Titel: Het sanatorium
Auteur: Sarah Pearse
Genre: Thriller
Uitgever: Ambo | Anthos
Vertaald door: Roelof Posthuma
Verschijningsdatum: augustus 2021
Aantal bladzijdes: 438 (e-pub)
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Sarah Pearse woont in South Devon met haar man en twee dochters. Ze studeerde Engels aan de universiteit van Warwick en verzorgde de PR voor diverse merken. Toen ze in de twintig was verhuisde ze naar Zwitserland en bracht veel van haar vrije tijd door in de Alpen, de setting van Het sanatorium. Ze las een artikel over de geschiedenis van sanatoria in dat gebied, en hierin vond ze de inspiratie voor haar thriller.
Achterflap:
Een imposant hotel, geïsoleerd gelegen midden in de Alpen. Het is de laatste plek waar rechercheur Elin wil zijn. Ze heeft echter verlof opgenomen van haar werk, en aangezien ze haar broer Isaac al een tijd niet heeft gezien, kan ze geen goede reden bedenken om nee te zeggen wanneer ze de uitnodiging krijgt om zijn verloving daar te vieren.
Het hotel is prachtig, maar zodra Elin over de drempel stapt bekruipt haar een vreemd gevoel. Ze kan het idee dat er iets mis is niet van zich afschudden, en haar overtuiging wordt groter wanneer ze hoort dat het hotel voor de verbouwing een vervallen sanatorium was.
Wanneer Isaacs verloofde de volgende ochtend spoorloos verdwenen lijkt, wordt Elin echt ongerust. Een sneeuwstorm heeft het hotel afgesloten van de buitenwereld en de hotelgasten beginnen langzaam in paniek te raken. Niemand heeft door dat er nóg een vrouw is verdwenen: de enige die hen had kunnen waarschuwen voor het gevaar waarin zij zich bevinden…
Mijn mening:
Sarah Pearse heeft met Het sanatorium een aangename thriller geschreven. Ik lees het boek wel als een verhaal dat ik herken, de locatie is anders maar het verhaal op zich heeft dezelfde insteek. Dat neemt niet weg dat ik het zeker een fijne thriller vond.
Elin worstelt met zichzelf en grijpt de kans om nader tot haar broer te komen. Het verleden hangt als het zwaard van Damocles over hen heen en ze gaat op zoek naar antwoorden. Wanneer zij samen met haar vriend Will in het hotel aankomt, slaat de sfeer al snel als een blad aan een boom om. Het hotel was vroeger een sanatorium en dat zorgt voor een duister griezelige omgeving, ik zou er niet willen logeren. Het onderbuikgevoel van Elin blijkt te kloppen en als haar aanstaande schoonzus verdwijnt, kan ze het niet laten haar rechercheursfunctie in te zetten. Pearse is er zeker in geslaagd om de sfeer van het oude sanatorium over te brengen, ik zie het dan ook meer voor me als een ziekenhuis dan een hotel.
Het uitwerken van de personages had wat intenser gemogen, Elin is hierop een uitzondering, zij maakt wel iets in mij wakker en gezien de epiloog denk ik dat er voor haar zeker nog meer in het vat zit.
De schrijfstijl van Pearse blijft wel wat te oppervlakkig, ik mis vooral psychologische diepgang en er is weinig aandacht besteedt aan het uiten van emoties. Ik hoop dat daar in haar volgende boek meer de nadruk op zal liggen. Toch vond ik het een ruime voldoende en dat komt dan toch door de nare sfeer die het hele boek blijft hangen en die mij als lezer weet te prikkelen.
Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 3
Leesplezier: 4
Spanning: 4
Plot: 3
Psychologie: 3
Het sanatorium krijgt van mij 3,5 ster.
Bianca
