Titel: Orakel
Auteur: Thomas Olde Heuvelt
Genre: Spanning
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: Maart 2021
Aantal bladzijdes: 456
Recensie: Yfke
Cover
De cover van Orakel deed me denken aan de Engelse editie van Hex die ik in de kast heb staan. Op beide covers staat een figuur waarvan je je kunt afvragen of het de held is of juist de antagonist, omringd door onheilspellende golven.
Auteur
Thomas Baudelet Olde Heuvelt is een Nederlands schrijver van thrillers, horror- en magisch realistische romans en korte fictie. Zijn succesvolste werk is HEX, het boek dat in 2016 in de Bestseller 60 stond en in het buitenland is uitgegeven. Olde Heuvelt won in 2015 als eerste Nederlander ooit de Amerikaanse Hugo Award voor zijn verhaal The Day the World Turned Upside Down, het eerste winnende niet-Engelstalige boek. Daarnaast werd hij genomineerd voor de World Fantasy Award.
Achterflap
Op een mistige winterochtend zien Luca Wolf en Emma Reich een achttiende-eeuws zeilschip in een bollenveld bij de duinen liggen. Orakel, staat er op de achtersteven. Het ligt er, in alle opzichten, verkeerd. Emma kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat het luik op het hellende dek binnen. Niemand ziet haar nog terug. Luca blijft verbijsterd achter: hij wilde haar wel achternagaan, maar iets hield hem tegen. De uitdrukking op haar gezicht toen ze door het luik ging, maakte hem bang…
Niet veel later zijn er elf mensen verdwenen, worden Luca en zijn moeder afgeschermd van de wereld vastgehouden en staan de geheime diensten voor een raadsel. Alles moet uit de kast worden gehaald om een mediastorm te voorkomen. Maar als men graaft in een ver verleden om het mysterie van de Orakel te ontrafelen, blijkt het schip een voorbode te zijn van iets onheilspellends.
Mijn mening
Ik probeer om boeken van dezelfde auteur nooit met elkaar te vergelijken maar op zichzelf te lezen. Bij Orakel is dit echter een vrijwel onmogelijke opgave; een van de hoofdpersonen komt rechtstreeks uit Hex (Robert Grim), net als Hex heeft Orakel een bovennatuurlijke oorsprong (in dit geval een eeuwenoud zeilschip dat ineens in een bollenveld verschijnt), en een geheime (overheids)organisatie probeert alles onder controle en vooral geheim te houden. Ik vond het fijn weer in het Hex-universum te kunnen vertoeven, zelfs wanneer ik een beetje verdwaald raakte in de meer uitgebreide verhandelingen over die geheime organisatie.
In Orakel speelt opnieuw een tienerjongen de hoofdrol; Luca Wolf ziet mensen om wie hij geeft een voor een verdwijnen in het zeilschip (telkens luidt er een griezelige scheepsbel) en moet niet alleen dat verwerken, maar ook zijn gezonde verstand zien te bewaren tijdens alle dingen die daarna volgen. Het geeft Orakel soms de sfeer van een spannend jeugdboek, waarvan je de hoofdpersoon wil zien winnen, omdat hij een pienter, sympathiek ventje is.
Orakel begint griezelig en sleept je mee; een van m’n favoriete hoofdstukken is wanneer een kijkertje wordt gevonden op het strand. Later spreken de algententakels erg tot mijn verbeelding.
De intermezzos helpen het verhaal verder te verdiepen, zorgen voor een goede overgang tussen de langere delen en geven je de benodigde aanvullende informatie. De gruwelijkheden die volgen gaan ook echt in je hoofd zitten.
Halverwege Orakel is er voor mijn gevoel een kantelpunt; inmiddels ben ik zo gehecht aan de horroraspecten van dit verhaal dat het bijna als een verlies voelt wanneer een aantal daarvan plots wegvallen. Dat gemis voel ik door de rest van het boek heen. Bepaalde keuzes, zoals het gebruik van een personage van Neil Gaiman en de uiteindelijke ontknoping, voelen voor mij persoonlijk vooral aan als technisch berekend, gevoelsmatig als een vreemd ledemaat. Al met al gaat Orakel net iets langer door dan nodig, als een film die in anderhalf uur had gekund die wordt uitgerekt naar twee uur, wat ook iets van het leesplezier voor mij deed verdampen.
Spanning: 3,5
Plot: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3,5
Uiteindelijk kom ik voor Orakel op een ruime 3,5 ster.
Yfke
