Titel: Noorderlicht
Auteur: Mariska Overman
Genre: Thriller
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Publicatiedatum: februari 2021
Aantal bladzijdes: 313
Recensie: Danielle
Auteur:
Mariska Overman is schrijfster van thrillers, non-fictie en (historische) romans. In 2021 verschijnen twee boeken, de thriller Noorderlicht en een historische roman: Schillers dubbelliefde. Samen met haar man runt Mariska Bureau MORBidee, een communicatie-adviesbureau gespecialiseerd in het levenseinde.
Achterflap:
Noor is Nederlands. Frode is Deens. Magnus is Engels. Katja is Duits. Ze hebben elkaar ontmoet op een online literair forum. Een van hen had een idee. Nu bevinden ze zich op een zeilschip in de ijzige winterkou van Noorwegen. Net als de andere passagiers zijn ze op zoek naar het befaamde noorderlicht. Maar ze zijn ook op zoek naar een slachtoffer: iemand moet dood. Dat hebben ze afgesproken. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn.
Mijn mening:
‘Ik heb een idee.’ Een uitspraak die zodra het ten uitvoer wordt gebracht grootse gevolgen kan hebben. Zo ook is het idee dat door vier mensen, die via social media in contact zijn gekomen, wordt uitgewerkt om het daadwerkelijk uit te gaan voeren.
Het verhaal is in verschillende lagen neergezet. Het ene moment zitten we op de boot die richting het Noorderlicht aan het varen is. Het andere moment wordt er teruggegaan naar het moment dat de vier mensen online in een chat zitten om zo het idee verder uit te werken op het scherm. En op dit alles wordt, nadat de reis is beëindigd, vanuit een studio teruggekeken en besproken met enkele passagiers die op de boot hebben gezeten.
De vier personen worden in het verhaal gevolgd, waaraan de andere passagiers gekoppeld worden, om te kijken wie er als slachtoffer opgeofferd wordt om het idee ‘iemand te doden’ uit te voeren.
En vanaf die dag vraag ik me af: is echt schuldig zijn aan iets misschien minder zwaar dan niet schuldig zijn maar je wel schuldig voelen?
Lezers die het Noorderlicht al eens gezien hebben zullen de intensie wel voelen wat betreft de beleving die het met zich meebrengt. De spanning die er opgebouwd moet worden om het idee uit te werken ontbreekt enigszins en de dialogen die hierover worden beschreven zijn soms iets te langdradig. Misschien komt het wel doordat het idee dat er uitgevoerd moet worden niet helemaal in werkelijk zo makkelijk lijkt als het vooraf was besproken. Hierdoor ontstaat er ook een twijfel in het verhaal alsof je het gevoel hebt dat de schrijver achteraf nog eens alles zou gaan doorlezen en het overbodige zou gaan wegstrepen.
Tijd is een wonderlijk fenomeen. Hij gaat door en lijkt op hetzelfde moment stil te staan. Ik weet niet hoelang ik daar stond, in het hok, bijna bewegingsloos, slechts meewiegend op het dansen van het schip.
Dat er op het einde dan nog een wending komt in het verhaal is van een kant misschien nog meer een teleurstelling dan een daadwerkelijk wow-gevoel. Niet dat het een slecht boek is, maar zo heeft ieder zijn eigen verwachtingen en het zou zomaar dus eens kunnen dat die dan niet helemaal uitkomen.
Ik geef Noorderlicht 3,5 ster.
Danielle
