Titel: De jacht
Auteur: Will Dean
Serie: Tuva #1
Genre: Thriller
Uitgever: A.W Bruna Uitgevers
Vertaling: Catalien van Paassen en Willem van Paassen
Publicatiedatum: januari 2021
Aantal bladzijdes: 480
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Will Dean groeide op in East Midlands. Na zijn studie Rechten werkte hij een tijd in Londen, voor hij voor de liefde naar Zweden emigreerde. Voor zijn gezin bouwde hij er eigenhandig een houten huis, diep in de bossen in een zeer afgelegen stuk van het land. Het dichtstbijzijnde dorp is enkele uren rijden. Vanuit deze basis schrijft hij zijn thrillers. Will is eveneens een obsessief lezer. Zijn debuutthriller Dark Pines is een internationale bestsellersensatie en verschijnt nu in het Nederlands onder de titel De jacht.
Achterflap:
Horen
Tuva Moodyson, een dove verslaggever van een lokaal Zweeds krantje, is op zoek naar het verhaal dat haar carrière kan lanceren, in de hoop eindelijk het piepkleine dorp Gavrik te verlaten.
Zien
Twee lichamen liggen diep in de bossen bij een afgelegen Zweeds dorpje. Hun ogen ontbreken.
Zwijgen
Een web van leugens. Een onopgeloste moord van twintig jaar geleden.
Kan Tuva de moordenaar te slim af zijn voor ze diens laatste slachtoffer wordt? Ze wil het graag geloven. Maar daarvoor moet ze haar ergste angsten overwinnen en diep de bossen in trekken.
Mijn mening:
Will Dean is met De jacht een serie gestart waarin Tuva de hoofdrol vertolkt. Het verhaal is vanuit de ik-persoon Tuva geschreven, zij is een dove journalist die op eigen initiatief op jacht gaat naar een moordenaar. Vooralsnog kan ik niet zeggen dat ik Tuva een aangenaam persoon vind. Haar doofheid speelt vooral voor haarzelf een belangrijke rol, hier wordt mijns inziens wel heel veel aandacht aan besteed. De beperking staat te veel op de voorgrond, op een gegeven moment weet je tijdens het lezen echt wel dat ze haar gehoorapparaten nodig heeft om te kunnen functioneren, daar hoef je niet elke dag aan herinnerd te worden.
Will Dean maakt in zijn schrijfstijl opvallend veel gebruik van bijvoeglijke naamwoorden, het feit dat me dit opvalt betekent dat het too much is. Dit gezegd hebbende, raak ik toch gaandeweg het lezen steeds meer in het verhaal, ik gooi mijn irritaties van me af en het lukt om te genieten van de strekking van het verhaal. Vooral de laatste honderd bladzijden vond ik om te smullen, ik betrap mezelf erop dat ik soms een vies gezicht trek en de rillingen krijg.
Wanneer de plot ontrafeld wordt ben ik niet geheel verrast, dit komt mede omdat mijn laatst gelezen thriller eenzelfde soort ontknoping bevatte, het valt ook niet mee om steeds iets nieuws te lezen als je gemiddeld zo rond de vijftig thrillers per jaar verslind.
Waar ik in eerste instantie dacht dat ik Tuva niet beter wilde leren kennen, moet ik die mening na het dichtslaan van het boek toch bijstellen en wil ik zeker ervaren of het tweede deel beter is dan het eerste.
Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 3
Leesplezier: 3
Psychologie: 3
Spanning: 3
Plot: 3
De jacht krijgt van mij 3 sterren.
Bianca
