Titel: Mimic
Auteur: Daniel Cole
Genre: Thriller
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Vertaling: Roelof Posthuma
Publicatiedatum: Juni 2021
Aantal bladzijdes: 352
Recensie: Lilian
Cover
De rustig ogende cover laat een beeldhouwwerk zien, wat perfect past in het verhaal, waar de seriemoordenaar kunstwerken imiteert. De titel is er in gele tape op geplakt, zo lijkt het en valt goed op.
Auteur
De Britse Daniel Cole (1983) werkte als ambulancebroeder. Ragdoll maakte van Cole een overnight success story. De rechten werden aan meer dan 30 landen verkocht en het boek wordt verfilmd voor tv. Het vervolg, Marionet, werd vol enthousiasme ontvangen.
Achterflap/samenvatting
Daniel Cole keert met Mimic terug naar de wereld van zijn Ragdoll-serie, met een zenuwslopend nieuw verhaal over een seriemoordenaar die ’s werelds grootste kunstwerken nabootst… met de lichamen van zijn slachtoffers. 1989. Rechercheur Benjamin Chambers en zijn sidekick Adam Winters zijn op het spoor van een seriemoordenaar die een bizarre passie heeft voor het imiteren van de grootste kunstwerken uit de geschiedenis, met behulp van de lichamen van zijn slachtoffers. Maar de zaak loopt dood door gebrek aan bewijs. De moordenaar gaat ondergronds, zijn verzameling is niet af. Zeven jaar later komt rechercheur Marshall met nieuw bewijs en haakt zij aan om de zaak te heropenen. Dat brengt evenwel ook een nieuwe golf van gruwel op gang. Het team bewandelt een dunne lijn tussen het zoeken naar gerechtigheid en het spelen voor eigen rechter in hun jacht op een monster dat veel gevaarlijker en intelligenter is dan wie ook ooit had verwacht…
Mijn mening
In Mimic gaat dit keer de zoektocht naar een seriemoordenaar die grote kunstwerken nabootst met zijn slachtoffers. Dit levert uiteraard de meest gruwelijke taferelen op die door sommige als mooi en kunstzinnig worden ervaren.
In 1989 vindt de eerste moord plaats. Op een ijskoude dag wordt rechercheur Chambers in het park opgewacht door agent Winters. Samen starten ze het onderzoek en tot grote ergernis volgt er nog een tweede moord, alsof één lugubere moord niet genoeg is. Chambers weet de moorden aan elkaar te koppelen en leggen de vermeende seriemoordenaar het vuur aan de schenen. Dit heeft tot gevolg dat het afloopt met een heftige gebeurtenis die beide heren niet in de koude kleren is gaan zitten en waar ze jaren later nog hinder van ondervinden. Als een man een bekentenis aflegt voor beide moorden wordt het dossier gesloten. Dit tot groot ongenoegen van rechercheur Benjamin Chambers, die er heilig van overtuigd is dat de moordenaar nog vrij rondloopt.
Pas zeven jaar later komt nieuweling Marshall, werkzaam bij de narcotica afdeling, met nieuw belastend materiaal wat de “dader” die vastzit voor de moorden, vrij zou pleiten. Marshall heeft een persoonlijk motief om deze oude zaak opnieuw in de schijnwerpers te krijgen. Al is het met enige tegenzin, toch lukt het haar om Chambers en Winters mee te krijgen om weer aan de zaak te werken. Het oprakelen van de oude zaak blijft niet onopgemerkt en werkt als een trigger voor de moordenaar, die zijn werk alsnog af wil maken. Zodra de moorden weer beginnen, is het duidelijk…ze hebben al die tijd gelijk gehad.
“Het zijn laurierbladeren… Het is een boodschap.” Het was voor het eerst dat ze met gepaste afkeer en somberheid naar het verminkte lichaam keek.
Voor de lezer is het al snel duidelijk wie de moordenaar is, maar dit wil niet zeggen dat de spanning afneemt, integendeel. De vraag ‘waarom’ blijft openstaan en is intrigerend zodat je wel verder wilt blijven lezen. Ook de korte hoofdstukken en wisselingen tussen de verschillende hoofdpersonen zorgen ervoor dat je snel door het boek gaat.
“Maar hij is mijn monster.”
De beschrijvingen van de beeldhouwwerken die de moordenaar imiteert, worden door Cole zeer gedetailleerd beschreven. Je hoeft dus geen grote kennis van kunstgeschiedenis te hebben om het je goed voor te kunnen stellen. Er zijn zelfs prachtige illustraties gebruikt in het boek om de werken nog beter te verduidelijken.
Daniel Cole heeft wederom een topthriller geschreven, vol met lugubere gebeurtenissen, macabere voorvallen, soms humoristisch en vol verslavende spanning.
Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Mimic van Daniel Cole krijgt van mij 4,5 ster.
Lilian
