Titel: Vang me op
Auteur: Roz Marshall
Serie: Liefde in de sneeuw #1
Genre: Feelgood-Roman
Uitgeverij: Dutch Venture Publishing
Publicatiedatum: 09-12-2020
Aantal bladzijdes: 83 (e-pub)
recensie: Miriam
Achterflap
De bewoners van het Schotse dorp White Cairns Village hebben allemaal zo hun eigen zorgen, vlak voor de kerstperiode. Een van die bewoners is Fiona Easton, een vrouw die van tegenstellingen aan elkaar hangt. Ze is skilerares maar heeft ook hoogtevrees; ze is een passionele vrouw maar is bang voor intimiteit. Na er een paar maanden tussenuit te zijn geweest, keert ze terug naar haar werkplek: de White Cairns skischool. Over haar gebroken hart is ze nog niet helemaal heen, maar ze zal toch weer aan de slag moeten. Maar dan dwingen een sneeuwstorm en een vermist kind haar om haar angsten voor eens en altijd onder ogen te komen. Wat is nu eigenlijk haar grootste droom? En kan die droom ooit wel uitkomen als hij aan een zijden draadje hangt..? Ook de rest van het dorp maakt zich op om zo vlak voor de kerst nog dingen recht te zetten die al een tijdje scheef liepen. Laat je meevoeren door dit knusse winterverhaal en waan je zelf een inwoner van White Cairns Village tijdens de feestdagen. Roz Marshall schrijft heerlijk winterse, romantische verhalen die zich allemaal afspelen rondom een Schotse skischool. Vang me op is het eerste boek in de serie, dat geheel los te lezen is.
Maar zijn hart was al zo lang bevroren geweest. Dus als het nu zou ontdooien, moest het langzaam gebeuren.
De achterflap maakte me nieuwsgierig. Ik ben altijd wel te porren voor een winters feelgoodverhaal. Lekker knus, romantiek in de sneeuw, kom maar op. Maar als je een romantisch verhaal verwacht, kom je ietwat bedrogen uit.
Wat Vang me op wel is, is een wirwar aan namen en scenes die door elkaar lijken te lopen. Het ene moment lees je over Fiona, en in de volgende alinea heb je met Zoe te maken en in een volgende alinea komt Mike naar voren. En dan heb je ook nog Geoff, Jude, Callum, Marty en Debbie en dan vergeet ik er nog wel een paar denk ik. Doordat het zo enorm van de hak op de tak springt, leest het niet altijd even lekker door en dit is niet heel bevorderlijk voor het leesplezier, dat is jammer. Er zijn gewoonweg te veel personages voor de hoeveelheid pagina’s die dit boekje telt.
Maar wat Roz Marshall wel goed doet, is nieuwsgierigheid opwekken bij de lezer. Want je wil toch wel weten wat het verhaal is achter al die namen en wat hen op dit punt in hun leven heeft gebracht.
Miriam
