Eerder dit jaar organiseerde de Online Schrijfschool van Marelle Boersma samen met schrijfcoach kinderverhalen Inge Spaan een kinderverhalenschrijfwedstrijd met de opdracht: schrijf in maximaal 2000 woorden een spannend verhaal gericht op kinderen van 8 tot 12 jaar met het thema ‘Rommelzolder’.
De jury – bestaande uit kinderboekenschrijfster Suzanne Buis, Lilian van Thrillers & More, Rosalie en Isabel Bos en Alexander namens Uitgeverij Neckar – koos de 15 beste verhalen uit de bijna 100 inzendingen en verkoos het verhaal van Daniëla Hofman als de op één na beste inzending, het verhaal van Désirée van Boxtel als twee na beste. Lees nu de preview van Het museum van de Onzekere Helden en Schaakmat. Volgende week delen we het winnende verhaal van Klaartje Gras.
De verhalenbundel De rommelzolder bevat 17 spannende korte verhalen die zich op een zolder afspelen. Met de aanschaf van een bundel steun je tevens Stichting Kinderen Kankervrij (KiKa), van elk verkocht exemplaar gaat één euro naar het goede doel. De rommelzolder is verkrijgbaar via de uitgever en de (online)boekhandel in Nederland en België.
Auteurs: Klaartje Gras, Daniëla Hofman, Désirée van Boxtel, Edith van Beurden, Petra Bontje, Karin Hazendonk, Inge Hulsker, Daphne Liebrand, Jenny Anna Linde, Coralien Pladdet, Natasja Sanders, Hilda Spruit, Levina van Teunenbroek, Marjolein Vrijenhoek, Susan Wallenburg, Inge Spaan en Suzanne Buis
Het Museum van de Onzekere Helden – door Daniëla Hofman
Het licht van de maan laat de ogen van Artemis glanzen. Met haar kop duwt ze hard tegen het been van haar baasje. Aandacht wil ze! Bijna gedachteloos wordt ze achter haar oren gekriebeld en er klinkt een spinnend geluid door de stilte van de nacht. Zachtjes worden er twee glazen potten en twee brieven op de keukentafel gelegd. Het is twaalf uur ’s nachts, het moment van de magische minuut. Een zachtblauw licht lijkt de vrouw te volgen als ze met Artemis achter haar aan weer terugloopt naar de zoldertrap.
Iris en Castor staan al vroeg naast hun bed, met de bekende verjaardagskriebel in hun buik. Iris bindt snel haar haren in een knot en steekt er een haaknaald in waar vandaag een kleine, gehaakte cupcake aan hangt. Castor grijpt vijf metalen braintrainers van zijn nachtkastje en stopt ze in zijn broekzak.
Ze stormen de trap af voor het ontbijt. De laatste drie treden slaat Castor over met een sideflip. ‘Ik ben nu al ondersteboven van het cadeau!’ roept hij. Lachend volgt Iris hem de keuken in. Opa heeft gisteren verteld dat het een heel bijzonder cadeau is, omdat ze tien worden dit jaar. Snel schrokken ze hun croissant naar binnen en drinken met vier grote slokken hun glas jus d’orange leeg. Dan zet opa hun cadeaus op tafel, zomaar, zonder papier eromheen. Opa’s kat Artemis springt op tafel en laat van zich horen met een harde miauw. Iris blaast een pluk van haar blonde haren uit haar gezicht. Naast haar doet Castor precies hetzelfde met zijn zwarte krullen. Hun blikken kruisen elkaar en daarna kijken ze naar hun opa.
Dit is echt wel het allerstomste verjaardagscadeau ooit, denkt Iris. Op het rood-wit geblokte tafelkleed staan twee lege jampotten met een handgeschreven etiket met het woord zelfvertrouwen erop.
Opa kijkt hen met stralende ogen aan en steekt zijn armen in de lucht, terwijl hij kanonhard HIEPERDEPIEP HOERAAAAAAA roept. Hij drukt hun allebei een pot in hun handen en draait zich om, om de taart te pakken. Luid gniffelend steekt hij de tien kaarsen op de taart aan en geeft een knipoog. ‘Dat het maar een avontuurlijk jaar mag worden.’
Samen blazen Iris en Castor de kaarsen uit. Ondertussen loopt opa Wigbert naar de grote groene kast in de keuken. Hij rommelt in een la en haalt er een grote ijzeren sleutel uit. Iris en Castor zitten meteen rechtop.
Vol ongeloof kijkt Iris naar wat opa in zijn handen heeft. Is dat … Ja, het is echt dé sleutel. Dit kon nog wel eens de beste verjaardag ooit worden! Weg zijn haar boze gedachten.
