een leesclub altijd heel oubollig en had gezworen er nooit in een te belanden, maar ik werd uitgenodigd om eens een keer te komen kijken. Sindsdien ben ik lid en ik vind het verrassend leuk om een boek met anderen te bespreken en hun mening erover te horen.
Mijn guilty pleasure is films kijken (als ik eerlijk ben is dat ook gewoon een hobby) en ik heb een zwak voor Bollywood films met dansende mensen in felgekleurde outfits.
Ik hou meer van honden dan van katten en onze hond Lieke is dezelfde mening toegedaan.
Vertel eens iets over je laatstverschenen boek. Hoe is dit tot stand gekomen, hoe ben je aan dit onderwerp/thema gekomen?
Mijn laatstverschenen boek is onderdeel van een trilogie over Rowin Kelsie, een dertienjarig meisje met paranormale krachten dat geesten kan zien. In deel één, Het donkere visioen, ontdekt Rowin haar voorspellende gave en blijkt ze verborgen krachten te bezitten die ze in moet zetten om haar familiekerkhof te redden. In deel twee, De gevaarlijke strijd, ontdekt ze familiegeheimen waar ze niets van afwist, maar die grote impact hebben op haar leven.
Waarom dit thema? Eigenlijk heb je allemaal wel eens een ‘voorspellend’ moment in je leven gehad. Je denkt aan iemand en vervolgens gaat je telefoon: de persoon waar je net aan dacht, hangt aan de andere kant. Maar wat nou als je dingen kunt voorspellen die niet een paar seconden verder in de toekomst gaan gebeuren, maar uren, dagen of zelfs weken? En wat als die voorspelling niet leuk is en je misschien wel in gevaar brengt? Hoe zou dat je leven beïnvloeden en hoe zou je reageren? Dat vond ik fascinerend en daar gaat het verhaal van Rowin Kelsie over.
Toen ik mijn manuscript opgestuurd had naar uitgeverij Hamley Books, belde de uitgever me niet lang daarna zelf op. Ze vond het een goed verhaal en vroeg of ik er een trilogie van kon maken. Ik was super blij en zei natuurlijk direct ja!
Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Heb je een bepaalde routine, vaste gewoontes, iets wat echt niet kan/mag ontbreken tijdens het schrijven? Waar haal je je inspiratie vandaan?
Ik sta ’s morgens op tijd op en na het ontbijt ga ik een flink stuk wandelen met de hond. Dan zorg ik dat ik tussen negen uur en half tien achter mijn computer zit om te werken. Dat varieert van schrijven aan een nieuw boek tot opnames plannen en editen voor mijn podcast ‘De kinderboekencast’. Ook promotie en social media nemen heel wat uurtjes in beslag. De donderdag is altijd gereserveerd voor de kleinkinderen.
Tijdens het schrijven staat er altijd een pot thee naast me en moet het stil zijn, anders kan ik me niet concentreren. Mijn inspiratie haal ik uit de dingen om me heen of uit mijn eigen ervaringen. Soms is een woord of een foto genoeg om mijn fantasie te prikkelen en er vervolgens een heel verhaal omheen te verzinnen.
Is er een auteur die je bewondert, die jouw voorbeeld is? Wat maakt hem/haar zo speciaal voor jou? Zou je samen met hem/haar een boek willen schrijven?
In Nederland bewonder ik de boeken en de schrijfstijl van Pieter Koolwijk en Sanne Rooseboom. Hun verhalen lezen heerlijk weg en zijn zo mooi gelaagd. Pieter heeft niet voor niets een gouden griffel gewonnen en Sanne is genomineerd voor de Boon literatuurprijs én gaat het Kinderboekenweekgeschenk schrijven. Ik heb ze allebei voor de microfoon in mijn podcast gehad en dat waren hele leuke gesprekken. Internationaal ben ik fan van de boeken van Neal Shusterman en dan vooral van de serie Scyth (Zeis in het Nederlands). Die boeken heb ik achter elkaar in één ruk uitgelezen. In Londen heb ik een gesigneerd exemplaar te pakken kunnen krijgen en daar ben ik heel blij mee.
Als ik moet kiezen dan zou ik het liefst met hem een boek willen schrijven. De manier waarop zijn boeken in elkaar zitten vind ik fenomenaal. Zoals hij zijn lezers meeneemt en het boek insleurt, daar heb ik diepe bewondering voor. Mijn grootste wens is ooit een boek te schrijven dat net zo goed in elkaar steekt en dat de lezer bijna ademloos achterlaat.
Lees je zelf graag/veel? Zo ja, wat is je favoriete genre/boek en welk boek ligt er momenteel op je nachtkastje? Is het een aanrader?
