Titel: De kustmoorden
Auteur: James Patterson & J.D. Barker
Serie: De kustmoorden #1
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Ralph van der Aa
Publicatiedatum: maart 2021
Aantal bladzijdes: 432
Recensie: Leontine
Cover
De cover is er wel eentje die mij aanspreekt. Een donkere cover met een titel in een duidelijke kleur. Je ziet een vrouw van wie het gezicht half onder water is. De spiegeling maakt het gezicht compleet. Wie is die vrouw? En wat gebeurt er met haar?
Auteur
James Patterson is vooral bekend van zijn thrillers over forensisch psycholoog Alex Cross en van de Women’s Murder Club-reeks.
J.D. Barker (1971) begon zijn carrière als journalist en ghostwriter. In 2012 schreef hij zijn eerste roman Forsaken, die een grote hit werd in de Verenigde Staten, Canada en Groot-Brittannië. De nabestaanden van Dracula-auteur Bram Stoker waren dusdanig van het boek onder de indruk, dat ze Barker vroegen als coauteur voor het langverwachte Dracula-prequel. Barker woont in Amerika met zijn vrouw Dayna.
Achterflap/samenvatting
Al sinds hun traumatische kindertijd vertrouwen Michael en Megan Fitzgerald alleen elkaar. Ze moeten wel, na alles wat hun ouders hun hebben aangedaan. Als Michael thuiskomt en het lijk van een onbekende vrouw in zijn badkuip vindt, belt hij direct de politie. Maar als die even later op de stoep staat, hebben ze bewijs dat Michael het slachtoffer kende. Waarom kan Michael zich daar niets van herinneren?
Het mag duidelijk zijn dat iemand een gruwelijk spel met hem speelt. Terwijl Michael wordt afgevoerd naar het politiebureau, zet Megan alles op alles om haar broer vrij te krijgen. Als het dodental oploopt en de moorden steeds meer herinneringen aan hun kindertijd oproepen, begint zelfs zij te twijfelen. Hoe goed kent ze haar broer echt?
Mijn mening
Michael heeft een probleem: hij vindt een vrouw in zijn badkuip en belt de politie. Alsof dat nog niet een probleem op zich is, komt de politie met bewijzen dat hij de vrouw gekend moet hebben. Goed gekend moet hebben. Hij belt zijn zus Megan en terwijl hij verhoord wordt op het politiebureau, probeert Megan er alles aan te doen om Michael vrij te krijgen. Michael weet te ontsnappen en samen slaan ze op de vlucht, maar hoe meer slachtoffers er vallen, hoe dieper ze in de problemen komen. Wat gebeurt er toch allemaal?
Eén grote rollercoaster, dat is De Kustmoorden. De spanning begint op bladzijde 1 en wordt niet meer losgelaten door Barker & Patterson. In korte hoofdstukken wordt de spanning flink opgevoerd. De schriftelijke verklaring van Megan loopt als een rode draad door het verhaal heen. En hoewel het heel spannend is en je als lezer soms denkt te weten hoe het zit, wordt het verhaal compleet ondersteboven gegooid. En dat maakt het verhaal ook erg ingewikkeld want vooral het laatste deel liet mij regelmatig in verwarring achter. Maar is dat een slecht iets? Want is verwarring zaaien bij de lezer uiteindelijk niet het ultieme doel van een thriller, de lezer op het verkeerde been zetten?
Ik zie vooral de schrijfwijze van Barker in dit boek. Ik zou niet direct kunnen aanwijzen welke hoofdstukken er door Patterson geschreven zijn, aangezien ikzelf weinig ervaring heb met zijn boeken. Er zijn geen duidelijke verschillen merkbaar, het verhaal vloeit prima door. Er gebeurt heel veel. Je blijft op het puntje van je stoel zitten en je wilt verder lezen, want je krijgt de ene na de andere plotwending om je oren.
Na het dichtslaan van het boek blijf ik wel met vragen achter. Vragen die waarschijnlijk in deel 2 een vervolg gaan krijgen. Door de plotwendingen ben ik wel nieuwsgierig geworden naar het volgende deel, al ben ik niet zo overtuigd als dat ik was bij Horen, zien, zwijgen.
Spanning: 4,5
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4,5
Ik geef De kustmoorden 4 sterren.
Leontine
