Titel: Solveigs belofte
Auteur: Corina Bomann
Serie: De vrouwen van de Leeuwenhof #3
Genre: Roman
Uitgever: Boekerij
Vertaling: Lilian Caris
Publicatiedatum: februari 2021
Aantal pagina’s: 536
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Corina Bomann (1974) woont op het Duitse platteland, waar ze in alle rust kan schrijven. Haar romans staan in Duitsland steevast hoog in de bestsellerlijsten. Bij Boekerij verschenen al meerdere succesvolle romans, waaronder Agneta’s erfenis, Mathilda’s geheim, Hetvlindereiland,De jasmijnzussen en De stormroos.
Achterflap:
Het prachtige Zweedse landgoed De Leeuwenhof is het decor van de levens van drie heel verschillende vrouwen. Elk op hun eigen manier proberen zij een weg door het leven te vinden, op zoek naar een gelukkige toekomst in een snel veranderende wereld.
De jonge Solveig – verliefd en verloofd – lijkt een stralende toekomst tegemoet te gaan, maar een tragisch ongeval maakt een einde aan haar geluk.
Ze besluit zich terug te trekken op de Leeuwenhof, bij haar moeder en grootmoeder. Daar is ze hard nodig, want het eerbiedwaardige landgoed verkeert in slechte staat.
Solveig heeft allerlei ideeën om het huis en het omringende landgoed te redden, maar welke zijn goed en haalbaar?
Als er een Amerikaan en een aantrekkelijke zakenman uit Stockholm op de Leeuwenhof arriveren, opent hun inbreng en kennis voor Solveig de deur naar de wijde wereld.
Ze wil niets liever dan een nieuwe start maken, voor de Leeuwenhof en voor de liefde.
Maar kan ze haar verdriet om haar verloren geluk achter zich laten?
Mijn mening:
Solveigs belofte is het afsluitende deel in De Leeuwenhof trilogie. We zijn nu aanbeland in de eind jaren zestig, begin jaren zeventig. De familie Lejongård gaat met de tijd mee en de familietradities worden langzaamaan een beetje losgelaten. De familie krijgt te maken met financiële tegenslagen en met alles op alles zetten om De Leeuwenhof nieuw leven in te blazen. Solveig speelt een belangrijke rol in dit proces, haar moderne manier van denken werpt zijn vruchten af, dit is mooi om te lezen en het voelt alsof je zelf op De Leeuwenhof mee mag genieten van alles wat zich daar afspeelt.
Bomann heeft een intense schrijfstijl, je voelt en leeft mee met alles wat er gebeurt en de personages voelen eigen en vertrouwd.
Ik voelde een vreemdsoortige pijn opkomen, geen lichamelijke, maar zielenpijn. Al die namen op de stenen waar ik langsliep, behoorden toe aan mensen. Mensen die bemind en gehaat, die gelachen en gehuild hadden. Mensen die geliefd hadden. Nu waren alleen hun namen overgebleven, en in harten verborgen herinneringen.
Het verhaal ontwikkelt langzaam, daarin had wel wat meer tempo mogen zitten maar buiten dat is het van het begin tot het eind genieten geblazen.
De familie Lejongård is een welgestelde familie maar Bomann laat de lezer ervaren dat er ook in een welgestelde familie dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen, het zijn ook gewoon mensen, heerlijk! Het voelt als een inkijk in de koninklijke familie, al is de familie Lejongård niet koninklijk, de leefstijl is in mijn optiek vergelijkbaar.
Solveigs belofte is een boek vol hoop, liefde en verdriet, de emoties vliegen alle kanten op, ik heb er dan ook weer met volle teugen van genoten.
Solveigs belofte krijgt van mij 4 sterren.
Bianca
