Titel: Lotgenoten
Auteur: Karin Fossum
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Sofie Maertens & Michiel Vanhee
Publicatiedatum: mei 2022
Aantal bladzijdes: 256
Recensie: Danielle
Over de auteur
Karin Fossum, pseudoniem voor Karin Mathisen (1954), is een Noorse schrijfster van psychologische misdaadthrillers. Op twintigjarige leeftijd publiceerde ze een dichtbundel die goed werd ontvangen. Toen de tweede bundel veel negatieve kritiek kreeg, stopte ze met schrijven. Veertien jaar later pakte ze het schrijven pas weer op. Eerst korte verhalen, maar daarna ook romans. Karin Fossum heeft als alleenstaande moeder vele jaren in instellingen, ziekenhuizen en homes gewerkt. Een bron van levenservaring en mensenkennis die veel van haar psychologische inzicht verklaart. Eva’s oog, het eerste deel van de Konrad Sejer-serie, verscheen in 1995. Een jaar later kwam Kijk niet achterom uit dat de gerenommeerde Riverton-Prijs en de Glazen Sleutel voor de beste Scandinavische misdaadroman kreeg.
Het verhaal
Broer en zus Aksel en Ellinor zijn inmiddels volwassen, maar hun liefdeloze jeugd heeft duidelijke sporen achtergelaten. Ze hebben een diepe afkeer van hun moeder en kunnen zich maar moeilijk staande houden in het leven. Aksel heeft weliswaar een baan als journalist bij een lokaal krantje, maar hij maakt zich grote zorgen over Ellinor, die recentelijk haar baan is verloren en verslaafd is aan drugs en alcohol.
In een oude boerderij in de buurt, waar Aksel en Ellinor vroeger vaak kwamen, worden vier Poolse arbeiders na een gaslek dood aangetroffen in hun bed. De avond ervoor waren ze nog in de kroeg geweest om te vieren dat een van hen vader zou worden. Het incident lijkt op een ongeluk, maar was het dat ook? En in een nabijgelegen huis wordt het lichaam van een tachtigjarige vrouw aan de voet van de trap gevonden. Het huis is in wanorde achtergelaten – het lijkt op een inbraak met fatale afloop. Voor Aksel en Ellinor komt het bericht van de dood van de vrouw als een zegen.
Mijn mening:
Fossum maakt met dit boek een start door een nieuw hoofdpersonage te creëren onder de naam Eddie Feber. Deze laat wel heel lang op zich wachten in het boek.
Voornamelijk draait het verhaal om Aksel en Ellinor, de twee kinderen die geen fijne jeugd hebben gehad. Beide kinderen lijken niet echt gewenst en hebben in de ogen van hun ouders dan ook telkens gefaald. Ellinor is hierdoor in een zware depressie terecht gekomen en Aksel probeert er alles aan te doen om haar van het slechte pad af te houden.
De weemoed is voelbaar in het verhaal waarmee de kinderen worstelen maar komt niet helemaal binnen bij de lezer aangezien het een herhaling blijft van herinneringen die beschreven worden met weinig verdere diepgang. Ook zijn de personages oppervlakkig, waardoor je de connectie enigszins mist en zo ook hun worsteling met het verleden.
Plotseling switch het verhaal naar een boerderij, waar Aksel en Ellinor dan wel vroeger veel kwamen. Hier vallen op een nacht enkele doden en dan komt Eddie Feber voor het eerst in het verhaal voor. Niet veel later loopt het verhaal ten einde met nog enkele gebeurtenissen die verder niet uitgewerkt worden. Of dit voor het vervolg klaarligt is dan wel te hopen anders blijft de lezer met toch wel veel open eindes achter wat het verhaal niet ten goede komt.
2,5 ster voor Lotgenoten
Danielle
