De vertwijfeling van een schrijver? – door Franziska Weissenbacher
De vertwijfeling van een schrijver? Ik kan het niet laten.
Mijn tweede politiethriller bij Uitgeverij LetterRijn, met de titel Allemaal hoeren, verschijnt bijna … De spanning stijgt. Bij mij dan. Langzaamaan begint de marketing met teasers plaatsen, reclame maken op de social media, een boekpresentatie organiseren en het boek valt als recensie-exemplaar op de mat bij verschillende recensenten. Hoe zal het worden beoordeeld? Beter, hetzelfde, of slechter dan de voorloper van Allemaal hoeren, Graf 521? Dat is dus behoorlijk spannend en dan maar hopen dat het boek toch spannender is.
Zelf kan ik dat niet meer beoordelen na zo vaak lezen, aanpassen, weer lezen, meer aanpassen en nog een keer. Ik weet nog dat ik dat bij mijn vorige boek ook had. Op een gegeven moment kan je dat verhaal dromen en eigenlijk ook niet meer zien. Toch is het superbelangrijk om te doen, want bij de proefdruk kreeg ik het warm en koud tegelijk omdat ik een, tot dan toe volledig over het hoofd geziene, fout vond. Dat gaf wel weer een geweldige opluchting, want hij was op tijd ontdekt. Poeh poeh … Waarschijnlijk is het net als bij iedere vorm van expressie. Je bent zo goed als je laatste werk. Ik besluit het nu dus los te laten en over me heen te laten komen. Er is natuurlijk ook niets meer aan te doen. De reis is begonnen, de trein rijdt, wie A zegt moet B zeggen, enzovoorts. En, don’t get me wrong, het is natuurlijk ook superleuk.
Zo ook de eerste opmerkingen over de titel en de cover. De één vindt het pakkend, de ander huivert. De één denkt dat het dus over hoeren gaat, de ander ziet het als perspectief. Geweldig was de anekdote die ik hoorde van goede vrienden van ons: De man deelde vlijtig mijn berichten, waarna zijn vrouw een berichtje ontving van een kennis. Of haar man zijn FB was gehackt? Onze vriendin vroeg, hoezo dan? Nou, hij had het opeens steeds over hoeren en zo kende zij hem helemaal niet … Hij durft nu niets meer te delen, dat snap je wel.
Is het nu makkelijker om een opvolger te schrijven? Het zal voor iedere schrijver anders zijn, maar voor mij niet. Ik vond het juist heel lastig. Alle op- en aanmerkingen en opbouwende kritiek die ik bij Graf 521 had gekregen, probeerde ik direct mee te nemen tijdens het schrijven. Dat werd dus he-le-maal niks. Uiteindelijk besloot ik het over een andere boeg te gooien, en gewoon te schrijven. Dan zou ik in de eerste herschrijfronde wel al die lessen verwerken. Dat ging beter. Toch had ik de tip show don’t tell nog iets te rigoureus toegepast op het manuscript. Gelukkig hoor ik van meer schrijvers dat het lastig is om daar de balans in te vinden.
Een tweede obstakel was toch corona. Niet dat ik ziek werd, maar mijn collega’s wel. Dus werkte ik veel en schreef daardoor met te grote tussenpozen. Niet bevorderlijk voor een vloeiende verhaallijn. Toch kwam het allemaal goed. Met het verhaal, met de aandachtspunten, en met de altijd wél vloeiende samenwerking met Theo van Rijn. Het boek zal op 1 juli 2022 verschijnen en ik hoop dat het veel leesplezier zal verschaffen aan veel lezers. Ik ben bang en trots tegelijk en al was ik er tijdens het herschrijfproces van overtuigd, hierna vakantie van het schrijven te nemen, toch is er in mijn hoofd al stiekem een ruwe schets voor een volgend boek binnengeslopen. Kennelijk kan ik het toch niet laten.
Over de auteur
Franziska Weissenbacher is allround medewerkster in een frietzaak/automatiek. In haar vrije tijd schrijft ze misdaadverhalen. Ze is getrouwd, moeder van twee dochters en vier zonen en oma van een groeiend aantal kleinkinderen.
Bestel Allemaal hoeren via de lokale boekhandel, online of via de uitgever.
Ga naar www.thrillersandmore.com voor de laatste berichten