In opa’s ogen ziet ze plezier glimmen. Dan draait hij zich om en gebaart hun met de sleutel in zijn hand om hem te volgen. Ze gaan de trap op naar de eerste verdieping, waar alles rood en oranje is geschilderd. Vervolgens naar de tweede verdieping, waar alle dertig deuren in de lange gang blauw zijn. Daarna door de paarse deur, met de smalle trap naar boven. Ze staan stil in de hal voor de deur van gevlochten staal. Die geeft toegang tot het Museum van de Onzekere Helden. Artemis zit voor de deur al op hen te wachten.
…
Het volledige verhaal Het Museum van de Onzekere Helden van Daniëla Hofman lees je in de kinderverhalenbundel De rommelzolder.
Daniëla Hofman (1980) is een enthousiaste schrijfster, die de wereld ziet door een caleidoscoop van verhalen. Inspiratie vindt ze in gespreksflarden, kunst en de natuur. Dagelijks bruisen er duizend-en-een ideeën in haar hoofd voor nog meer projecten. Van roman tot prentenboek, gedichtenbundel en coöperatief spel potje zelfvertrouwen. Naast deze droombaan is ze moeder, juf en tekencoach. Daniëla woont met haar man en twee dochters in Den Haag. Daniëla Hofman
Schaakmat – door Désirée van Boxtel
Liv kijkt naar opa’s blauwe leunstoel in de hoek. Tot een week geleden zat hij daar. Altijd op dezelfde plek in de woonkamer van het statige huis waar hij was geboren. Lieve opa, die op latere leeftijd blind was geworden en niet meer kon kijken. Maar zoals mama vanochtend op opa’s begrafenis zei: hij kon niet kijken, maar wel zien. Liv begreep wat mama bedoelde. Doordat opa alleen kon luisteren, leek het of hij meer dingen wist dan andere mensen. Soms leek hij zelfs een beetje helderziend.
Liv wil weg, naar de zolder. Oma, mama en tante
Maaike praten maar door. Tante Maaike is Livs lievelingstante, hoewel ze geen echte tante is maar een kennis. Ze zorgt voor opa en oma, ze kookt en doet klusjes. Ze is al best oud en heeft geen kinderen. Liv denkt dat Maaike best een leuke moeder zou zijn geweest, ze is bol en zacht en brengt vaak snoep mee. Ze is soms alleen een beetje bazig. Dan dwingt ze oma om dingen te doen en merkt Liv dat oma geen nee durft te zeggen.
De grote rommelzolder was de meest favoriete plek van Liv en opa samen. Er staan kisten, versleten meubels, een hobbelpaard, oud speelgoed en dozen vol spullen. Alles bedekt met spinnenwebben en stof. Urenlang had opa haar hier de mooiste verhalen verteld. Liv wist nooit zeker of die verhalen helemaal waar waren, maar dat maakte niet uit. Ze genoten samen, aan de kleine houten tafel in de donkere hoek. Samen met opa was Liv nooit bang. Nu huivert ze even en ze doet snel het licht aan. Een koude luchtstroom glijdt over haar rug. Ze draait zich om, maar ziet niets.
Aan deze tafel zaten ze hele middagen te schaken en vogels door te nemen. Dat waren opa’s twee grootste hobby’s. Als Liv naar opa kwam, beklom hij de brede statige trap en zat hij vaak al te wachten met het schaakspel voor zich. Hij had Liv leren schaken en voelend aan de schaakstukken wist hij nog altijd de meeste partijtjes te winnen. Hij was erg gehecht aan dit schaakspel. Het was dan ook prachtig. Hij had haar verteld dat hij het spel had gekregen toen hij als jonge man door India reisde met zijn vriend Bob. Op een dag had hij een jongen gered die in een rivier was gevallen. De jongen bleek de zoon van een Maharadja, een Indiase prins. Die had hem het schaakspel gegeven als beloning. Volgens opa was het gemaakt van puur goud. De koning en koningin droegen kronen met edelstenen en de paarden hadden oogjes van diamant. Liv wist niet zeker of ze het moest geloven.
Ze wordt verdrietig van de gedachten aan opa. Wat zal ze hem missen als hij niet in zijn stoel zit deze twee dagen die ze bij oma logeert. Ze loopt naar de spelletjeskast. Dat is gek: de plaats waar het schaakspel hoort te staan, tussen het stokoude Pim Pam Pet en Monopoly, is leeg. Liv zoekt verder, maar nergens ligt de fraai bewerkte houten doos. Ze kijkt verward om zich heen. De zolder is zo groot, ze weet niet waar ze moet zoeken. Heeft oma het spel misschien? Ze rent de trap af.
…
Het volledige verhaal Schaakmat van Désirée van Boxtel lees je in de kinderverhalenbundel De rommelzolder.
Désirée van Boxtel hield als kind al van het schrijven van boeken en verhalen, maar koos ervoor het bedrijfsleven in te gaan. Haar creativiteit laat ze sinds een aantal jaren weer vrij stromen, onder andere in het schrijven. Schaakmat is haar eerste kinderverhaal. Désirée is gecertificeerd privédetective, een duister randje in haar geschreven stukken is dan ook nooit ver weg. Désirée is getrouwd en moeder van 2 tieners.
