In september 2020 verscheen Bloedenbanden van Bettie Elias. In hetzelfde jaar werd ook haar debuutthriller bekroond met de Schaduwprijs 2020. Wij namen contact met haar op en stelden haar een aantal vragen.
Voor de lezers die je nog niet kennen: wie is Bettie Elias?
In 2019 heb ik mijn eerste thriller, Het tuinfeest, gepubliceerd. Vorig jaar is Bloedbanden uitgekomen, ook een thriller, maar zelf spreek ik liever over een psychologische misdaadroman. Daarvoor heb ik 32 kinder- en jeugdboeken geschreven. Op professioneel vlak heb ik samen met mijn man 25 jaar een communicatiebureau gerund. We hebben 4 kinderen en 2 kleinkinderen. Aan afwisseling dus geen tekort.
Hoe ben je op het idee voor Bloedbanden gekomen?
Vanuit de vraag hoe je als moeder zou reageren als je kind ontvoerd wordt. Het lijkt me het akeligste wat je kan overkomen. De onmacht die je overvalt, schuldgevoelens die de kop opsteken. De relatie met je partner die onder hoogspanning komt te staan. Waarom reageert hij zus of zo? Vanuit dit gegeven heb ik verder gewerkt. Wie ontvoert een kind? Waarom? Hoe zijn de ontvoerders bij Vik terechtgekomen? Waarom is dit een probleem voor Anton? Enz.
In 2019 verscheen je thrillerdebuut Het Tuinfeest. Hoe was het om na vele kinderboeken een thriller te schrijven?
Het was bijzonder spannend om een nieuw genre te schrijven voor een volwassen doelpubliek. Ook moest ik voor het eerst sinds heel lang een uitgever zoeken. Ik had wel een zekere bekendheid als jeugdauteur, maar nu moest ik op zoek naar een ander soort uitgever. Gelukkig kon ik snel terecht bij uitgeverij Houtekiet waar ik heel blij mee ben. Aan het schrijven van deze eerste thriller is natuurlijk ook een heel leerproces voorafgegaan door heel veel te lezen, zowel thrillers als boeken over hoe je een thriller schrijft.
In je kinderboeken schrijf je over realistische thema’s, is dat bij je thrillers ook de insteek?
Ja, helemaal. Vanuit de idee dat er in iedere mens een potentiële moordenaar schuilt. Als men in een bepaalde situatie terechtkomt met bepaalde emoties is iedereen in staat om een moord te plegen. Ik wil graag boeken schrijven over gewone mensen waarmee we te maken kunnen krijgen in ons dagelijks leven.
Zijn je personages in je thrillers helemaal fictief of zijn ze gevormd door mensen die je kent?
Het zijn fictieve personages die hier en daar eigenschappen kunnen hebben van mensen die ik ken.
Wil je met het schrijven van je boeken een boodschap overbrengen aan de lezer of is dat niet de insteek?
Dat is zeker niet de insteek, maar mocht er toch een boodschap insluipen zou ik dat geen probleem vinden. Een boodschap vind ik geen probleem, met het vingertje zwaaien wel.
Het Tuinfeest is bekroond met de Schaduwprijs 2020. Hoe was dit voor jou?
Dat was een complete verrassing waar ik natuurlijk ontzettend blij mee was. Een aanmoediging om ermee door te gaan, maar dat zou ik ook gedaan hebben als ik de Schaduwprijs niet ontvangen had. Ik had zelf heel veel plezier beleefd aan het schrijven van Het tuinfeest.
Als je zou moeten kiezen tussen het schrijven van jeugdboeken of thrillers wat kies je dan?
Het schrijven van thrillers. Ik heb altijd heel graag kinderboeken geschreven. In het leven van een kind zijn boeken heel belangrijk. Toen ik een 7-tal jaar geleden gestopt ben met werken, had ik behoefte aan een nieuwe uitdaging. En omdat ik zelf heel erg van dit genre hou, is het dit geworden. Het idee zat al heel lang ergens in mijn achterhoofd, eigenlijk vanaf het moment dat ik kennisgemaakt heb met de intrigerende boeken van Patricia Highsmith.
Als een kind een boek niet boeiend vindt, legt hij het weg na een paar pagina’s. Als volwassene ben je geneigd om nog even door te zetten als het je niet bevalt.
Bloedbanden is pas je tweede thriller, heeft dit een interesse in je aangewakkerd om ermee door te gaan? Zijn er misschien nog meer genres die je graag wilt schrijven?
Ik wil me graag verder verdiepen en groeien in het schrijven van thrillers. Om nog andere genres te schrijven heb ik geen ambitie.
Bij jeugdboeken moet je rekening houden met de belevingswereld van de jonge lezer en het moet vooral goed te begrijpen zijn, bij een thriller moet je vooral de spanning tot het eind vast zien te houden, vergt dit een andere aanpak van schrijven of gebruik je bij beiden eenzelfde aanpak?
Ik denk dat elk boek een zekere spanning moet hebben, zeker kinderboeken. Als een kind een boek niet boeiend vindt, legt hij het weg na een paar pagina’s. Als volwassene ben je geneigd om nog even door te zetten als het je niet bevalt. Een kind doet dat niet, tenzij het moet in de klas of zo. Toch is de aanpak bij een thriller anders omdat mensen een thriller lezen omwille van de spanning. Maar de uitwerking van de personages zijn zeker zo belangrijk. Een super spannend boek met kartonnen personages kan geen interessant boek zijn.
Veel Vlaamse auteurs schrijven met een Vlaams accent, bij jou is daar geen sprake van, doe je dat bewust niet?
Ik ben me ervan bewust dat Nederlandse lezers zich vaak storen aan Vlaamse woorden en daar probeer ik rekening mee te houden. Die inspanning doe ik graag, ons taalgebied is al zo klein.
Sommige auteurs hebben last van een ‘tweede boek-syndroom’. Vond je een tweede thriller schrijven moeilijker dan je eerste?
Door de Schaduwprijs stond er misschien iets meer druk op, maar ik ben me er sowieso van bewust dat ik nog veel te leren heb.
Welke auteur is voor jou een voorbeeld, en waarom?
Patricia Highsmith. Bij haar gaat het bijna altijd over iemand die, zwak van karakter, door de misdaad wordt aangetrokken en er onherroepelijk aan ten onder gaat. Ze schrijft over onopvallende mensen met onvolmaaktheden en/of obsessies die wegzakken in de problemen. Beklemming is bij haar belangrijker dan (naakte) angst.
Als je een boek zou willen schrijven dat totaal uit je comfortzone is, wat voor boek zou dan het resultaat zijn?
Fantasy, een genre waar ik helemaal niet in thuis ben en dat ver van me afstaat.
En als laatste vraag: Waar kunnen we je ‘s nachts voor wakker maken?
Liefst slaap ik lekker door en word ik niet graag wakker gemaakt 🙂
Bettie Elias debuteerde met Het tuinfeest waarvoor ze meteen de Schaduwprijs 2020 heeft gewonnen voor het beste Nederlandse debuut. Bettie Elias werkte vijfentwintig jaar in de communicatiewereld. Maar schrijven is altijd haar passie geweest. Als gevierd en meermaals bekroond jeugdauteur van meer dan dertig boeken, waarvan er verschillende vertaald werden, ging ze geen enkel taboe uit de weg. Elias Elias
Lees ook de recensie van Bloedbanden
Lees ook de recensie van Het Tuinfeest
