Titel: De oogst
Auteur(s): Hans Hjorth & Michael Rosenfeldt
Serie: Sebastian Bergman #7
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaald door: Corry van Bree
Publicatiedatum: Oktober 2021
Aantal bladzijdes: 415
Recensie: Bianca
Over de auteurs:
Michael Hjorth (Visby 1963) is een van de grootste Zweedse filmproducenten en schrijft voor televisie, film en theater. Hans Rosenfeldt (Boräs, 1964) is scenarioschrijver voor The Bridge en Marcella en debuteerde afgelopen jaar met zijn solothriller Wolfzomer. Hjorth en Rosenfeldt bundelden hun kwaliteiten en schreven samen De Bergmankronieken, waarin de onuitstaanbare, egoïstische maar hartveroverende psycholoog Sebastian Bergman centraal staat.
Achterflap:
In een paar dagen tijd worden er drie moorden gepleegd in Karlshamn en de inwoners zijn bang. Vanja Lithner en haar collega’s van de nationale recherche staan onder grote druk om de dader te stoppen. Alleen zijn er geen getuigen, geen aanwijzingen, en er lijkt geen verband te zijn tussen de slachtoffers.
Psycholoog Sebastian Bergman werkt inmiddels nog maar parttime. Hij wil meer tijd met zijn kleinkinderen spenderen en hoopt op een beetje rust in zijn leven. Door het onverwachte verzoek van Vanja om mee te helpen met het onderzoek wordt zijn rust wreed verstoord, en oude herinneringen duiken op.
En dan is er nog Billy. Na zijn eerste moord volgden er nog meer slachtoffers. Nu wordt hij vader, en hij besluit om te stoppen. Maar iemand wil hem ontmaskeren, en dat kan hij niet toelaten.
Mijn mening:
Waar ik bij het lezen van series nog wel eens na moet denken hoe het precies met de hoofdpersonages zit, is dat met Sebastian Bergman totaal niet het geval. Het is een indrukwekkende man, hij weet zijn tekortkomingen zodanig goed op de lezer over te brengen dat hij een bepaalde sympathie oproept. Hij steekt veel energie in het creëren van zelfinzicht en probeert continu zijn leven te beteren. Dit lukt minder goed dan je zou willen maar aan de andere kant is hij zo goed in zijn werk dat je hem veel vergeeft.
Hij is een aanwinst voor de recherche, jammer dat hij vanwege allerlei beperkingen en niet te vergeten zijn leeftijd aan het afbouwen is. Het zal helaas binnen nu en niet al te lange tijd helemaal ophouden vrees ik. De relatie met zijn dochter is ingewikkeld, meer wil ik daar niet over kwijt.
In De oogst lijkt het allemaal te draaien om drie moorden waarbij naar verbanden wordt gezocht. Omdat je als lezer al snel weet wie hier de verantwoordelijkheid voor draagt denk je dat het een voorspelbaar en saai verhaal is: het tegenovergestelde is waar. Hjorth en Rosenfeldt hebben er wederom voor gezorgd dat ik van de eerste tot de laatste bladzijde heb genoten van Vanja Lithner en haar team, met in dit deel Billy die de hoofdrol naar zich toe trekt.
Dit auteursduo weet je als lezer te boeien door je mee te nemen in een verhaal waarin je ondervindt dat een psychopaat zich dermate goed weet aan te passen in een team dat het dood en doodeng is. Wanneer diegene ontmaskerd wordt is het leed al geschied en wordt niets meer zoals het was, voor niemand.
Knap om als duo zo goed op elkaar ingespeeld te zijn, ze hebben zich samen een schrijfstijl aangemeten die ervoor zorgt dat je vanaf het eerste deel in deze serie een band krijgt met de hoofdpersonages en die wordt naarmate de serie vordert alleen maar intenser. De onderliggende gedachten van de moordenaars om tot hun daden te komen zijn steeds subliem voorbereid en doordacht, je zou er zowaar een klein beetje begrip voor op kunnen brengen.
Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 5
Spanning: 4
Leesplezier: 5
Psychologie: 5
Plot: 4
De oogst krijgt hiermee dik verdiend 4,5 ster.
Bianca
