Titel: Je liet mij leven
Auteur: Catherine Ryan Howard
Genre: thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: David Orthel
Aantal bladzijdes: 331 (vooruitleesexemplaar)
Recensie: Miriam
Over de auteur
Catherine Ryan Howard is een gelauwerde bestsellerauteur wier werk in twaalf landen verschijnt. The Guardian riep haar uit tot een van de vijftig beste vrouwelijke thrillerauteurs van de eeuw. Je liet mij leven was een #1 bestseller en werd genomineerd voor de CWA Ian Fleming Steel Dagger Award en voor Ierse Misdaadroman van het Jaar 2020.
Het verhaal
Op haar twaalfde overleefde Eve Black als enige van haar gezin de aanval van een seriemoordenaar. Haar vader, moeder en jongere zusje werden vermoord, zij bleef als enige in leven. De dader is nooit gepakt. Hoe ga je dan verder met je leven?
Bijna twintig jaar later verschijnt het boek Je liet mij leven waarin Eve uitgebreid verslag doet van hetgeen niet alleen haar familie is overkomen. Waarom heeft het onderzoek van de Gardai naar een man die aanrandde, verkrachtte, moorden pleegde uiteindelijk niets opgeleverd? Hoe heeft deze man ongestrafd zijn misdaden kunnen plegen? Het boek wordt een bestseller en Eve hoopt dat het ertoe zal leiden dat de moordenaar eindelijk gepakt zal worden.
Tijdens zijn werk als beveiliger in een klein winkelcentrum valt ook het oog van Jim Doyle op het boek van Eve en hij krijgt de schrik van zijn leven: dat boek gaat namelijk over hem. Hij is de ‘je’ in de titel, hij is degene die al die jaren geleden ongestoord zijn gang kon gaan. Jims woede groeit bij elke hoofdstuk dat hij leest, niet alleen zijn woede, ook zijn angst. Wat hoe dicht bij de waarheid zit Eve?
Bijna twee decennia later loopt hij nog steeds vrij rond en mis ik mijn ouders en Anna als afgehakte ledematen. Hun afwezigheid in mijn leven, hun tragische lot en de pijn die ze hebben moeten lijden zijn een onophoudelijke galm in mijn oren, een vieze smaak in mijn mond, een jeukende plek op mijn huid.
Hoe kan een boek spannend zijn als je vanaf het begin al weet wie de dader is? Dat is in Je liet me leven geen enkel probleem. Je leest enerzijds het boek van Eve Black en anderzijds lees je hoe Jim Doyle het boek leest. Het boek van Eve is gedrukt in een ander lettertype, zodat je als lezer precies weet wat je aan het lezen bent.
Die nacht is een legpuzzel waarvan stukjes ontbreken en sommige stukjes liggen duidelijk niet op de goede plaats.
Het verhaal van Eve is aangrijpend, net als de verhalen van de andere slachtoffers van de Spoorloze Man. Op een soms wat klinische manier vertelt Eve wat zij nog van die rampzalige nacht weet en wat de andere slachtoffers is overkomen. Het ene moment proef je het verdriet van Eve en het andere moment krijg je een enorme hoeveelheid informatie en details over je heen wat dan net het verhaal minder lekker leesbaar maakt. Soms duurt het zelfs even voordat je precies weet waar het over gaat.
De hoofdstukken vanuit Jim Doyle zijn verreweg het interessantst, omdat je net als Eve eigenlijk verbijsterd bent dat de man zo ongestoord zijn gang kon gaan en niet gepakt is. Het is een engerd van de bovenste plank, maar stelt toch eigenlijk weinig voor als je het zo leest. Hoe dan?! Wat ik jammer vond, is dat het gezin van Jim eigenlijk wat weinig uitgediept werd. Daar heeft de auteur wat mij betreft wel wat laten liggen.
Er waren in dat huis maar drie mensen gestorven. Dat was nou net het probleem.
Catherine Ryan Howard heeft een heel originele thriller geschreven. Hoewel je eigenlijk precies weet wie welke rol speelt in het verhaal, weet de auteur je op het einde toch te verrassen. Knap!
4 sterren voor Je liet mij leven.
Miriam
