Titel: Winterhuis
Auteur: Lulu Taylor
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: november 2020
Vertaling: Yolande Ligterink
Aantal bladzijdes: 464
Recensie: Lilian
Cover
Echt een winterse cover en zoals we gewend zijn van Lulu Taylors winter staat er een mooi karakteristiek huis op. Aangezien ik een zwak heb voor verhalen over oude huizen met hun geschiedenis en geheimen, zou ik dit boek dan ook direct oppakken in de winkel.
Auteur
Lulu Taylor groeide grotendeels op in het buitenland en keerde terug naar Engeland om haar school af te maken. Ze studeerde Engels aan de universiteit van Oxford en werkte bij een uitgeverij. Na enkele succesvolle romans is ze psychologische thrillers gaan schrijven.
Achterflap/samenvatting
Daisy Redmain leeft een zeer luxe leventje. Ze woont in het prachtige Charcombe Park met haar oudere echtgenoot en ze wordt omringd door mensen die haar het leven makkelijk maken. Maar er zijn ook minder aangename dingen, bijvoorbeeld dat de ex-vrouw van haar man nog steeds vlakbij woont, en dat de mensen die Daisy’s leven zo aangenaam maken haar ook nauwlettend in de gaten houden.
Xenia Arkadyoff woonde ooit in Charcombe Park. Ook zij leek het perfecte leven te leiden – vol glamour, luxe en schoonheid. Maar achter deze glanzende façade lag verdriet en een levenslang verborgen geheim. Twee vrouwen, twee levens vol rijkdom en weelde, en een waarheid die al jaren diep verborgen ligt. Maar is het diep genoeg?
Mijn mening
In Winterhuis lees je twee verhalen. Het eerste verhaal gaat over Daisy, zij heeft een relatie met een oudere man. Ze weet niet wat haar overkomt als ze meer en meer van het leven van haar geliefde, Charles, te zien krijgt. Ze was niet op de hoogte van zijn rijkdom en heeft het gevoel dat ze in een sprookje terecht is gekomen. Als ze verhuist naar Charcombe Park, wordt zijn leven haar leven en ze gaat mee in zijn levensstijl. Ondertussen heeft ze haar baan opgezegd en door omstandigheden heeft ze nog geen ander werk gevonden. Daisy heeft dus niets om handen, maar wel bedienden om haar heen die haar in de watten leggen en ervoor zorgen dat ze aan niets te kort komt. Het lijkt een luxe, maar het voelt als een gevangenis en de druk die dat met zich meebrengt geeft haar steeds het gevoel in de gaten te worden gehouden.
Het huis voelde altijd anders als Charles er niet was, alsof er iets essentieels was verdwenen. Het werd rustiger en leek in een slaaptoestand te raken tot de krachtbron terugkeerde om het weer tot leven te wekken.
De beknellende sfeer die daardoor ontstaat in het prachtige, grote huis weet Lulu Taylor goed te verwoorden. Als lezer proef je de spanning, die zich gedurende het verhaal steeds verder opbouwt.
Mama keek gespannen om zich heen. “Er is iets met de sfeer in dit huis. Ik voel me niet op mijn gemak.” Xenia ging naar haar toe en liet haar hand in die van mama glijden om haar kracht te geven. Ze wist wat mama bedoelde. Zij voelde hetzelfde, ook al was het huis nog zo mooi.
Het tweede verhaal is opgesplitst in twee aparte verhaallijnen. Over Natalie Rowe, de actrice die furore maakte met haar rol als Delilah en de andere verhaallijn gaat over haar dochter Xenia. Je gaat als lezer mee terug in de tijd, naar de tijd waarin Natalie de mooie, opkomende ster is in de filmwereld. Als ze samen met haar man Paul en haar dochter Xenia, Charcombe Park betrekken, is ze net doorgebroken en kan ze tot rust komen in het prachtige huis.
De rust voelt Natalie niet, ze is op van de zenuwen en erg labiel. De jonge Xenia krijgt veel zorgtaken in haar schoot geworpen, iets wat een jonge meid niet zou moeten/hoeven doen, maar de realiteit is anders. Het leven van de jonge Xenia wordt geheel bepaald door de agenda van haar moeder. Ze leeft niet haar eigen leven, maar leeft in de schaduw van haar moeder.
Uiteindelijk gaat het zo slecht met Natalie dat Paul alles moet doen wat in zijn macht ligt om haar beter te laten worden, zodat ze het huis kunnen blijven bewonen. Dat is wat Paul wil, blijven wonen in Charcombe Park, koste wat kost.
Koste wat kost… dat is op het lijf geschreven voor het prachtige Charcombe Park. Het huis neemt meer dan je lief is, er schijnt geen gelukkig bestaan mogelijk. Wat is er toch aan de hand, wat is het geheim wat in dit huis is geslopen waardoor iedereen zich er ongelukkig voelt…
En Charles is zijn afstammeling. Geen wonder dat hij in staat is tot zulke dingen. Misschien heeft dit huis hem geholpen gebruik te maken van zijn eigen meedogenloosheid.
Xenia woont op haar oude dag naast het huis in Hooke House, net buiten het hek. Vanuit haar woning heeft ze zicht op het landhuis. Zo kan ze de nieuwe bewoners in de gaten houden.
De hoofdpersonages in Winterhuis zijn goed uitgewerkt, je voelt hun liefde, frustraties en ellende door de woorden heen over je heen stromen. Er zijn momenten geweest dat ik met gebalde vuisten of met het schaamrood op mijn wangen passages heb zitten lezen. Je leeft als lezer echt mee, ook met de andere personages die hun stempel drukken op het bestaan in en om Charcombe Park.
Lulu Taylor weet de verhaallijnen prachtig met elkaar te verbinden en ze laat heden en verleden al vertellend samenvloeien. Winterhuis is een roman met een geweldig spanningsveld en psychologisch erg hoogstaand. Het laat je niet los.
Spanning: 5
Plot: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Winterhuis van Lulu Taylor krijgt van mij de welverdiende 5 sterren.
Lilian
