Titel: Lentegroen
Auteur: Jackie van Laren
Serie: 0nder de bomen #1
Genre: feelgood
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: april 2021
Aantal bladzijdes: 349
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Jackie van Laren (Amsterdam 1968) heeft twee grote passies in haar leven: muziek en verhalen. Met de driedelige Q-serie maakte ze haar debuut als schrijfster. Daarna volgde het tweeluik Vallen en Opstaan, de vijfdelige Eilandliefde-serie en de losstaande romans De Meisjesmagneet en Thuiskomen. Met Opstaan won ze de Hebban award voor Beste Roman.
Achterflap:
Als de stoere, zelfstandige boswachter Sylvie wordt bedrogen door haar vriend, aarzelt ze geen moment. Ze verhuist met haar dochter Ties naar een plek waar ze een nieuwe baan kan krijgen en zweert nooit meer aan een relatie te beginnen. Boswachterij De Grote Weijde, op de Utrechtse Heuvelrug, is een prachtig gebied, en het boshuisje waar ze zo in kan trekken is ook een bonus. Het enige minpunt: ze moet de als moeilijk bekend staande eigenaar van landgoed Woudenbergh zien over te halen het landgoed open te stellen voor recreanten.
Freek, de eigenaar van het landgoed, is mensenschuw, eenzelvig en een beetje wereldvreemd, maar tegelijk ook hyperintelligent. Hij zit niet te wachten op bemoeienis van buitenaf, maar als er criminele activiteiten op zijn landgoed plaatsvinden en hij Sylvies hulp heel hard nodig heeft, moet hij wel uit zijn schulp komen. Het gaat hem beter af dan hij had gedacht, al is hij ervan overtuigd dat hij zich beter verre van andere mensen kan houden. Vooral van zo’n leuke vrouw als Sylvie.
Mijn mening:
Lentegroen is het eerste deel in de nieuwe serie, Onder de bomen, waarin boswachter Sylvie samen met haar dochter Ties de hoofdrol vertolken. Hier wordt al snel, Freek, grootgrondbezitter aan toegevoegd. Super om eens een vrouwelijke boswachter als hoofdpersoon te zien, dit is voor mij nieuw, en moet eerlijk bekennen dat ik even twijfels heb of het wel wat wordt.
Het verhaal begint in mijn optiek wat chaotisch, de zinnen springen wat van de hak op de tak, leuke woordspeling als het een boswachter betreft, een schrijfstijl die ik niet van Jackie van Laren herken. Maar dan is de kop eraf en gaan de remmen los, het verhaal draait als een tierelier, de personages worden snel eigen en ook de rol van Ties, puber in spe, is op een subtiele manier herkenbaar uitgewerkt. Gebeurtenissen die passen bij de leeftijd zullen door elke lezer worden herkend en ook de impact die deze hebben op personen die zich in die fase van het leven bevinden kan een ieder zich vast nog herinneren.
Het zijn onvergetelijke momenten terwijl het eigenlijk gaat om, op het eerste gezicht, standaardgebeurtenissen die iedereen in zijn leven meemaakt. Van Laren is een kei in het verwoorden van gevoelens en emoties, ik krijg er tijdens het lezen altijd een warm gevoel van. Van Laren weet van elk thema in het leven iets moois te maken en de daarbij behorende verschillende belevingen van emoties geweldig uit te werken.
De start van de serie is weer als vanouds en ik ben dan ook reuze benieuwd hoe het Sylvie, Freek en Ties verder zal vergaan en welke bijzondere personages daar nog aan toegevoegd gaan worden, of niet.
Lentegroen krijgt van mij dik verdiend 4 sterren.
Bianca
