Titel: Verloren meisjes
Auteur: Angela Marsons
Serie: Kim Stone #3
Genre: thriller
Uitgever: Boekerij
Vertaald door: Textcase
Publicatiedatum: Oktober 2021
Aantal bladzijdes: 429
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Angela Marsons werkte als beveiliger toen ze in 2015 haar eerste thriller schreef. Inmiddels zijn er van haar Kim Stone-serie meer dan vier miljoen exemplaren verkocht. Marsons woont in Black Country, Engeland, waar haar boeken zich ook afspelen.
Achterflap:
Kim Stone is een briljante rechercheur met een prachtige carrière, al zorgt haar eigengereide werkwijze geregeld voor problemen met haar superieuren. Ook haar moeilijke verleden maakt haar soms kwetsbaar, maar ze laat zich door niets of niemand tegenhouden – Kim geeft het woord ‘koppig’ een geheel nieuwe betekenis.
Twee negenjarige meisjes, Charlie en Amy, verdwijnen. Hun families belanden in een nachtmerrie. Een bericht bevestigt hun ergste vermoedens: de twee zijn ontvoerd. Tussen de twee gezinnen ontspint zich een strijd op leven en dood. Welk spoor Kim Stone ook onderzoekt, de dader lijkt haar steeds een stap voor te zijn. Ze begint te vrezen dat deze intelligente en genadeloze misdadiger haar te slim af zal zijn. Zal een van de kinderen de ultieme prijs voor haar falen moeten betalen?
Mijn mening:
In Verloren meisjes draait het hele verhaal om twee vermiste tieners, daar alleen al over nadenkend, gaan je nekharen overeind staan. Een onderwerp wat echt niemand onberoerd zal laten en een zaak waarvoor de politie zich te allen tijde 200% zal inzetten, dat is ook in dit boek het geval.
Kim Stone, zelf getekend door haar verleden zal deze zaak tot een goed einde weten te brengen, daar is ze van overtuigd, maar hoe dit voor elkaar te krijgen zorgt voor gigantische kopzorgen. De aanpak in deze zaak is bijzonder te noemen, geen mediacircus maar alles binnenskamers houden, bijna niet te doen, dat zal iedereen in deze tijd beamen.
Marsons heeft een prettige schrijfstijl, korte hoofdstukken die steeds vanuit verschillende personages worden geschreven, dit houdt het tempo hoog. Het boek leest als een enge film en sommige scenes kunnen het daglicht niet verdragen, je ziet het echt voor je.
In Verloren meisjes draait alles alleen om de verdwijning van de twee vriendinnetjes, Charlie en Amy, daarmee wil ik aangeven dat er geen ruimte is voor de bijzaken van de hoofdpersonages. Ze werken keihard waardoor hun privéleven op een laag pitje komt te staan.
Voor mij dit keer totaal niet storend omdat je meegezogen wordt in de angst van de families en je het je niet kunt voorstellen wat een ontvoering met een mens kan doen.
De families worden tot het uiterste gedreven om hun kind ooit nog terug te zien, hierin heeft Marsons een psychologisch spel gebruikt wat je de rillingen over je rug doet lopen.
Het is geen verhaal vol plotwendingen maar een weg naar een doel dat maar op één manier behaald kan worden en daar wordt vol op ingezet. De manier waarop Marsons het verhaal heeft uitgewerkt zorgt voor spanning waarbij er zeker voor de lezer aan het eind nog een kers op de taart overblijft als alle eindjes definitief met elkaar verbonden zijn.
Ik kan wel zeggen dat Angela Marsons tot een van mijn favoriete thrillerauteurs is gaan horen, de diversiteit in haar verhalen bezorgen me keer op keer een aantal heerlijke uren leesgenot en ik hoop dan ook nog veel van haar te mogen lezen.
Originaliteit: 4
Schrijfstijl: 5
Leesplezier: 5
Spanning: 4
Plot: 4
Psychologie: 5
Verloren meisjes krijgt hiermee dik verdiend 4,5 ster.
Bianca