Ik lees heel veel. Meerdere boeken per maand. Mijn favoriete genre is het kinderboek, al ligt momenteel Klara en de zon van Kazuo Ishiguro op mijn nachtkastje, naast Films die nergens draaien van Yorick Goldewijk en De stroopwafelshop van Astrid Harrewijn. Ik zei het al, ik lees van alles door elkaar. Die eerste is voor de leesclub, de tweede is voor de podcast en de laatste is voor de lol. Ik vind ze alle drie aanraders in hun eigen genre.
Vragen van Ben Kegels voor Marjo de Vroed:
Marjo, Het donkere visioen heeft een prachtige cover. Heb je het ontwerp zelf bedacht of is het eerder een creatie van het Hamley team?
De cover van Het donkere visioen vind ik zelf ook prachtig. Ik mag meepraten over de kleur en ik mag mee brainstormen over wat ik graag van het verhaal terug wil zien, maar de uitgever beslist wat er uiteindelijk op de cover komt. Zij werkt samen met een illustrator die goed luistert naar alle wensen en er vervolgens een waanzinnige kaft van maakt. Ik had zelf nooit kunnen verzinnen wat die twee ervan gemaakt hebben!
Ook de cover van deel twee is er weer een om verliefd op te worden. Vooral de symboliek, die duidelijk zichtbaar is als je het boek gelezen hebt, raakte me. Ik vind mezelf dan ook een verschrikkelijke bofferd dat mijn boeken er zo uit mogen zien.
Je schrijft (voor zover ik weet) enkel jeugdboeken. Zit er ook een YA of een boek voor volwassenen in de pijplijn? En zo niet, wat is de reden waarom je het liever bij jeugdboeken houdt?
In 2020 en 2021 heb ik een uitstapje gemaakt naar een ander genre. Er zijn toen twee thriller/misdaadverhalen van mij gepubliceerd in bundels voor volwassenen. Ik zal niet zeggen dat ik nooit meer een verhaal voor volwassenen zal schrijven en een YA lijkt me ook wel een keer leuk om te doen, maar of dat in de nabije toekomst zal zijn durf ik niet te zeggen. Mijn hart ligt vooral bij de ongebreidelde fantasie van kinderen en daar schrijf ik het liefst voor.
Hoe werk jij een nieuw boek uit? Werk je met schema’s en draaiboeken etc. en ligt je verhaal ‘vast’ nog voor je de eerste letter geschreven hebt of schrijf je meer organisch en vertelt het verhaal zichzelf?
Eigenlijk is het een combinatie van beide. Ik denk het verhaal wel eerst helemaal uit. Ik werk met scènes en verhaallijnen en als die vastliggen, begin ik met schrijven. Maar het gebeurt regelmatig dat er tijdens het schrijven dingen veranderen, omdat de hoofdpersonages een eigen wil krijgen. Dat klinkt gek, maar hoe beter je ze leert kennen, hoe beter je ook weet hoe ze gaan reageren op bepaalde situaties. En dan kloppen bepaalde scènes ineens niet meer. Op zo’n moment neemt het verhaal het over.
Ik werk het liefst met schema’s, omdat je dan kunt zien wat waar moet gebeuren. Eerst deed ik dat niet en als je dan achteraf iets moet veranderen in je verhaallijn omdat er iets niet klopt, is dat heel veel werk!
Zijn er personages in jouw boeken die deels gebaseerd zijn op mensen uit je persoonlijke omgeving? Of zijn het echt 100% fictieve personages.
Ik ben leerkracht geweest en heb dus een database van verschillende karakters in mijn hoofd, hahaha. Er zitten wel vaak elementen van bestaande personen in mijn personages, maar ik heb nog nooit een bestaand persoon een-op-een overgenomen en er een personage van gemaakt. Dat lijkt me ook niet verstandig.
Hoe ga jij om met feedback krijgen van lezers? Ga je soms het gesprek aan? Of vind je het beter om nooit te reageren. Kan zowel positieve als negatieve feedback zijn.
Feedback is altijd een dingetje. Natuurlijk is het fijn om goede feedback te krijgen en uiteraard vindt niemand een slechte recensie leuk. Van feedback kun je veel leren als je ervoor openstaat. Maar ja, wat de een heel leuk vindt, kan de ander verschrikkelijk vinden. Je kunt dus nooit een boek schrijven dat iedereen bevalt.
Vanwege bovenstaande ga ik daarom nooit de discussie aan. Als iemand een boek van mij niet goed vindt, dan kan en mag dat. Dan is het hun genre of type boek niet.
Helemaal in het begin heb ik één keer iemand benaderd die sommige stukken van het boek niet leek te begrijpen. Maar dat deed ik omdat ik me afvroeg of ik het dan misschien niet goed genoeg had uitgelegd aan de lezer. Ik hoopte ervan te kunnen leren. Achteraf bleek dat die persoon het niet goed of eroverheen had gelezen, dus dat was voor ons allebei een eyeopener.
Bij positieve feedback ga ik geen gesprek aan, dan bedank ik de lezer alleen hartelijk.
Kijk voor meer Hamley Books op www.thrillersandmore.com
