Tijdens de leesclub van Als doden dromen, uitgeverij Hamley Books, hadden de deelnemers een behoorlijk aantal vragen voor auteur Mel Hartman. Hieronder kun je haar antwoorden lezen.
Saskia: Ik heb gelezen dat je droomanalist bent. Hoe kun je zien of iemand droomt? Ziet dat hetzelfde eruit als bijvoorbeeld bij honden of katten?
Mel: Je ziet het aan de oogbewegingen, de hersengolven en de spiertonus. Droomslaap, aka REM slaap (Rapid Eye Movements) heeft dus die typische naar elkaar en van elkaar gaande oogbewegingen (doordat je op dat moment links en rechts kijkt, je ziet dingen in je droom die je met je ogen volgt en dus kijk je net als in wakkere toestand links en rechts). Daarbovenop is er een heel lage spiertonus (EMG). Je lichaam is als het ware verlamt, omdat je anders zou uitvoeren wat je droomt. En de hersenactiviteit (EEG) is minder ontspannen, snellere golven, actiever. Jammer genoeg zie ik niet wat je droomt, dat zou mijn job nog leuker maken. Hoewel er reeds een apparaat bestaat dat heel vaag de gedachten van iemand kan weergeven, dus wie weet in de toekomst… Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen uitleggen, anders vraag maar, hoor. O ja, bij honden en katten is de spiertonus minder verslapt, vandaar dat ze vaak nog trappen met de poten, maar verder hebben ze ook oogbewegingen en een vergelijkbaar EEG.
Daan: Ik zou graag willen weten, er staat boek 1, heb je al een idee uit hoeveel boeken de serie gaat bestaan? Overigens erg gaaf gedaan met die fotobladen in dit boek.
Mel: De bedoeling is 3 delen, een trilogie dus. Maar ik weet nu al (ben begonnen aan deel 3) dat het me moeilijk zal vallen om afscheid te nemen van Terr en de personages. Bedankt voor het compliment van de fotobladen.
Brigitte: Mel Hartman, wat een prachtig verhaal. Ik kon niet ophouden met lezen, en heb net het boek uitgelezen. Hoe kan je dit bedenken? Ongelooflijk wat een fantasie je hebt. Alvast super veel complimenten van mij. Ik kijk al uit naar de andere delen van deze serie. ❤️?? Ik ben verkocht. ❤️?
Mel: Je hebt geen idee hoe blij me dit maakt! Dank je voor de prachtige complimenten. Ik zit telkens met een bang hart als ik zie dat er hier een post verschenen is (of een recensie), zoals alle auteurs natuurlijk als het om hun boeken gaat. Ik hoop dat de andere delen je ook zo zullen bevallen. ??
Yana: Ik heb het boek net uitgelezen en ik wil weten wat er verder gaat gebeuren met April. Ik vroeg me af of April op iemand gebaseerd is? Was het voor jou ook belangrijk om April te laten samenwonen met twee mensen? (Ik heb dit nog niet gezien in boeken, maar ik vind het geweldig dat dit ook eens vermeld wordt!)
Mel: Er komt nog een boek 2 en 3, dus ik kan niet verklappen wat er verder met April zal gebeuren. April is niet op een werkelijk iemand gebaseerd, maar is eigenlijk een beetje een combinatie van 2 personages uit eerdere boeken van me, plus nog wat extra’s. Aangezien ze uit Terr afkomstig is en daardoor misschien meer vrijdenkend is dan de meeste mensen (lees: meeste), wilde ik haar relatie ook een ongewoon tintje geven. Hoewel, wat is ongewoon natuurlijk. Laten we zeggen, niet zo gebruikelijk en veelvoorkomend. Maar ook daar heb ik mijn bedenkingen bij, want het komt meer voor dan de meesten denken en dat al eeuwen.
Leonie: Mijn vraag is; Wat zijn voor jou de ideale schrijfomstandig-heden?
Mel: Dat je dit van mijn boek zegt, vind ik fantastisch, want ik heb dat ook bij sommige boeken. Alleen nooit gedacht dat het over de mijne gezegd zou worden. ?Mijn ideale schrijfomstandigheden? Ik ben iemand die kan lezen, schrijven, zelfs studeren, met mensen rond me die kletsen, dus stilte is niet echt nodig. Wat ik wel gemerkt heb de laatste jaren, is dat een manuscript beginnen het makkelijkst is wanneer ik op een onbekende plaats ben. Op vakantie, in het huis van vrienden. Geef me daar 1 a 2 weken en ik heb minstens een derde van de ruwe versie op papier staan. Alleen gaat dat nu jammer genoeg niet, dus boek 3 ben ik gewoon thuis begonnen. Het begin is altijd het moeilijkst, eens ik over de 10.000 woorden ben, gaat het makkelijker. Sowieso ben ik een ochtendmens, naarmate de dag vordert, ben ik minder alert en gaat het schrijven moeizamer.
Inge: Hoe kom je aan het idee voor dit verhaal?
Mel: Dat is altijd moeilijk te beantwoorden. Het idee kwam al in 2003, ’s ochtends tijdens het ontwaken. Dus wellicht gewoon ‘gestolen’ uit de droomwereld? Ik denk dat het wishful thinking was, zo van: ‘Goh, hoe tof zou het niet zijn als de droomwereld echt zou bestaan en je er ook wakker heen kon? Hoe zou die wereld eruitzien, de bevolking etc.’ Die ochtend heb ik de grote lijnen van die wereld uiteengezet.
Miriam: Hi Mel! Heerlijk boek en ik ben enorm benieuwd naar het volgende deel. Heb je zelf nog dromen? Als schrijver? Als mens?
Mel: Dank je! Ja, maar die zijn absoluut niet realistisch, maar ah, daarvoor zijn het ook dromen, niet? Zoals iedere auteur droom ik ervan om alleen nog maar te hoeven schrijven en om vertaald te worden. Maar inmiddels zit ik al te lang in dat wereldje om te weten dat het hierbij blijft: een mooie droom.
dromen dromen dromen
Kijk hier voor meer leeslclubverslagen
