Titel: Bloedhond
Auteur: Christopher Krovatin
Serie: Horrorland #6
Genre: Jeugd, Horror
Uitgeverij: Kluitman
Vertaald door: Jet Zegers & Mylène Delfos
Publicatiedatum: juni 2022
Aantal bladzijdes: 240
Recensie: Amanda
Cover
Wat een enge cover! Zo duister en angstaanjagend met die zwarte hond met vuurrode ogen. Het wekt gelijk de juiste gemoedstoestand op om het boek te lezen. Cover past ook heel goed bij het boek.
Auteur
Christopher Krovatin is een Amerikaanse auteur en journalist. Hij heeft al verschillende kinderen YA-boeken op zijn naam staan en ook heeft hij voor verschillende muziektijdschriften geschreven, waaronder Revolver Magazine. Christopher woont momenteel in New Jersey met zijn vrouw en zoon, en heeft een complete boekenplank gevuld met boeken over vampieren.
Achterflap
Als Amy een achtergelaten hond langs de kant van de weg ziet, weet ze meteen wat ze moet doen. Ze vraagt haar vader de auto te stoppen om de hond mee te nemen. Haar ouders stemmen toe, als ze belooft om op zoek te gaan naar een permanente eigenaar. Maar zodra de hond, die ze Rover noemen, het huis betreedt, wil hij niet meer weg. Ook is er iets vreemds aan de hand. Sinds Rover er is, bewegen voorwerpen, gaan lichten zomaar aan en uit, en gebeuren er rare ongelukken. Al snel verandert Amy’s nieuwe beste vriend in haar ergste nachtmerrie. Het probleem van Rover is niet dat hij blaft of bijt, het is nog veel enger dan dat. Deze hond is kwaadaardig…
Mijn mening
Jij dacht dat ik jou gehoorzaamde. Het wordt tijd dat je mij gaat gehoorzamen. Dat betekende ofwel dat hun hond het op haar gemunt had… ofwel dat ze haar verstand aan het verliezen was.
Het vorige boek van Krovatin, dat ook binnen de Horrorlandserie hoort, heb ik ook gelezen. Dat vond ik tot nu toe een van de mindere boeken, vooral omdat het wat lang duurde voor er echt spanning in kwam en het erg sci-fi aandeed. Bloedhond startte ook traag op, men vindt een achtergelaten hond, vastgebonden en met een blinddoek voor. Vooral zielig voor de hond eigenlijk, je krijgt medelijden met het beest. Hij gaat mee naar huis en dan beginnen er langzaamaan steeds meer gekke dingen te gebeuren. Deze gekke dingen worden steeds gekker en nemen toe in proportie.
Je beleeft het verhaal vanuit het perspectief van Amy, en maakt hierdoor van dichtbij mee wat Rover allemaal doet. Het verhaal blijft hierdoor wel wat eenzijdig, ik had bijvoorbeeld ook graag wat meer vanuit Katie meebeleefd. De plot is wat traag in opbouw en duurt even voor er wat spanning in komt, terwijl de ontknoping juist als een speer gaat. De schrijfstijl is vlot, eenvoudig en de korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het lekker leest. Maar van mij mag de opbouw van de plot/spanning wel iets eerder starten en niet van niks naar alles in korte tijd.
Een leuk boek om te lezen, maar geen wauw en nagelbijtende spanning vanaf het begin.
3 sterren voor Bloedhond.
Amanda
