Titel: Rage and Ruin
Auteur: Jennifer L. Armentrout
Serie: Harbinger #2
Genre: Young Adult, Fantasy
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Vertaling: Jeannet Dekker
Publicatiedatum: april 2021
Aantal bladzijdes: 560
Recensie: Amanda
Cover
Ook dit tweede deel is uitgegeven in een mooie en opvallende stijl. Rood en zwart vechten om voorrang met een metallic gloed eroverheen. De zijkanten van de bladzijdes zijn zo zwart als de nacht. Heel mooi in combinatie met het eerste deel en heel toepasselijk voor dit tweede deel. Cover past heel goed bij het verhaal, kleur en donker vechten om voorrang, om de belangrijkste te zijn. Net als in het boek wordt gevochten om de overwinning.
Auteur
Jennifer L. Armentrout is een #1 New York Times bestsellerauteur. Ze is bekend van haar New Adult- en Young Adult-romans, en natuurlijk van de fantasyserie LUX. Met haar boeken won ze talloze prijzen en werd ze een internationale bestsellerauteur.
Haar droom om auteur te worden, begon in de algebra-les waar ze haar tijd besteedde aan het schrijven van korte verhalen. Dat veroorzaakte wat sombere cijfers voor wiskunde. Tegenwoordig is ze druk bezig met het schrijven van nieuwe titels en als ze daar niet mee bezig is, brengt ze haar tijd door met lezen, naar slechte zombiefilms kijken, doen alsof ze schrijft of rondhangen met haar man én dieren.
Achterflap
Trinity moet alles op alles zetten om de Harbinger te vinden, een wezen dat Wachters en demonen zonder reden vermoord. Ondertussen ontstaan er gevoelens tussen Trinity en Zayne, maar als zij erachter komen dat ze niet samen kunnen zijn, probeert Trinity haar gevoelens voor Zayne te vergeten. Als de spanning oploopt merken ze pas hoe erg ze elkaar eigenlijk nodig hebben. Zal het hen samen lukken om hun krachten te bundelen en de kwade, duistere krachten van de Harbinger te verslaan?
Mijn mening
God had de Wachters geschapen om de mensen te beschermen. Ze moesten hun leven wagen om ervoor te zorgen dat de mens eerder op eeuwige glorie dan op een eeuwige verdoemenis kon rekenen, maar mensen… Die deden nog altijd hun best om elkaar en zichzelf kapot te maken, alsof dat aangeboren was.
Doordat ik deel 1 nog niet zo heel lang geleden gelezen had, zat het verhaal nog vrij vers in mijn geheugen. Dit zorgde ervoor dat ik gelijk goed in het verhaal zat. Wat maar goed is ook, want het boek gaat verder waar deel 1 geëindigd is. Je wordt direct weer midden in het verhaal geslingerd en in alle spannende gebeurtenissen uit Storm and Fury, een goed begin is het halve werk zullen we maar zeggen. Persoonlijk vond ik dit wel prettig omdat ik juist met deel 1 wat moeite had om in het verhaal te komen. Nu zat ik er gelijk vol in.
Zoals gezegd, gaan we gelijk verder waar we geëindigd waren: Trinity en Zayne hebben het gevecht ternauwernood overleefd en moeten wennen aan de nieuwe relatie die zij hieraan over hebben gehouden. Dit maakt het voor hen beiden niet makkelijker, want ze begonnen langzaamaan gevoelens voor elkaar te krijgen. De uitdaging is ook nog lang niet klaar, ze zijn eigenlijk nog maar net begonnen. Op zoek naar het ultieme kwaad, de voorbode, komen er diverse demonen op hun pad, maar niet alleen demonen: ook zombies en nachtkruipers proberen de zoektocht te bemoeilijken. Daarnaast maken ze het zichzelf ook bepaald niet makkelijk. Door hun nieuwe band is hun opbloeiende romance ineens een stuk ingewikkelder geworden. Maar Zayne en Trinity zouden Zayne en Trinity niet zijn als ze zich hierbij zomaar zouden neerleggen, maar of dat nou wel zo’n goed idee is? Het boek eindigt met een ‘big bang’, een einde waarbij ik toch even meermaals moest slikken, of komt het uiteindelijk toch goed in het derde en laatste deel?
Net als in het eerste deel is dit boek ook weer doordrenkt met spanning, actie, (opbloeiende) liefde, een vleugje seks en een beetje godsdienstige inslag. Armentrout startte het boek rustig met de verwerking van het verlies van Misha. De onzekerheden die dit voor Trinity met zich meebracht en de zoektocht naar de juiste balans in het leven met de oogaandoening die Trinity al heeft vanaf haar geboorte en die alleen maar erger wordt (dezelfde aandoening die Armentrout zelf heeft). Eenmaal goed op stoom neemt de spanning toe en volgden de gebeurtenissen zich steeds sneller op tot een climax waar je u tegen zegt. Armentrout heeft mij hiermee even flink laten schrikken.
Kortom, qua leesgenot was dit tweede deel een stuk prettiger om te lezen dan deel een. Het van de hak op de tak blijft nog steeds een beetje aanwezig en in het eerste deel duurde het iets te lang voor er echt wat gebeurde. Maar al met al heb ik genoten van dit boek en van Zayne en Trinity. Ik kijk dan ook echt uit naar het derde en laatste deel. Rage and Ruin
Rage and Ruin krijgt van mij dan ook 4 mooie sterren.
Amanda
