Titel: Perfecte dood
Auteur: Helen Fields
Serie: Luc Gallanach & Ava Turner #3
Genre: Thriller
Uitgeverij: Ambo|Anthos
Vertaling: Ernst de Boer en Ankie Klootwijk
Publicatiedatum: 21 mei 2021
Aantal bladzijdes: 480
Recensie: Lilian
Auteur
Helen Fields studeerde rechten en werkte daarna meer dan tien jaar als advocaat in Londen. Tegenwoordig runt ze samen met haar echtgenoot een filmproductiemaatschappij in Los Angeles, waar ze als scenarioschrijver en producer werkzaam is. Ze voelt zich het meest thuis in Schotland, waar de serie zich afspeelt. Fields vindt het heerlijk om thrillers te schrijven, ook vanwege haar ervaring als strafrechtadvocaat. Haar favoriete personage is Ava Turner.
Achterflap/samenvatting
Perfecte dood van Helen Fields is het derde deel in de serie rondom Luc Callanach en Ava Turner. Een seriemoordenaar heeft Edinburgh stevig in zijn greep, zonder dat Luc Callanach en Ava Turner er weet van hebben. Hij slaat berekenend en gewetenloos toe. Zijn slachtoffers legt hij om door middel van gif, zodat deze langzaam en op pijnlijke wijze sterven, zonder enig besef van het gif dat door hun bloedbaan stroomt. Hoe sla je een moordenaar in de boeien als hij zich op de achtergrond verborgen houdt? Deze moordenaar houdt ervan zijn slachtoffers van een afstand te observeren. Callanach en Turner staan deze keer echt voor een onmogelijke taak…
Mijn mening
Perfecte dood is het derde deel uit de serie rond de inspecteurs Ava Turner en de knappe Luc Callanach. Dit keer krijgen ze maken met een geraffineerde en uiterst sluwe seriemoordenaar. Dat het om een seriemoordenaar gaat, daar zijn ze zich niet direct van bewust. De dader weet het vertrouwen te winnen van zijn slachtoffers en hij maakt gebruik van hun zwakke plekken. Hij weet waar ze behoefte aan hebben.
Door gebruik te maken van gif en verslavende middelen laat hij zijn slachtoffers geleidelijk aan de dood tegemoet gaan, zodat het lijkt om een natuurlijke dood te gaan.
Alles was gereed. Hij kon zelfs nog een dutje doen. Hij kon maar beter uitgerust zijn met al dat werk voor de boeg. En het ging niet alleen om het fysieke aspect ervan. Iemand vermoorden was zwaar werk.
Aangezien Ava en Luc in het begin van de onderzoeken niet doorhebben dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben, heeft deze dus een ruime voorsprong. Weten ze deze nog in te lopen en de dader achter deze geraffineerde moorden op te pakken? Het is maar de vraag, want naast deze moorden heeft het korps nog een groot drama te verwerken, eentje die veel consequenties kan hebben en voor onrust onder de gelederen van het korps zal zorgen.
Callanach krijgt in zijn persoonlijke leven het nodige op zijn bordje wat hem niet in de koude kleren gaat zitten en zijn blik op zijn werk enigszins vertroebelt. Dat gaat met name over zijn verstandhouding tot zijn moeder, die, doordat zij eindelijk haar verleden met hem deelt, verandert en Callanach uit balans brengt.
Zijn moeder was nog veel meer slachtoffer dan hij, maar hij had niet de kracht kunnen opbrengen om de man te zijn die ze nodig had, die haar troostte en gerustgestelde.
Ook dit keer staat het boek bol van de spanning en de twists, waar ik enorm van genoten heb. Toch was ik soms de draad een beetje kwijt door de naamsveranderingen van de dader, die zich steeds met een andere naam contact legt met zijn slachtoffers. In eerste instantie heb je als lezer niet door dat het dezelfde persoon betreft.
Dat waren de eerste levenslessen uit zijn jeugd – weten wanneer je moest wegwezen, je moest verstoppen, je stil moest houden. Als je in vorm bleef, verkleinde dat de kans dat je werd gepakt.
Helen Fields’ schrijfstijl is levendig, realistisch en onderhoudend. Ze zorgt ervoor dat je aandacht nooit verslapt, er staat steeds iets te gebeuren, waardoor je snel verder wilt lezen om te achterhalen hoe het verhaal in elkaar zit.
Hij snakte ernaar zoals een doelloos op zee ronddobberende man naar zoet water. Het probleem was dat zijn dorst onverzadigbaar was. Hij zou een heel dorp kunnen uitmoorden en zich wentelen in de rouw die zo’n massamoord zou oproepen, en de volgende dag toch weer diezelfde behoefte voelen.
Perfecte dood is een mustread, het is beklemmend, beangstigend, met tijden ook wel droevig, realistisch en nagelbijtend spannend. Gelukkig komt in september het volgende deel uit, dus we hebben iets om naar uit te kijken!
Met Perfecte dood weet Helen Fields de lezers wederom een paar uur te boeien met een vlijmscherpe thriller.
Spanning: 4,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4,5
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4,5
Perfecte Prooi van Helen Fields krijgt van mij welverdiend 4,5 ster.
Lilian
