Titel: Donker paradijs
Auteur: Ellen Klijnstra
Genre: roman
Uitgeverij: Schrijverspunt
Publicatiedatum: oktober 2022
Aantal bladzijdes: 285
Recensie: Lilian
Auteur
Ellen Klijnstra (1990) is geboren en opgegroeid in Amersfoort. Vanaf haar achttiende heeft ze op verschillende plekken in binnen-en buitenland gewoond. Zowel voor haar studie als voor persoonlijke reizen. Ze heeft Economie gestudeerd aan de Universiteit Utrecht en haar twee masters Economie en International Business Law aan de Universiteit van Tilburg.
Sinds haar zeventiende schrijft Ellen. Dit begon met kleine losse verhalen, wat later uitgroeide tot het schrijven van een boek. Donker paradijs is haar eerste fictie roman.
Achterflap/samenvatting
‘Ik heb mijn vriend vermoord. Het was donker buiten, maar dat doet er niet toe.’
Als Eva haar grote liefde Vincent leert kennen, verandert haar wereld. Het helpt haar de pijn uit haar jeugd, de dood van haar vader en broer, los te laten.
Eva en Vincent beleven een intense relatie met vreugdevolle momenten, maar ook met de nodige uitdagingen. Eva laat zich steeds meer meeslepen door haar melancholie en raakt verwikkeld in een innerlijke strijd met een noodlottige wending.
Het boek vertelt het indrukwekkende verhaal van een vrouw die in de bloei van haar leven is, maar door een ongelukkige gebeurtenis haar dromen uit elkaar ziet spatten.
Mijn mening
Het blijft bijzonder om een startende auteur te ontmoeten en zo haar droom te volgen via social media. Via mijn man werd ik geattendeerd op een boekpresentatie van een debuutroman. De vriendin van zijn collega had de grote stap gezet en bracht haar eerst boek uit. Aangezien de boekpresentatie in de buurt was, was dat de perfecte gelegenheid om kennis te maken en meer te weten te komen over haar carrièreswitch, motivatie en uiteraard haar eerste boek.
Het verhaal start met een bekentenis: ze heeft haar vriend vermoord. Het hoe, wat en waarom zal in de komende hoofdstukken uiteengezet worden. Als lezer sta je direct op scherp, wat is hieraan voorafgegaan. Goede teaser!
Eva keert terug van haar reis, een maand lang heeft ze doorgebracht in de trein en tijdens het laatste ritje ontmoet ze een man die ze niet uit haar systeem krijgt. Ze hadden geen telefoonnummers uitgewisseld, maar het toeval wil dat ze elkaar drie weken later opnieuw ontmoeten in een club. Niet het beste moment, aangezien Eva hard op weg is naar een promotie en het enorm druk heeft op de universiteit. Maar liefde kun je niet sturen en Vincent is Eva’s grote liefde. Hun relatie kent naast de vele prachtige, uitbundige momenten ook diepe dalen. Deze worden met name door Eva’s verleden veroorzaakt. De dood van haar vader en broer heeft diepe wonden achtergelaten, waardoor ze vaak een muur om haar heen optrekt. De gevoelens die het verdriet oproepen houdt ze liever binnen en erover praten is moeilijk. Vincent lijkt de enige te zijn die door die muur heen kan breken, maar of dat zo verstandig is…?
De avond duurde nog lang en als er een woord tussen romantisch en melancholie zou bestaan zou dat nu van toepassing zijn. Een verscheurd gevoel door mijn verleden, wat bij elkaar werd gehouden door Vincent. Hij heelde.
Gedurende het verhaal merk je als lezer dat er dingen wringen, niet alles wat Eva meemaakt lijkt te kloppen. Wat is echt, welk verhaal klopt? Als lezer word je meegenomen in een psychologisch spel en dat maakt van deze roman voor mij meer een psychologische roman/thriller.
De schrijfstijl van Ellen Klijnstra is rustig, helder en meeslepend. Het verhaal leest prettig, er zit het ene moment redelijk wat vaart in en dan komt er weer een rustiger stuk. Dat Ellen naast auteur ook muzikant is, merk je aan het ritme van het boek, het kabbelt, zwelt aan is stuwend slepend net als een muziekstuk. Muziek speelt in het verhaal ook een grote rol en er passeren meerdere klassieke stukken de revue. De muziekstukken passen perfect in het moment en sfeer van dat moment. Persoonlijk hadden het er van mij wat minder mogen zijn, dit kan op een gegeven moment te veel zijn.
De personages worden goed beschreven en hebben zeker diepgang, ze krijgen echt een gezicht als je aan het lezen bent en ze evolueren tijdens het verhaal. Het zware gevoel waar Eva regelmatig in wegglijdt is voelbaar, maar het had op het einde iets meer uitgediept mogen worden.
Schuld. Spijt. En rouw.
Dat heb ik, omdat jij er niet meer bent
Met Donker paradijs zet Ellen Klijnstra een psychologische roman op de wereld die zeker in het zonnetje gezet mag worden. Een prachtig debuut en een schrijfster die ik zeker blijf volgen. Ik kijk al uit naar het volgende boek.
Donker paradijs van Ellen Klijnstra krijgt van mij 4 sterren.
Lilian
