Titel: Sophia’s wens
Auteur: Corina Bomann
Serie: De kleuren van schoonheid #2
Genre: Roman
Uitgever: Boekerij
Vertaald door: Lilian Caris en Iris van der Blom
Publicatiedatum: Oktober 2021
Aantal bladzijdes: 458
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Corina Bomann (1974) woont op het Duitse platteland, waar ze in alle rust kan schrijven. Haar romans staan in Duitsland steevast hoog in de bestsellerlijsten. Bij Boekerij verschenen al meerdere succesvolle romans, waaronder de vrouwen van de Leeuwenhof-trilogie, Het vlindereiland, De jasmijnzussen en De stormroos
Achterflap:
Parijs, 1929. De lichtstad lijkt Sophia geen geluk te brengen. Na een traumatische ervaring heeft ze het gevoel dat ze de liefde nooit meer zal vinden en ze voor altijd eenzaam zal zijn. Is Europa misschien te klein voor een vrouw die groots denkt? Ze besluit de grote oversteek te maken naar Amerika, en daar, in New York, begint haar leven weer kleur te krijgen.
Een zakelijk aanbod van de befaamde Elizabeth Arden geeft haar een onverwachte kans en er komt ook weer liefde in haar leven. Maar een genadeloze concurrentiestrijd tussen haar oude en nieuwe werkgever dreigt roet in het eten te gooien. Plotseling staan haar toekomst en geluk opnieuw op het spel.
Mijn mening:
In Sophia’s wens komt Sophia in de volgende fase van haar leven. Het leven lijkt haar langzaamaan weer toe te gaan lachen maar de traumatische gebeurtenis uit haar verleden neemt een onverwachte wending. Sophia probeert letterlijk middels een omweg antwoorden te vinden op de vragen die haar leven mogelijk voorgoed zullen veranderen. Helaas gaat de tijd gestaag verder en blijven we tot het einde in het ongewisse.
Ondertussen timmert Sophia flink aan de weg, maar ze laat zich niet ten koste van alles gebruiken, of misbruiken, het laatste is in dit geval een betere benaming.
Gezien de tijdsperiode waarin dit verhaal zich afspeelt wordt duidelijk dat maatschappelijke thema’s zoals macht en misbruik al eeuwenlang bestaan en nooit uit het tijdsbeeld zullen verdwijnen, helaas.
Sophia’s wens leest wel echt als een tussenverhaal, er gebeurt veel maar niets wordt echt opgelost, daarvoor wordt van de lezer geëist om zeker ook het derde en afsluitende deel van De kleuren van schoonheid-trilogie te lezen.
Corina Bomann heeft een fijne schrijfstijl waarin de personages een echt gezicht krijgen, je komt veel te weten over de karakters en hun achtergrond waarin sommige ook hun mening ten opzichte van bepaalde zaken bijstellen, dit is mooi om te lezen.
Een aantal personages maakt gaandeweg het verhaal een ontwikkeling door, zij staan open voor verandering en steken hun hand in eigen boezem, dit geldt zeker niet voor allemaal maar ik vermoed dat er in het volgende deel nog wel meerdere zullen volgen.
Sophia’s wens krijgt van mij 4 sterren.
Bianca
