Titel: De witte koning
Auteur: Juan Gómez-Jurado
Serie: Antonia Scott #3
Genre: Thriller
Uitgeverij Boekerij
Vertaald door: Jos Kockelkoren
Publicatiedatum: oktober 2022
Aantal bladzijdes: 380
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Juan Gómez – Jurado is een van de grootste thrillerauteurs van Spanje. Met zijn Antonia Scott-trilogie veroverde hij de bestsellerlijsten en de harten van vele lezers en critici. Wereldwijd gingen miljoenen boeken van zijn hand over de toonbank en zijn werk verscheen in meer dan veertig landen. Naast schrijver is Gómez-Jurado ook een populaire podcasthost en mediapersoonlijkheid.
Achterflap:
Ik hoop dat je me niet vergeten bent. Zullen we spelen?
Wanneer Antonia Scott dit bericht ontvangt, weet ze heel goed wie het heeft gestuurd. Ze weet ook dat ze het spel van de Witte Koning onmogelijk kan winnen. Maar Antonia Scott houdt niet van verliezen.
Na al die tijd op de vlucht te zijn geweest, heeft de realiteit haar eindelijk ingehaald. Antonia is een meester in zichzelf wijsmaken dat de strijd nog niet gestreden is, maar nu wordt het haar langzaam duidelijk dat dit gevecht haar door de vingers glipt. Als ze opgeeft zal ze niet alleen zichzelf, maar ook al haar geliefden verliezen.
Mijn mening:
In mijn recensie van De zwarte wolvin, het tweede deel in de trilogie, gaf ik aan dat de schrijfstijl van Juan Gómez – Jurado niet altijd fijn wegleest, en daar loop ik tijdens het lezen van De witte koning wederom tegenaan, sterker nog, het beïnvloedt mijn leesplezier dusdanig dat ik toch een beetje teleurgesteld ben in het totaalplaatje.
Ik kom er lastig in, moet flink in mijn geheugen spitten om alles weer op een rijtje te krijgen en dat duurt dit keer te lang naar mijn zin. De zinnen lezen niet vloeiend weg, alsof de vertaling niet vlekkeloos is verlopen, maar dat is mijn eigen invulling.
Vier rechte inkepingen, in de vorm van een kruis. De eerste ongeveer acht centimeter, de tweede iets groter. De inkepingen zijn dichtgenaaid met dik zwart draad, dat op meerdere punten losgeraakt is. De knopen steken boven de rode lijnen van de wonden uit als larven die snakkend naar lucht uit de grond komen.
De plot zit ingenieus in elkaar, Antoni Scott en Jon Gutiérrez zijn inmiddels perfect op elkaar ingewerkt. Zowel in de uitvoering van hun werk als privé accepteren ze elkaar zoals ze zijn, dit duo laat zien dat je met iedereen samen kan werken als je maar begrip en geduld kunt opbrengen voor ieders individuele tekortkomingen.
Antonia en Jon leveren een strijd op leven en dood waarin tijd een zeer belangrijke rol speelt, dit heeft Juan Gómez – Jurado heel origineel bedacht en uitgewerkt met daar bovenop een ontknoping die je doet huiveren.
Helaas haak ik af op de schrijfstijl die ervoor zorgt dat ik er niet lekker inkom, dit heeft niets met de plot en personages te maken want het staat buiten kijf dat deze auteur daar goed over heeft nagedacht en veel aandacht aan heeft besteed.
Eenzaamheid maakt van de ziel een uitgedroogde spons, die dankbaar elke vloeistof absorbeert die erop valt.
Het betreft hier een afgeronde trilogie waarbij de auteur de deur op een kier laat staan voor Antonia en Jon, want als duo zouden ze nog best samen op pad kunnen gaan.
Voor mij persoonlijk is het goed zo, ik ben het duo zeker niet beu maar ik haak af op de manier van schrijven.
Originaliteit: 4
Schrijfstijl: 2
Leesplezier: 3
Plot: 5
Spanning: 4
Psychologie: 4
De witte koning krijgt van mij 3,5 ster.
Bianca
