Titel: Als doden slapen
Auteur: Mel Hartman
Serie: Dodenreeks #3
Genre: Urban fantasy
Uitgeverij: Hamley Books
Publicatiedatum: November 2021
Aantal bladzijdes: 238 (epub)
Recensie: Miriam
Over de auteur
Mel Hartman debuteerde in 2007 met De Fantasiejagers, gevolgd door verschillende boeken en kortverhalen. Na een lange stilte schreef zij Als doden dromen, het eerste boek in een nieuwe reeks.
Het verhaal
Als doden slapen is het laatste deel in de trilogie rondom April Charles: half sirene, half ripper, afkomstig uit dromenwereld Terr. Inmiddels heeft ze haar geliefden Ilse en Zev verteld dat ze niet van deze wereld is. Dat geheim had ze al te lang voor zich gehouden en ze kon niet anders dan het hen vertellen. Het vertrouwen in de relatie heeft een flinke deuk opgelopen, anderzijds zijn Zev en Ilse enorm nieuwsgierig naar Terr. April is nog maar net bekomen van alle avonturen als het volgende zich alweer meldt: April ontvangt een brief van Hecate (een hogere elf) met het verzoek haar zo snel mogelijk op te komen zoeken omdat ze haar hulp nodig heeft. Samen met goede vriend Tom, hond Mayo, Zev en Ilse reist April af naar Terr om er daar achter te komen dat er van de groep miljonairs die van Terr een soort attractiepark wilde maken, er eentje ontsnapt blijkt te zijn en hij nog altijd snode plannen lijkt te hebben… Gaat het April nogmaals lukken om Terr te redden?
Tom had gelijk, niemand kon je hierop voorbereiden.
In het voorwoord vertelt Mel Hartman dat elk hoofdstuk wordt voorafgegaan door een stukje uit de Reisgids voor de Droomwereld, maar dat je die gerust kunt overslaan. Dat heb ik na de eerste paar hoofdstukken ook daadwerkelijk gedaan, want inderdaad zit het de voortgang in het verhaal in de weg. Het haalt de vaart eruit. De hoofdstukken zijn kort en eindigen veelal met een cliffhanger/open einde en dan wil je gewoon door met lezen en niet onderbroken worden door een kort weetje over de droomwereld (de stukjes zijn wel leuk!). Wisselaar Tom is mijn favoriete personage en zijn rol in dit verhaal is gelukkig gegroeid. Hij zorgt voor een mooie balans, hij brengt rust (en droge humor) daar waar April impulsief en soms een ietwat ongeleid projectiel is.
Oude bekenden passeren de revue en ook nieuwe personages komen in beeld, zij het dat deze niet allemaal iets aan het verhaal toevoegen. De aanloop naar (grote) gebeurtenissen was lang en dan ineens was het weer voorbij; dat maakt dat het verhaal wat gejaagd en soms zelfs rommelig aanvoelt.
Het verhaal eindigt op een bijzondere manier. Nadat je van de schok bekomen bent, moet je gewoon even doorlezen, want dan heeft Hartman nog een verrassing in petto. Een fijne verrassing, maar die schok beviel mij beter 😉
Hoewel voor mij dit laatste deel niet echt was wat ik ervan hoopte, raad ik deze trilogie absoluut aan. Als je van een origineel, fantasierijk verhaal houdt, dan kom je met deze Dodenreeks absoluut aan je trekken.
3 sterren voor Als doden slapen.
Miriam
