Titel: Parabellum
Auteur: Dominique Berghmans
Genre: misdaadroman
Uitgeverij: BoekScout
Publicatiedatum: Juni 2022
Aantal bladzijdes: 272
Recensie: Lilian
Cover
Niet een cover die tot mijn verbeelding spreekt. In eerste instantie dacht ik dat het om een western ging, tot ik de achterflap las. Lang was mij ook niet duidelijk waarom er voor deze cover is gekozen, maar halverwege het verhaal wordt dat wel duidelijk. Dit boek zou ik in eerste instantie niet opgepakt hebben in een boekhandel.
Auteur
Dominique Berghmans (51) woont in Herent en werkt aan het Departement Lerarenopleiding van UCLL in Heverlee als lector Frans. Ze studeerde Romaanse Filologie aan de KU Leuven, is getrouwd en heeft drie kinderen. Met Parabellum maakt ze haar debuut.
Achterflap/samenvatting
Aan de vooravond van een grote fusie staan de zenuwen hooggespannen aan de lerarenopleiding in Heverlee. Wanneer de nieuwe onderdirectrice op gewelddadige wijze om het leven komt, lijkt het erop voor hoofdinspecteur Van Dale en zijn collega’s van de Federale gerechtelijke politie van Leuven dat de dader op de school moet gezocht worden. Maar dan wordt er opnieuw iemand vermoord en neemt de druk op de politie toe. Bestaat er een verband tussen de twee moorden? De klok begint te tikken voor Van Dale en het team van de Leuvense politie…
Mijn mening
Een misdaadroman die zich afspeelt in Leuven, dan heb je mijn aandacht al. Toen de vraag kwam wie dit boek wilde lezen voor een recensie, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Zeker niet als het in het genre van Jo Claes en Elisabeth George is, ik ben benieuwd of Berghmans dit kan waar maken.
In dit debuut maken we kennis met hoofdinspecteur Peter Van Dale en zijn collega Matteo Falcone, bijgestaan door hun collega’s Viaene en Claes.
Ze krijgen het voor hun kiezen, in de koudste maanden van het jaar met sneeuwstormen en onbegaanbare wegen door de sneeuw. Twee moorden, die vlak achter elkaar plaats vinden en dan ook nog de kans dat er misschien een verband bestaat.
Zowel op professioneel vlak als privé, kunnen Peter en Matteo het goed vinden. Zo gaan ze regelmatig samen op café (zoals ze dat in België noemen) samen met de vriendin van Peter, Barbara. Als Barbara haar vriendin Kate over heeft uit Brussel, is er voldoende afleiding van de zaak. Want deze zaak hakt er hard in bij de mannen, die werkelijk geen idee hebben in welke hoek ze de verdachte moeten zoeken.
Zoals al aangegeven, worden er door Berghmans veel Vlaamse uitdrukkingen gebruikt. Ik ben hier altijd wel van gecharmeerd, maar ik kan mij voorstellen dat er lezers zijn die hier niet van houden. Aangezien ik in het zuiden van Nederland woon, is het Vlaams niet vreemd voor mij.
In het begin vroeg ik me af Berghmans de vergelijking met Jo Claes en Elisabeth George kan waarmaken. Het antwoord daarop is, na dit debuut, nog niet. Ik mis daarvoor toch nog wel wat diepgang, zowel van de personages als van het verhaal. Daar komt bij dat ik als fervent lezer van de Berg-serie van Jo Claes, overeenkomsten en gelijkenissen met deze serie zie en om eerlijk te zijn vond ik dat storend.
Verder is de schrijfstijl van Berghmans vlot en nodigt het uit om door te lezen. De spanningsboog staat niet altijd even strak, maar het verhaal loopt wel lekker door zonder stil te vallen. Het plot is goed gevonden, die is verrassend. Al met al een lezenswaardig boek.
Spanning: 3
Plot: 3,5
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Parabellum krijgt van mij 3,5 ster.
Lilian
