Titel: De doden voorbij
Auteur: Jo Claes
Genre: Thriller
Uitgeverij: Houtekiet
Serie: Thomas Berg #15
Publicatiedatum: Maart 2021
Aantal bladzijdes: 414
Recensie: Lilian
Cover
Zoals gebruikelijk siert op de cover een foto genomen door Ushi Claes. Dit keer staat er op de foto een beeldje van een koning met een bierpul in zijn hand voor een glas-in-loodraam, lijkt het. Over deze afbeelding/persoon komen we tijdens het lezen vast en zeker meer te weten.
Auteur
Jo Claes (1955) is een Vlaamse auteur, en daarnaast leraar Engels en Nederlands. Hij schreef een aantal novelles en romans en publiceerde bestsellers over mythologie, hagiografie en iconografie.
Voor zijn debuut, de verhalenbundel De Stenen Toren ontving Claes de Debuutprijs. In 2008 verscheen De zaak Torfs, de eerste misdaadroman met de Leuvense inspecteur Thomas Berg als hoofdpersonage. Voor het zevende deel in de reeks, De mythe van Methusalem, won Claes in 2014 de Knack Hercule Poirotprijs. Een jaar later werd het boek bekroond met De Gouden Strop 2015. De jury prees Claes voor zijn gebruik van een aantal klassieke elementen van de thriller, het intelligente verhaal, de spanning, en het met veel vaart en beeldend beschreven verhaal.
Thomas Berg
Thomas Berg is inspecteur bij de politie van Leuven (België). De stad is meer dan een achtergrond of een decor voor het verhaal, haar straten en pleinen, handelszaken en bezienswaardigheden spelen een belangrijke rol in ieder boek.
Achterflap/samenvatting
In Leuven worden op enkele dagen tijd twee mannen in hun woning door een inbreker neergeslagen: een boekenverzamelaar met een zwaar boek, een kunsthandelaar met een bronzen kunstwerk. Beide mannen bezwijken aan hun verwonding; telkens verdwijnt er iets waardevols. Hoofdinspecteur Thomas Berg ontdekt dat er in de twee gevallen een verwijzing naar een plaatselijke, folkloristische figuur werd achtergelaten die niets met de overvallen lijkt te maken te hebben. Hij is ervan overtuigd dat de inbraken gelinkt zijn, maar zijn team denkt daar anders over. En dan valt een derde slachtoffer, iemand die Berg kent, waardoor hij persoonlijk bij de zaak wordt betrokken en het emotioneel erg moeilijk krijgt. Tot overmaat van ramp treffen Berg en zijn team opnieuw een soortgelijke, mysterieuze verwijzing bij het lijk aan.
Mijn mening
Wat is het toch weer heerlijk om een boek in handen te hebben met Thomas Berg in de hoofdrol. Te lezen over hoe het met hem gaat, welke wijntjes hij gaat drinken en wat er op tafel komt aan heerlijke gerechten en of deze genuttigd gaan worden met een nieuwe liefde. Want dat gun ik Thomas.
Met De doden voorbij komt de teller van de serie op 15 te staan, en dat zorgt er toch wel voor dat je een band met de hoofdpersonages krijgt. Het voelt alsof je een vriend na lange tijd weer ziet.
De opbouw van zijn verhaal is ondertussen bekend, maar de uitwerking is en blijft toch steeds weer verrassend. Je weet nooit waar de inspiratie of ingeving vandaan komt. Jo Claes combineert in zijn boeken altijd culturele, mythische of historische thema’s, zo ook deze keer. Deze thema’s weet hij goed te verweven in zijn verhaal en is nooit te belerend of te veel van het goede, de balans is goed.
In korte tijd krijgt het team van Thomas Berg te maken met twee gewelddadige inbraken. Berg stuit daarbij op een plaatselijke folkloristisch figuur en denkt daarmee een link gevonden te hebben tussen deze twee zaken. Zo ook het feit dat beide mannen met een voorwerp neergeslagen zijn, waar ze interesse voor hebben. Een boekhandelaar met een boek en een kunsthandelaar met een bronzen kunstwerk.
Met een boek!? Hoe kan je iemand met een boek vermoorden?
Het team is er niet van overtuigd en vindt de beredenering van Berg nogal vergezocht. Tot er een derde inbraak met dodelijke afloop plaatsvindt. Zal het team nu meegaan in de gedachtegang van Berg?
‘Je moet voorbij de doden kijken, Jan.’
‘Voorbij de doden… Wat wil dat nu weer zeggen?’
‘Ik bedoel: je moet verder kijken dan de dood van de eerste twee slachtoffers.’
De teamleden en andere personages zijn goed uitgewerkt en de hoofdpersonages groeien gaandeweg de serie. Je hoeft de voorgaande delen niet gelezen te hebben om van dit boek, of welk ander deel dan ook, te kunnen genieten.
Zo merk je dat Berg humeuriger wordt gedurende het onderzoek en dat Lou zich achtergesteld voelt als teamlid, dat geeft wrijving en die is zeker merkbaar.
De schrijfstijl van Jo Claes is vlot en prettig, hij weet de vaart erin te houden en ondertussen de lezers iedere keer weer wat mee te geven aan historische informatie.
Het is dan ook niet gek dat hij alle meerdere prijzen in de wacht heeft gesleept. Het is dan ook niet de vraag of, maar wanneer dat weer gaat gebeuren. Als je het mij vraagt dan kan dat best wel eens met dit boek gebeuren. Ik ben erg te spreken over De doden voorbij en plaats het bij één van zijn betere werken. Naast deze serie met Thomas Berg schrijft Jo Claes ook jeugdboeken en romans, die laatste zijn zeker aan te raden!
Spanning: 4
Plot: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
De doden voorbij krijgt van mij 4,5 ster.
Lilian
