Daar is ze weer: Melissa Skaye!

Wij stelden Melissa Skaye een aantal vragen naar aanleiding van haar nieuwe thriller Verborgen Tralies dat onlangs bij uitgeverij LetterRijn verscheen.

Lang geleden dat we je gesproken hebben! Hoe gaat het met je? Leuke feestdagen gehad? Nog goede voornemens voor 2023?  

Dat de tijd vliegt, is maar weer eens bewezen. Alles gaat zijn gangetje en de feestdagen waren heerlijk! Met familie, huis vol, kan niet mooier. En voornemens, daar doe ik niet aan, want als ik iets anders wil, wat dan ook, kan dat op elke dag van het jaar 😉 

Vertel eens iets over je nieuwste boek, Verborgen tralies. Hoe ben je op het onderwerp kidnapping/Stockholmsyndroom gekomen? Hoe heb je hier onderzoek naar gedaan?  

Ik had het meeste wel uitgewerkt, maar zoals me vaker overkomt, was ik dit onderwerp van tevoren niet van plan. Het komt al schrijvende omdat het verhaal een bepaalde kant opgaat. Superleuk dat dat ook volledig logisch lijkt. Ik heb een aantal artikelen van ervaringsdeskundigen gelezen, verder is het vanuit mijn eigen gevoel door diep in het personage te duiken. Ik ga in haar schoenen staan en stel mezelf voor hoe het zou kunnen gaan. Zelf heb ik hier gelukkig geen ervaring mee, maar ik ben wel een gevoelsmens en zo schrijf ik ook. 

Verborgen tralies is het zevende deel in de VT-thrillerreeks met Luca Borra en Sanne Philips in de hoofdrol. Heb je al enig idee hoeveel delen de serie gaat bevatten? Waar is dat van afhankelijk?  

Ik heb geen flauw idee! Als antwoord op de tweede vraag: zolang de inspiratie blijft komen kan ik door met de VT-reeks. En ja, mits mensen het blijven lezen, uiteraard.  

Heb je jezelf niet heel veel druk opgelegd door het de VT-thrillerreeks te noemen? Dus dat elke titel van een nieuw boek weer met een V en een T moet beginnen? Of zit je nog vol ideeën voor nieuwe titels? Waar haal je de ideeën vandaan?  

Uiteraard heb ik dat. Maar wie A zegt moet ook B zeggen en nu kan ik niet meer terug. Het blijft dus altijd een uitdaging, want de titel moet wel bij het verhaal passen. Ik heb tijden gehad dat ik zo een titel uit mijn mouw schudde. Het wordt wel moeilijker dus lang leve proeflezers en uitgever die flink meedenken. Het is een kwestie van woorden met de v en de t naast elkaar zetten, zien wat zou kunnen en dan wat bij elkaar past.  

Het zesde deel, Verzwegen Trauma, verscheen in 2019, Verborgen Tralies eind 2022. Drie jaar is voorbijgegaan voordat er een zevende deel verscheen. Heeft dit een reden (als je die überhaupt wil delen)?  Heb je in de tussentijd nog andere dingen geschreven?

Corona is een grote boosdoener, die kwam een flink aantal keer aan de deur kloppen. Verder werkte ik aan twee manuscripten (niet aan te raden) waardoor een en ander langer duurde. 

Ook in Verborgen Tralies zijn een aantal jaren verstreken. Het verhaal wordt een aantal jaren na Verzwegen Trauma weer opgepakt. Ik moet zeggen dat ik dit even verwarrend vond. Ik had het idee dat ik een deel gemist had. Heeft het een specifieke reden waarom er ook in het boek zoveel jaar verstreken is na het vorige boek?  

Echt? Dat hoor ik voor het eerst. Juist omdat er tijd tussen zit (en ik graag zoveel als mogelijk in het heden blijf) heb ik de proeflezers hierop laten letten en niemand had enige verwarring. Ik beschrijf dan ook de tijd die is verstreken en maak gebruik van datums bovenaan het hoofdstuk.  

Ben je inmiddels alweer aan een nieuw boek begonnen? Een nieuw deel in de VT-reeks, of een standalone? Kun je al een tipje van de sluier oplichten?  

Ik werk nu aan VT8 en kan er nog niet veel over kwijt, behalve dat het weer een meedogenloze dader is, met, laten we zeggen, bijzondere motieven. In een recensie afgelopen week las ik het volgende: De chemie tussen Sanne, Luca en Will druipt ook in dit deel van de pagina’s. Ze zijn een gouden trio die elkaar perfect aanvullen. Waar de één tekort schiet, gaat de ander dit probleemloos aanvullen. Hiermee laat de auteur zien dat deze karakters nog wel een aantal delen mee kunnen.  

Dit gouden trio gaat weer van alles beleven, dat kan ik wel vertellen.  

Wat vind je leuker om te schrijven, een nieuw deel in een serie, of een standalone? Waarom?  

De VT-reeks is voor mij als een warm bad. Ik ken de hoofdpersonen alsof ze vrienden zijn dus dat schrijft heel prettig. Toch is het ook zo dat je verwachtingen schept en dat legt de lat erg hoog. Dat is voor mij wel erg spannend, maar meer dan mijn best kan ik niet doen. Een standalone is ook erg fijn, nieuw, maar toch een heel ander koekje dan met reeds bekende personages te werken. De VT-reeks is voor mij moeilijk los te laten, laten we het daar maar op houden haha. 

Je hebt ook een boek samen met J. Sharpe geschreven. Lijkt het je leuk om nog eens met een andere auteur samen een boek te schrijven? Zo ja, met wie?  

Het werkt volledig anders, alleen of samen, maar ik heb het met plezier gedaan. Mocht zoiets ooit nog eens gebeuren, zou ik dat graag met Isa Maron doen. Deze vraag heb ik jaren geleden ook gekregen en toen noemde ik haar ook, bedenk ik net. 

Heb je een ultiem doel, een droom met betrekking tot het schrijven? Wat hoop je ooit te bereiken?  

Dat mijn boeken standaard in de boekhandel liggen. 

Zou je je nog eens wagen aan een kind/jeugdboek, zoals je met Jeremy Jago hebt gedaan? Of is dat verleden tijd? (Hey! Een andere VT titel. 😉)  

Ja, dat is deel 3 haha. Eens denken, met Jeremy begon in 2006 mijn schrijven en ook dat heb ik met heel veel plezier gedaan. Die reeks bevat 4 delen en daar ben ik nog steeds erg blij mee. Een en al fantasy, een en al avontuur. Ik heb een manuscript (niet af) in mijn pc staan, waar ik ooit eens mee verder wil, al is dat geen jeugdverhaal. Het gaat over een auteur die behoorlijke trauma’s met zich meedraagt en op een dag wakker wordt in haar eigen verhaal, haar eigen succesvolle reeks. Die reeks is ze gaan schrijven, juist dóór haar trauma. Omdat ik niet weer met twee manuscripten bezig wil zijn, moet dat verhaal nog even wachten.  

Heb je de afgelopen tijd veel gelezen? Welk boek sprong er bovenuit en zou je echt willen aanraden? Welk boek lees je op dit moment?  

Ik lees bij vlagen. Ik moet rust in mijn hoofd hebben en als ik zelf schrijf lukt lezen al helemaal niet. Ik krijg elk jaar een nieuwe King onder de kerstboom en dat was nu Fairy Tale. Dat is het laatste boek en ik heb ervan genoten. Ik ben een groot fan van de man.

Lees meer over Melissa Skaye op www.thrillersandmore.com