Titel: Brieven aan Niemand
Auteur: Ellen Speybrouck
Genre: Thriller
Uitgeverij: Beefcake Publishing
Publicatiedatum: mei 2019
Aantal bladzijdes: 382 (paperback)
Recensie: Brenda
Cover
Een mannenhand en een vrouwenhand die met elkaar zijn verbonden door middel van handboeien.
Met het gebruik van alleen de kleur grijs vind ik dat het zo saai oogt. Het spreekt mij niet echt aan. Na het lezen is de cover wel duidelijk met wat het uitbeeld.
Auteur
Ellen Speybrouck (1990) woont in Roeselare en is een enorme film-, serie- en boekenfanaat. Al van kinds af verzon ze verhaaltjes die ze later ook is beginnen te schrijven. Brieven aan Niemand is haar tweede boek.
Achterflap/samenvatting
Na vijf jaar in de gevangenis gezeten te hebben wegens het bezitten van kinderporno, denkt Dylan dat hij het ergste nu wel gehad heeft. Niets blijkt minder waar, nadat iemand een aanslag op hem heeft gepleegd, stelt zijn reclasseringsambtenaar Olivia hem voor om bij haar in te trekken. Vanaf dat moment verandert alles. Dylan krijgt last van onverklaarbare aanvallen, mensen raken vermist en een traumatische gebeurtenis uit Dylans verleden wordt langzaam maar zeker naar boven gebracht.
Kwam Dylan effectief onschuldig in de gevangenis terecht? Op wie kan Dylan nog écht vertrouwen? Meer en meer geheimen worden ontrafeld. Naarmate de suspense stijgt, wordt de lezer steeds vaker op het verkeerde been gezet, wat uitloopt in een zinderende apotheose.
Mijn mening
Je moet het niet persoonlijk nemen, je bent gewoon een middel om een doel te bereiken.
Bij het openen van het boek moest ik even slikken. Flinke lappen tekst en lange hoofdstukken. Dit is niet echt mijn ding. Ik hou echt van korte hoofdstukken.
Van de schrik bekomen, snel begonnen.
Het verhaal begint wanneer Dylan eindelijk vrijkomt uit de gevangenis. Er gebeurt ook gelijk van alles: van een ontmoeting met Romy tot de kennismaking met zijn reclasseringsambtenaar Olivia. Je wordt direct meegetrokken in het verhaal en alles is ook zeer duidelijk beschreven.
Waar ik in het begin heel erg tegenaan liep, was de ongeloofwaardigheid in het verhaal. Het klopte niet of het kon gewoon niet. Bij het loslaten van dat idee las het een stuk fijner. Alles kan hier gebeuren en dat gebeurde ook. Soms gebeurde er zoveel in korte tijd dat het wat rommelig leek. De auteur maakt je enorm nieuwsgierig naar hoe de personages in elkaar zitten. Wie zijn ze nou echt? Wat zit erachter? Wie is er nu nog te vertrouwen? En doordat de auteur van elk personage iets bijzonders maakt, wil je ze ook allemaal blijven volgen.
Door al deze vragen bleef je lezen, want je wilt gewoon weten hoe dit afloopt. En ja, je krijgt zeker antwoorden op al die vragen. Vanaf het begin had ik wel de juiste personage die ik het minst vertrouwde, maar de manier waarop had ik nooit kunnen verzinnen.
Ellen Speybrouck schrijft zo beeldend dat de lugubere delen ook echt voor je ziet en daar hou ik wel van. Letterlijk tot en met de laatste bladzijde met spanning gelezen.
Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Brieven aan Niemand krijgt van mij 4 sterren.
Brenda
