Titel: Tussen de duivel en de zee
Auteur: Maria Adolfsson
Serie: Doggerland #3
Genre: Thriller
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Vertaling: Elina van der Heijden
Publicatiedatum: februari 2021
Aantal bladzijdes: 368
Recensie: Amanda
Cover
De cover is helemaal in lijn met de voorgaande delen, somber met weer een andere kleur voor de titel. Niet per se heel aantrekkelijk of een cover die er echt uitspringt bij de boekhandel.
Auteur
Maria Adolfsson woont in Stockholm en werkte als communicatie-expert en persvoorlichter. De vertaalrechten van haar thrillerdebuut Doggerland werden voor verschijnen al aan 15 landen verkocht. Tussen de duivel en de zee is de derde Doggerland-thriller.
Achterflap
Superster Luna is op Doggerland om een nieuwe plaat op te nemen. Als zij in het holst van de nacht verdwijnt, staat de politie voor een raadsel. Inspecteur Karen Hornby wordt, tegen haar zin, op de zaak gezet. Karen voelt zich oud en moe, en maakt zich zorgen om haar gezondheid. Bovendien leek Luna wel érg gecharmeerd van Leo Friss, Karens vriendje. Het mysterie is compleet als in de hoofdstad een vrouw wordt toegetakeld door een gewelddadige man, en Luna’s assistent een verkeersongeluk krijgt. Karen vermoedt dat de zaken iets met elkaar te maken hebben, maar bewijzen blijven uit. Inmiddels zijn de media het verhaal op het spoor, en ontstaat er een race tegen de klok. En Luna is niet de enige wiens leven in gevaar is…
Mijn mening
Hoe hij haar op haar buik had gelegd, schrijlings op haar was gaan zitten, met zijn rug naar haar hoofd toe. Hoe hij moeiteloos haar joggingbroek en haar slipje naar beneden had getrokken en haar onderbenen omhoog had geduwd. Hoe hij met haar was omgesprongen als een boos kind met een lappenpop.
Het derde deel alweer met Karen Eiken Hornby in de hoofdrol als inspecteur bij de Doggerse politie. Ik blijf Karen een interessant personage vinden, ondanks dat ze lijkt op veel hoofdpersonen uit andere politiethrillers. Getroebleerd, een moeilijk en zwaar leven, vreselijke verliezen geleden, maar toch heeft ze iets anders. Ik kan er niet precies mijn vinger op leggen wat het is, maar ik ben iedere keer weer benieuwd naar hoe het haar vergaat en wat ze deze keer weer op haar bordje krijgt. Want dat is ook in dit geval weer niet misselijk. Ik hoop daarom dat we nog meer over haar te weten gaan komen, want na het lezen van dit derde deel blijven er nog steeds genoeg lijnen open om op verder te borduren (al zou het ook best een einde kunnen zijn waarbij je zelf kunt gaan invullen).
Het blijft verrassend dat Doggerland een niet bestaand eiland is, want Adolfsson weet het zo te brengen dat het zomaar wél zou kunnen bestaan. De beschrijvingen hoe het eiland en de natuur eruitziet en de ligging van het eiland worden zo goed uitgewerkt, dat er eigenlijk geen twijfel over zou bestaan dat het niét bestaat. Dit heeft ze erg goed gedaan dus, het komt nergens ongeloofwaardig over.
De verhaallijn rondom de verdwijning van Luna is goed uitgewerkt, maar blijft na het ‘oplossen’ toch knagen in je achterhoofd. Wanneer Karen weer onderdeel wordt van het onderzoeksteam naar de gewelddadige man die vrouwen ernstig toetakelt, verdwijnt het bij haar naar de achtergrond. Totdat Leo een opmerking maakt die alles op zijn kop zet…
Ook heeft Karen het privé pittig. Ze zit niet goed in haar vel, ze heeft de conditie van een oude vaatdoek en denkt iets gevoeld te hebben in haar lichaam wat er niet hoort. De uitslag van het onderzoek zet heel haar leven op zijn kop. En niet alleen dat van haar.
Alle lijntjes komen aan het eind bij elkaar met een zeer onverwachte wending. En, zoals gezegd, nog voldoende ruimte voor een vervolg. Het verhaal is niet overal en altijd even spannend, maar het maakt toch steeds weer nieuwsgierig naar hoe het verder gaat. Je wil gewoon weten hoe het nu zit. Dit zorgt ervoor dat het boek lekker wegleest. Meer een spannende whodunnit dan een mega spannende en bloederige thriller. Al zitten er af en toe wel kleine gruwelijke fragmenten in. Want wat die vrouwen moeten doormaken… dat wens je niemand toe.
Een heerlijk vervolg met Karen, leuk om te lezen hoe het met haar gaat en hopelijk komt er nog een volgend boek met haar op Doggerland, want ik ben nog niet klaar met haar!
Spanning: 3,5
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 4
Afgerond kom ik hiermee op 4 sterren voor Tussen de duivel en de zee.
Amanda
