Titel: De man die met poppen speelde
Auteur: Magnus Jonsson
Genre: Thriller
Uitgeverij: The House of Books
Vertaald door: Ydelet Westra
Publicatiedatum: Maart 2021
Aantal bladzijdes: 384
Recensie: Lilian
Cover
De titel staat prominent op de cover met op de achtergrond een stad, waarschijnlijk Stockholm, waar het verhaal zich afspeelt. Verder zie je nog een poppengezicht, als het een pop is…
Auteur
Magnus Jonsson is naast schrijver middelbare school-docent en fanatiek skateboarder. Hij is geboren en opgegroeid in de wijk Södermalm in Stockholm, dezelfde wijk waar zijn door Stieg Larsson geïnspireerde thrillers plaatsvinden. De aasgieren is na De man die met poppen speelde het tweede deel van een trilogie. Van de serie zijn in Zweden in totaal meer dan 100.000 boeken verkocht.
Achterflap/samenvatting
Linn Stahl, een whizzkidd en cryptologie-expert, wordt door de politie om hulp gevraagd bij het oplossen van een macabare moord. Een jonge vrouw is dood gevonden in een appartement en de moordenaar heeft haar zo opgemaakt dat ze net een porseleinen pop lijkt. Als het onderzoek connecties begint te vertonen met de extreem-linkse beweging waar Linn ooit lid van was, lijkt haar eigen veiligheid in het geding te komen. Tegelijkertijd worden er meer dode vrouwen gevonden en als Linn en rechercheurs Stenlander en Svensson op het punt staan de moordenaar te ontmaskeren verdwijnt ze zelf spoorloos…
Mijn mening
Het verhaal begint goed, ik werd gelijk het verhaal ingetrokken. Maar zo snel als ik er ingetrokken werd, zo snel liet het mij ook weer los. Ik had moeite om mijn volle aandacht aan dit boek te schenken. Niet dat het niet spannend of niet boeiend is, want dat is het zeker, maar er zitten vaak stukken tussen die erg gedetailleerd zijn, maar niet veel toevoegen.
De personages zijn niet allemaal even goed uitgewerkt en hadden meer ‘smoel’ mogen krijgen, maar er komen nog twee delen, dus hopelijk grijpt Magnus Jonsson zijn kans en werkt hij de personages nog verder uit.
Het werd Diamanda Galas. Een artieste die muziek maakte bij wie de rest van de mensheid zich vermoedelijk onmogelijk kon ontspannen. … Hij sloot zijn ogen en begon naar Diamanda Galas’ onheilspellende stem te luisteren. Toen viel hij in slaap.
Erg leuk, de muziek die Rickard beluistert, is ook echt te beluisteren op Spotify. Ik zou er inderdaad niet bij in slaap vallen…
De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel nog een extra hoofdstuk wegleest. Het verhaal is niet vernieuwend: een moord, twee rechercheurs die de zaak op proberen te lossen, maar hoe de moord gepleegd is, is dan wel weer verrassend. Voor mij had het vergelijk met de boeken van Stieg Larsson niet gehoeven. Linn heeft al te veel weg van Lisbeth Salander, niet qua uiterlijk, maar wel qua beroep en type.
‘Ben je fan van Stieg Larsson of zo?’ Vroeg ze, en voor hij kon antwoorden voegde ze eraan toe: ‘Dit was toch de favoriete koffietent van die journalist in die boeken van hem?’
De man die met poppen speelde is een traditionele thriller met een niet-alledaagse moord, die iets meer diepgang had mogen hebben.
Spanning: 3
Leesplezier: 2,5
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Psychologie: 2,5
De man die met poppen speelde van Magnus Jonsson krijgt van mij een krappe 3 sterren.
Lilian
