Titel: Wreed spel
Auteur: Angela Marsons
Serie: Kim Stone #2
Genre: Thriller
Uitgever: Boekerij
Vertaling: Textcase
Verschijningsdatum: Juni 2021
Aantal bladzijdes: 382
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Angela Marsons werkte als beveiliger toen ze in 2015 haar eerste thriller schreef. Inmiddels zijn er van haar Kim Stone-serie meer dan drie miljoen exemplaren verkocht. Marsons woont in Black Country, Engeland, waar haar boeken zich ook afspelen.
Achterflap:
‘Je voelt zijn huid weer tegen de jouwe, maar deze keer is het op jouw voorwaarden. Je ziet bloed vloeien en je weet dat hij geen macht meer over je heeft. Je neemt de controle terug, je lot weer in eigen handen, je licht! Het mes stoot met gemak in zijn buik en doorkruist vlees, spieren en pulserende organen. ‘Geef het me, smeerlap. Geef hem me nou gewoon maar terug.’’
Niet lang nadat hij zijn gevangenisstraf heeft uitgezeten, wordt een veroordeelde verkrachter vermoord en verminkt aangetroffen. Het blijft niet bij één lijk. Als er meer slachtoffers worden gevonden die op dezelfde gruwelijke wijze zijn omgebracht, vermoedt detective Kim Stone dat er een kwaadaardig genie bezig is. Het lijkt een pervers experiment waarbij slachtoffers van misdrijven worden aangemoedigd om de rollen om te draaien. Kim zal diep moeten graven om de waarheid boven tafel te krijgen, met het risico dat de genadeloze dader zijn aandacht verlegt naar Kim zelf.
Mijn mening:
Wreed spel is een titel die het verhaal perfect past, het is een luguber spel wat subliem en uitgekookt wordt gespeeld. Angela Marsons schrijft niet zoals we van menig thrillerauteur gewend zijn, ze geeft al vrij snel een daderprofiel cadeau aan de lezer maar dat maakt de ontmaskering des te spannender. Kim Stone heeft een neus voor verdachte personages, dit wordt vooral veroorzaakt door haar eigen onverwerkte traumatische verleden, zij kan zich inleven als geen ander.
[Al vanaf haar eerste dag op de academie geloofde Kim erin dat mensen moesten boeten voor de misdaden die ze begaan hadden. War ht haar werk betrof, voelde iedere onopgeloste zaak als een etterende wond. Zij geloofde niet in verzachtende omstandigheden. Het was zwart-wit: je boet voor wat je doet.]
Om iemand daadwerkelijk te ontmaskeren is alleen een gevoel niet voldoende, men moet met bewijzen komen, maar hoe?
Wreed spel is een psychologische thriller ten top, Marsons zet een personage neer die je een heel naar onderbuikgevoel geeft, het is bizar om vanuit haar gevoel en beleving te lezen, doodeng. Het is nooit aan de buitenkant te zien wat er in iemands gedachten omgaat, het doet je nekharen overeind staan, je wilt als het ware tijdens het lezen mensen waarschuwen goed op te letten.
De schrijfstijl van Marsons richt zich vooral op de psyche van de mens. Ik houd ervan en zeker Kim Stone is een personage die nog veel aan zichzelf moet werken, dat gaat met kleine stapjes en biedt nog veel perspectief voor de vervolgdelen waarvan Verloren meisjes (deel 3) al snel zal verschijnen. De korte hoofdstukken zijn wisselend geschreven vanuit Kim en dader, dat houdt je aandacht vast en nodigt uit om het verhaal en één ruk uit te lezen.
De verhaallijnen die Marsons gebruikt zijn niet ingewikkeld, daarin is de vergelijking met M.J. Arlidge en Robert Bryndza herkenbaar.
Originaliteit: 4
Schrijfstijl: 5
Spanning: 5
Plot: 4
Leesplezier: 5
Psychologie: 5
Wreed spel krijgt van mij dik verdiend 4,5 ster.
Bianca
